Movie Review: The Road to Guantanamo

Professor Tom Hanks. Nee, zo zou een onderzoeksbijeenkomst nooit verlopen. Ik ben nu al sceptisch. Hm, ze hadden ook tot erna kunnen wachten. Mooie locaties. Dooie. Fibonacci reeks. Jean Reno als een Frans politieman. Hij is altijd wel goed, zelfs met zulke kutteksten. Audrey Tautou duikt op. Maar waarom doet ie mee? Jaja, eerst moeten vluchten en nu ineens alle tijd voor onderzoek. Franse politie op een of andere manier altijd zo makkelijk om de tuin te leiden, haha. Chemie tussen hoofdrolspelers totaal afwezig. Aha, een sekte binnen de Kerk, hoe origineel. Moorddadige monnik. Awwwww… dat is nog es zelfkastijding! Heilige graal gebeuren. Indiana Jones maar dan zogenaamd wetenschappelijk. Discovery channel verhaaltje. Clichees, jammer. En de clichees die je wil zien voeren ze niet uit… Tuurlijk moet ie in Frankrijk zijn. Achtergrondmuziek alleen maar zware strijkers. Mooi als er een puzzle is. Jammer als er actie is. Aha, de token Brit in het verhaal. Hopelijk Stephen Fry? Ian McKellan. Kan ik mee leven. Meer Discovery gelul. Wel mooi gevonden van Danny boy. Looooooove interest? Ah nee, toch niet. Da’s wel goed, niet allemaal voorspelbaar.

De plichtmatige plotwending. Hoe redden ze zich hier uit? Mooi, meer actie. Eindelijk bijna af. Ha, zou hij het echt niet weten? Einde nabij. Wat gemoraliseer over het mensenras. Mja, best aardig hoor. Duurt wel lang. Toch niet af? Stijgende spanning wegens filmmuziek. Terug naar hotel. Maffe gebeurtenis. Zou ie het dan toch…?

Voilà! In view, a humble vaudevillian veteran, cast vicariously as both victim and villain by the vicissitudes of Fate. This visage, no mere veneer of vanity, is it vestige of the vox populi, now vacant, vanished, as the once vital voice of the verisimilitude now venerates what they once vilified. However, this valorous visitation of a by-gone vexation, stands vivified, and has vowed to vanquish these venal and virulent vermin vanguarding vice and vouchsafing the violently vicious and voracious violation of volition. The only verdict is vengeance; a vendetta, held as a votive, not in vain, for the value and veracity of such shall one day vindicate the vigilant and the virtuous. Verily, this vichyssoise of verbiage veers most verbose vis-à-vis an introduction, and so it is my very good honor to meet you and you may call me V.

U bent er nog??? Dan bent u misschien geschikt om deze film te kijken.

V for Vendetta is een film die niet precies weet wat voor film het is.
Bij een actiefilm krijg je een duidelijk verhaal: ?Dit zijn de slechteriken en omdat ze slechteriken zijn mogen ze dood.?
Bij intellectuele films zeggen ze: ?En hij deed dit en dit en dit en dit?. Waarna je zelf de conclusie kan trekken: ?Aah, hij is een slechterik en mag dus dood.?

De film werd geschreven en geregiseerd door Stephen Gaghan. Hij was tevens de schrijver van Traffic, wat mij betreft een van de betere films van het eerste decennium van deze eeuw. Syriana omvat een aantal plotlijnen die losjes met elkaar verbonden zijn, met als centrale thema de pogingen van de Verenigde Staten om olie in het Midden-Oosten onder controle te houden.

George Clooney, tevens mede-producer van de film, speelt een CIA agent die opdracht krijgt in Teheran een wapenhandelaar uit te schakelen door hem twee bommen te verkopen die zichzelf later opblazen. Tijdens de deal duikt een blauwogige Arabier op die een van de wapens meeneemt. Later krijgt hij opdracht om de Arabische prins Nasir uit te schakelen, maar hij wordt gevangen genomen en gemarteld. Hij komt toch vrij maar als hij terug is bij de CIA lijkt men hem als zwart schaap te willen gaan gebruiken.

Matt Damon speelt een markt-analist die via-via in dienst komt van Prins Nasir, een heimelijke progressief die zijn land bij zijn aankomende troonsbestijging tot een liberale democratie wil omvormen. Zijn vader, de Emir, twijfelt tussen hem en zijn playboy-achtige jongere broer.

In de Verenigde Staten verliest het olieconcern Connex de rechten op de olievelden in het land van de prins, die ze aan de Chinezen heeft overgedaan omdat deze er meer voor betalen. Het veel kleinere bedrijf Killen verwerft de rechten op de tot dan toe ongebruikte velden van Kazachstan. Connex wil Killen dan ook overnemen. Om de deal door te laten gaan moet men het Amerikaanse ministerie van Justitie worden overtuigd dat de bedrijven in het verleden niet zijn verwikkeld in omkoping van overheids-officials. Daartoe huurt men een advocatenkantoor in, maar de eigenlijke taak van advocaat Bennett Holiday (Jeffrey Wright) is om te zorgen dat de deal doorgang kan vinden, wat hij ook mocht vinden.

In de jaren vijftig van de vorige eeuw terroriseerde de Republikeinse senator Joseph McCarthy Amerika met zijn heksenjacht op communisten. Talloze mensen kregen zonder enige gefundeerde reden beroepsverboden en levens werden vernietigd. Dit hield pas op toen de paranoïde McCarthy zich niet meer grotendeels richtte op de Democraten, maar ook het eigen nest ging bevuilen.

Daarnaast speelden de (overwegend linkse) media ook een rol van betekenis. En daar gaat het in deze film over. Over hoe de journalist Edward R. Murrow (David Strathairn) samen met zijn team eerst een indirecte aanval op de praktijken van de senator uitvoert en later frontaal de confrontatie zoekt.

In de film komen diverse thema’s aan bod, zoals het dilemma van objectiviteit en de commerciële belangen die soms in strijd zijn met het verhaal dat je wilt brengen. Thema’s van alle tijden. Maar de meest duidelijke parallel wordt getrokken met het heden, waar Amerika weer af lijkt te glijden naar de dagen waar een beschuldiging al voldoende was voor ontslag en opsluiting zonder proces. De film is dan ook vooral te zien als een aanklacht aan het adres van de huidige Amerikaanse politiek en de lafheid van de huidige Amerikaanse pers.

Een mooi uitgangspunt voor een goede film zou je zeggen. Inderdaad. Acteur Clooney bewijst dat hij ook kan regisseren, want je waant je echt in de jaren 50. De acteurs doen hun werk goed en slepen je direct het verhaal in.

Een verfilming van een autobiografie die geschreven is door een veteraan van de golfoorlog. Kan dat wat zijn? Om het snel samen te vatten: “JA”. Jarhead is rauw, bot en indrukwekkend.

Lichte spoiler alert

Jarhead gaat over de belevenissen van Anthony Swofford. De opa van Anthony vocht in de tweede wereldoorlog, zijn vader in Vietnam, dus Anthony wil en kan niets anders dan ook het leger in gaan. Aan het begin van de film zien we hoe Anthony aankomt en zijn training begint om “Jarhead” te worden. Jarhead is de zelfgekozen bijnaam van de Mariniers. Hij wordt uitgedaagd door Staff Sgt. Sykes (briljante rol van Jamie Foxx) om zich op te geven voor het sluipschuttersprogramma en gaat hier op in. Vanaf dit moment zijn alle remmen los en probeert Sykes alles om de groep zoveel mogelijk uit te dunnen.

“And why the fuck did you join the Marines?”
“I got lost on the way to college, sir.”

Normaal is dit altijd het clichémoment in een oorlogsfilm waarop de “evil drillsergeant” alles uit de kast haalt zodat de mariniers voor eeuwig vrienden kunnen zijn. Niet in Jarhead. De mannen worden tot op het bot en verder afgebeuld. Uiteindelijk zijn ze wel een team, maar alleen omdat Sykes ze op deze manier weer opbouwt, niet omdat het volgens de romantische Hollywood regels zo hoort.

Lord of War is een film waarin het levensverhaal verteld word van Yuri Orlov.

Yuri is een wapenhandelaar zonder principes die alles aan iedereen verkoopt. Dat dit een interessante baan is is zeker, maar is het ook een interessante film?

De eerste 5 minuten van de film zijn ook meteen de meest indrukwekkende. Je ziet namelijk het levensverhaal van een kogel. Vanaf de russische fabriek tot aan het doden van een kindsoldaat in Afrika.

Kindsoldaat in Afrika??

Ja, Lord of War is niet bang om wat schokkende beelden te laten zien. Verscheidene keren zie je wat voor ellende Yuri’s wapens veroorzaken en het wordt niet mooier gemaakt dan het is.

Het probleem van de film is alleen dat ze het geheel niet een goede richting kunnen geven. Is het nou een documentaire of een speelfilm? Als het een documentaire is krijg je te weinig informatie, als het een speelfilm is, is het verhaal te langzaam.

De regiseur heeft duidelijk moeite met het personage van Yuri. Je kan hem niet sympathiek over laten komen, want het is een slechte man. Het publiek heeft echter geen zin om al die tijd naar een echte slechterik te kijken.