Tijd voor een stukje crowd sourcing voor wat fact checking. Of in gewoon Nederlands: of jullie willen helpen iets uit te zoeken. Dit is het startpunt: "I am absolutely the politician most persecuted by prosecutors in the entire history of the world throughout the ages." Aldus Silvio Berlusconi. Twee zaken dus om uit te zoeken: 1. Hoeveel rechtszaken zijn er gevoerd (of lopen er nog) tegen Berlusconi (of zijn bedrijven)? 2. Welke andere politicus is ook kansrijk voor deze "trofee" (en moeten we dus nader uitzoeken)?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Trouwe lezers opgelet: ik ga het koningshuis verdedigen. Verder lezen voor eigen risico.
Komkommertijd is tot daar aan toe, maar de traditionele media laat zich nu wel weer heel erg kennen in de affaire rondom de koninklijke kiekjes zeg.
Moord, brand, censuur, publieke rol, volk heeft erg recht op, bla bla bla bla.
Even voor de duidelijkheid. Foto’s van een koninklijk echtpaar op de piste is geen nieuws. Media die vinden dat het wel zo is, zijn hard bezig te bevestigen waarom ze niet serieus meer genomen worden.
En nee, het feit dat er nu een economische crisis is en dat het koninklijk paar dan toch heel duur helemaal in Argentinië gaat skieën, maakt het ook geen nieuws.
U kiest er keer op keer weer voor dat dit land, dat ooit een fiere republiek was, een koninklijke huis moet hebben. En geen gek gaat het volhouden die rol te vervullen als er niet een fatsoenlijke compensatie tegenover staat en de nodige afzondering, ook in slechte tijden. Dus loop niet te mekkeren over die hoge kosten, of wilt u soms dat Beatrix in een rijtjeshuisje in Almere gaat wonen en op de camping in Noordwijk komt te staan?
En nee, het koninklijk huis is geen publiek bezit en mag daarom ten alle tijden door het publiek aanschouwd worden. Het zijn mensen net als u en ik. Ze hebben recht op een privé-leven, net als u en ik en dat houdt niet op bij hun voordeur. Het is heel ranzig dat mensen proberen geld te verdienen aan het privé-leven van anderen. Ik zou ook geen moment twijfelen ze daarvoor een claim voor de voeten te gooien (en het geld dan aan een goed doel te geven).
Neemt u me niet kwalijk als ik even uit de slof schiet tijdens de komkommertijd. Dat komt door mijn heftig allergische reactie op mensen die vinden dat ze het recht hebben om het privéleven van anderen te exploiteren voor eigen commercieel gewin en ter vermaak van het kwijlende gepeupel.
Het schijnt dat ene meneer Verlinde boos is omdat wat onstuimige post-pubers hem een week lang hebben afgeluisterd. Hij vond dat een inbreuk op zijn privacy. Duh!
Zijn hele carrière bestaat uit het inbeuken van de privacy van andere mensen. Zeg maar gerust dat hij aan de top van de piramide van het privacy-inbeukend-media-industrieel-complex staat (waar BNN overigens ook al lang onderdeel van is).
Fotograferen van privé situaties (waar niemand gevraagd is om van mee te genieten) en die publiceren is net zo hard inbreuk maken op de privacy als het afluisteren. Ik zie geen onderscheid tussen beeld of geluid. Ook roddelen over ziekenhuisopnames en mogelijke relaties behoren hiertoe.
Dus nu zit ik met een dilemma. Moet ik nu hopen dat hij die rechtszaak verliest omdat hij het niet verdient om zoiets te winnen? Of moet ik nu hopen dat hij de rechtszaak wint zodat straks andere mensen met dat als jurisprudentie hem keihard van de buis kunnen slaan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Altijd leuk, zo’n zitting van de Raad voor de Journalistiek. Vooral als Panorama hoofdredacteur en kettingroker Frans Lomans in de beklaagdenbank zit. Lomans is duidelijk zenuwachtig. “Hoe langer de zitting duurt, hoe langer ik zonder sigaret moet”, probeert hij het ijs te breken. De voorzitter snapt het niet, en legt hem uit dat hij binnen niet mag roken. Dat snapt Lomans ook wel. Anders had hij met trillende handen allang een sjekkie opgestoken.
Lomans zit hier voor een artikel dat één van zijn redacteuren, Koen Scharrenberg, heeft geschreven. Het artikel, getiteld Vermoorde of moordende onschuld, is van een kwaliteit die de titel al doet vermoeden. Maar daar gaat de Raad niet over. Scharrenberg wijdt in het artikel uit over huurmoordenaar Mohammed R. en noemt hem daarbij bij zijn volle naam. En dat mag niet zomaar.
Panorama plaatste bovendien naast het artikel een compositietekening van Mohammed R. Volgens de jurist die Mohammed R. vertegenwoordigt is het niet eens een tekening van zijn cliënt, maar van een willekeurige andere verdachte. Lomans schaamt zich diep. “Ik geef mezelf een dikke drie min voor dit artikel.” Hij is al zes keer voor de Raad verschenen. In februari had hij de Raad beloofd zijn beleid over het noemen van namen te veranderen. Dat heeft zij naar zijn zeggen ook gedaan. De jurist: “Ik merk niets van die verandering in het beleid van Panorama. Mijn cliënt wordt zes keer bij naam genoemd in het artikel en zijn bijnaam wordt genoemd.”
“Het staat geleerd, maar dat wil niet zeggen dat het ook altijd de beste deskundigen zijn”
“Van controlegroepen hebben juristen nog nooit gehoord.”
In een artikel in de Volkskrant (sorry, moet je voor betalen) wordt uitgelegd dat er nog het nodige mis is bij het gebruiken van wetenschappers in de rechtszaal.
Drie belangrijke problemen spelen daarbij. Hoe weet je nou of een bepaalde wetenschapper een goede is? Kan die wetenschapper wel zijn kennis op de juiste manier vertalen naar de betreffende rechtszaak? En hoe kunnen juristen (rechters en advocaten) de juiste vragen stellen en de informatie op waarde schatten als ze zelf onvoldoende wetenschappelijke kennis hebben?
Gegeven de problemen na het gebruik van bewijs van wetenschappers in recente rechtszaken (Schiedamer parkmoord, Puttense moordzaak), hele relevante vragen.
Hierover is deze week gesproken tijdens een symposium. Er is tevens een nieuw tijdschrift “Expertise en Recht” uitgekomen. De eerste uitgave is gratis.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
