Praivisie versus sijbersekjoeritie
Een CDA’er die iets over ICT roept is zoiets als een SGP’er met een mening over vrouwenmode: de kans is klein dat er wat zinnigs uit komt. Zo ook met het laatste proefballonnetje van CDA-Kamerlid Raymond Knops. Tegenover Security.nl houdt hij een pleidooi voor een discussie over Privacy versus Veiligheid.
Volgens hem dreigen er Diehard 4.0-achtige toestanden als we cyberwarfe- en cybercrime niet snel een halt toeroepen. Dat kan alleen door het anoniem surfen aan banden te leggen. Normaal gesproken laat je zo’n broddeltekst van je afglijden, maar ja, het CDA heeft nog steeds regeringsverantwoordelijkheid, dus dan toch maar even wat tegengas geven.
Ten eerste zijn cyberwarfare en -crime de nieuwe troetelspeeltjes van politici. Oud-generaal Wesley Clark schreef er een boek over en sindsdien dwepen Amerikaanse politici en de regering-Obama met het onderwerp. Dat Clark en alle andere onheilsprofeten hun boodschap van een cyberarmageddon nogal overdrijven (omdat ze voor bedrijven werken die daar flink aan kunnen verdienen) is in de Amerikaanse pers al uitgebreid blootgelegd (en Sargief). In Europa en Nederland is die boodschap nog niet helemaal doorgekomen.
Ten tweede pleit Knops voor een discussie die al jaren geleden beslecht is. Privacy versus veiligheid is een tegenstelling die alleen waarde heeft voor mensen die geen flauw benul hebben van wat beide zijn. Wat bedoelt Knops eigenlijk als hij het heeft over privacy? Waarschijnlijk ziet hij privacy als ‘iets te verbergen’ hebben. Maar dat is een nogal beperkte en ouderwetse opvatting van dit veelzijdige en onhandige begrip. Privacy heeft in de eerste plaats vooral betrekking op informatierechten en handelt over vragen als hoe zorg je ervoor dat informatie in de juiste context wordt beoordeeld en gebruikt? Hoe zorg je voor een transparante en eerlijke verwerking van persoonsgegevens? En vooral, hoe zorg je dat datasubjecten grip houden op wat er met hun gegevens gebeurt?