Een verfilming van een autobiografie die geschreven is door een veteraan van de golfoorlog. Kan dat wat zijn? Om het snel samen te vatten: “JA”. Jarhead is rauw, bot en indrukwekkend.
Lichte spoiler alert
Jarhead gaat over de belevenissen van Anthony Swofford. De opa van Anthony vocht in de tweede wereldoorlog, zijn vader in Vietnam, dus Anthony wil en kan niets anders dan ook het leger in gaan. Aan het begin van de film zien we hoe Anthony aankomt en zijn training begint om “Jarhead” te worden. Jarhead is de zelfgekozen bijnaam van de Mariniers. Hij wordt uitgedaagd door Staff Sgt. Sykes (briljante rol van Jamie Foxx) om zich op te geven voor het sluipschuttersprogramma en gaat hier op in. Vanaf dit moment zijn alle remmen los en probeert Sykes alles om de groep zoveel mogelijk uit te dunnen.
“And why the fuck did you join the Marines?”
“I got lost on the way to college, sir.”
Normaal is dit altijd het clichémoment in een oorlogsfilm waarop de “evil drillsergeant” alles uit de kast haalt zodat de mariniers voor eeuwig vrienden kunnen zijn. Niet in Jarhead. De mannen worden tot op het bot en verder afgebeuld. Uiteindelijk zijn ze wel een team, maar alleen omdat Sykes ze op deze manier weer opbouwt, niet omdat het volgens de romantische Hollywood regels zo hoort.
Enkele weken nadat de training is afgelopen valt Saddam Hussein Koeweit binnen. De 8 overgebleven Mariniers gaan onder bevel van Sykes naar Saoudie Arabië. Vol van adrenaline komen ze aan in de woestijn, ze gaan eindelijk vechten!
The Bible says thou shalt not kill. Now hear this… FUCK THAT SHIT.
Hier krijgt de film opeens een andere wending. Door middel van veel monologen wordt duidelijk gemaakt wat er omgaat in het hoofd van Anthony. Hoe het lange wachten in de woestijn de mannen helemaal dol begint te maken.
Suggestive techniques for the marine to use in the avoidance of boredom and loneliness. Masturbation. Re-reading of letters from unfaithful wives and girlfriends. Cleaning your rifle. Further masturbation. Re-wiring Walkman. Arguing about religion and meaning of life. Discussing in detail, every women the marine has ever fucked. Debating differences, such as Cuban VS Mexican, Harleys VS Hondas, left VS right-handed masturbation. Further cleaning of rifle. Studying the mail order bride catalogue. Further masturbation. Planning a marine’s first meal on return home. Imagining what a marine’s girlfriend and her man Joey are doing in the alley or in a hotel bed.
De film eindigt met de invasie van Irak. Na het zien van de film begrijp je een stuk beter de frustratie van de troepen en waarom veel soldaten zoveel moeite hebben om zich weer in de samenleving te integreren. Ik heb een hoop stukjes overgeslagen om het spannend te houden mocht je de film nog gaan zien, maar geloof mij, hij maakt indruk. Vooral de scènes met de olievelden (zie foto).
Jarhead ging 12 januari in première en draait nog in een paar bioscopen.
Whatever else he may do with his life-build a house, love a woman, change his son’s diaper-he will always be a jarhead. And all the jarheads killing and dying, they will always be me. We are still in the desert.