Een tijdje geleden hoorde ik minister Rosenthal de constructie van de gedoogcoalitie aan de Turkse pers uitleggen. “We believe that Islam is a religion, the PVV believes that Islam is a political ideology.” Duidelijke taal. Maar klopt het ook? Religie is mensenwerk. Politiek is mensenwerk. Simpel geformuleerd: de Islam is wat mensen er van maken. Mensen gebruiken de Islam als religie, als politieke ideologie of als religie en politieke ideologie door elkaar heen. De Islam wordt uiteraard ook gebruikt als politieke ideologie. In onder andere Marokko, Iran en Saoedi-Arabië zien we dat dagelijks.
Veel machthebbers gebruiken religie om hun macht te legitimeren. Daar is niets nieuws of uitzonderlijks aan. Iedere religie kan ingezet worden als politieke ideologie. Ook als gewelddadige politieke ideologie. De kruistochten, de Nederlandse Opstand, de oorlog in Joegoslavië en de (Palestijnse) Jihad staan allemaal bekend om religieus geweld. Maar waren geloofskwesties ook de -enige- aanleiding voor die conflicten? Vrijwel nooit. Dieperliggende oorzaken van religieus geweld zijn altijd weer consolidatie van macht, uitbreiding van macht of het herwinnen van macht. Kortweg: macht. Voor Wilders is de Islam vooral een gewelddadige politieke ideologie. Dat is waar, maar niet de hele waarheid.
Toch hoeft tegenover die halve waarheid van Geert, geen andere halve leugen geplaatst te worden. Liever niet zelfs. Dat mensen een religie voor andere doeleinden gebruiken dan het aanbidden van een onzichtbare alwetende, dat weet de minister vast wel. Waarom dan toch die kortzichtige mening van minister Rosenthal? Waarom moet de Nederlandse regering überhaupt een mening hebben over de Islam? Als je gedoogpartner een slim spelletje speelt, betekent het nog niet dat je verplicht het spelletje moet meespelen. Beoordeel mensen en machthebbers op hun daden. In de spierballentaal van de VVD geformuleerd; voor iedereen die straf verdient: straf!