De electro-shock blues van Hans Spekman

Denkt u zich eens in: u bent in gesprek met uw psychiater over de sombere gedachten die u de laatste tijd hebt. Op enig moment zegt hij dat het zo echt niet langer kan. Hij drukt op een knop onder zijn bureau die twee potige verpleegkundigen naar binnen doet snellen. Zij sjorren u met veel kracht in een dwangbuis, leggen u op een brancard en rijden die naar een ruimte met apparatuur die u niet kent. De witte vloeistof verlaat de injectiespuit om zich brandend een weg te zoeken naar uw hersenstam. Het laatste wat u meemaakt is dat de arts twee strijkijzers op uw slapen zet, waarna uw ledematen zich alle kanten op werpen en u uw hersenen gekookt voelt worden. U wordt wakker in een vierkante witte ruimte, zittend op de zacht meeverende grond. Mensen die u niet kent, kijken met betraand gezicht door het vierkante raampje in de deur naar binnen. U meent dat dit een nogal overdreven weergave van de psychiatrische praxis is? Daar heeft u dan volstrekt gelijk in. En daarin verschilt het weinig van het beeld dat EenVandaag en PvdA-kamerlid Hans Spekman drie weken geleden gaven van elektronconvulsieve therapie (ECT).

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De vlijmscherpe Godwin van Samsom

PvdA Kamerlid Diederik Samsom geeft geschiedenisles naar aanleiding van het voorstel van Geert Wilders voor de invoering van een ‘kopvoddentax’. Samsom laat zien dat een dapper democraat een Godwin niet hoeft te schuwen als hij weer eens de geschiedenis aan zijn kant heeft. Bravo Samsom!

• Hier als extra nog de missing link tussen de kopvoddentax en de sharia. • Zelfs de vertegenwoordiger van Playboy’s Playmates [mirror] protesteert tegen de kopvoddentax! • Internetarcheologie: oorsprong woord ‘kopvod’ ligt bij Stormfront. Eat this Geert!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stelletje zakkenvullers!

BeatrixTroonrede gehoord? Wat een plannen, hé? Het kabinet doet he-le-maal niets aan de crisis. Niets, nada, noppes, niente. Terwijl, terwijl, terwijl ze natuurlijk van alles hadden moeten doen. Actie ondernemen! Mouwen opstropen! Aan de slag! In plaats daarvan doen ze niets, dat stelletje Haagse zakkenvullers! Gelukkig had de oppositie direct haar woordje klaar. Van links tot rechts werd de vloer aangeveegd met de halfzachte maatregelen van dit prutskabinet. Even rustig. Even rustig ademhalen en eerst maar even op het gemak een ‘reality check’. Heeft de oppositie eigenlijk wel een alternatief voor de huidige aanpak van de crisis? Zijn die alternatieven werkelijk zoveel beter? Of staan de beste stuurlui, ook ditmaal weer aan wal?

Voorspelbare kritiek

De stuurlui aan de wal weten het altijd beter. Dat geldt helemaal voor politici: de kritiek naar aanleiding van de Miljoenennota was daarom voorspelbaar. In essentie komt de kritiek hier op neer: het kabinet doet veel en veel te weinig. Dáár is de oppositie het over eens. Als we de problemen echter benoemen, dan verdwijnt de eensgezindheid van de oppositie als sneeuw voor de zon. Zo vindt de VVD de stijgende staatsschuld het grootste probleem en de SP de stijgende werkloosheid. Natuurlijk vinden alle andere partijen ook iets, maar als we puur naar economische beginselen kijken, dan zijn de VVD en de SP elkaars tegenpolen. We beginnen daarom met de kritiek van Mark Rutte van de VVD. Heeft hij een punt?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Einde abonnemententerreur, behalve door kranten

Het lijkt erop dat de abonnemententerreur ten einde is. Automatische verlenging van (al dan niet) in een vlaag van verstandsverbijstering aangegane verplichtingen behoren binnenkort tot het verleden.

Afgelopen donderdag werd een wetsvoorstel van de PvdA daartoe aangenomen, en vanaf 1 januari 2010 is het wet. Stilzwijgende verlengingen behoren hierdoor tot het verleden. Er kunnen nog wel abonnementen en lidmaatschappen voor onbepaalde tijd worden afgesloten, maar deze krijgen een opzegtermijn van maximaal een jaar maand.

De wet geldt voor sportscholen, boekenclubs, internet- en telefoniebedrijven en autopechdiensten, waarbij je op dezelfde manier op moet kunnen zeggen als dat je het abonnement bent aangegaan.

Maar missen we hier niet een branche? Die van de dode boom, te weten kranten en tijdschriften? Inderdaad, deze krijgen een uitzonderingspositie en mogen een opzegtermijn van drie maanden hanteren. En wat zijn de dwingende redenen om de kranten en tijdschriften deze uitzonderingspositie te geven?

Allereerst logistiek. Het schijnt moeilijk te zijn binnen een maand door te geven dat iemand geen prijs meer stelt op een krant, of aan de adverteerders duidelijk te maken dat het ledenaantal maandelijks fluctueert i.p.v. drie-maandelijks.

Maar de meest belachelijke redenen zijn wel het feit dat de krantensector het moeilijk heeft en het grote belang van kranten voor de Nederlandse democratie en samenleving.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Kernwapens Nederland uit

“We steunen Obama’s streven naar een wereld zonder kernwapens door zelf het voorbeeld te geven.”

PvdA-kamerlid Martijn van Dam gaat back to the eighties. Toen luidde de leus: “Alle kernwapens de wereld uit, om te beginnen in Nederland.” Het initiatief komt zelfs uit dezelfde hoek: in juli pleitte IKV Pax Christi reeds voor deze maatregel. Zou de politiek dan eindelijk toegeven dat er kernwapens in Nederland liggen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weg met de universiteiten

Onderwijsfabriek (Foto: Flickr/Qtea)

Blijkbaar toch iemand met visie in het kabinet. Nou heeft Ernst Hirsch Ballin best een visie op de politiestaat en André Rouvout op de achter-de-voordeurstaat, maar los daarvan lijken de laatste twee jaar van Balkenende IV net zo grijs te worden als Geenstijl ze al vanaf het begin betitelde. Proberen het hoofd boven water te houden zolang de crisis duurt. Misschien met uitzondering van de AOW-leeftijd geen grote hervormingen of plannen die nog uitgewerkt moeten worden. Behalve Ronald Plasterk. Hij pleit onverwacht voor een opheffing van het huidige stelsel van hoger onderwijs. Hulde voor de mediagenieke man-met-de- hoed.

Als op een universiteit vijfhonderd studenten per jaar beginnen aan een studie psychologie, kan je echt niet meer spreken van universitair onderwijs as we know it. Tegelijkertijd kun je niet doorgaan met ingewikkelde halve promoties op HBO-scholen. Promoties onder lectoren die geen hoogleraar mogen heten omdat de weledelgestrenge heren op de Alma Maters anders op hun pik getrapt worden. Het voorgestelde onderzoek van Plasterk is dan ook een prima plan. Anno 2009 zijn universiteiten niet meer uitsluitend de plekken waar excellent onderwijs gegeven wordt, gericht op serieuze academische verdieping en onderzoeksvaardigheden. Niet dat dat ooit echt zo geweest is, maar dat is wat anders.

De door Plasterk voorgestelde diversificatie is niet alleen nodig om studenten de juiste plek te bieden, zoals hij zelf zegt. Het is ook nodig om de universiteiten en hogescholen beter te maken. Universiteiten moeten op de eerste plaats veel en veel kleiner worden. Schrap allerlei HBO-studierichtingen van het universitaire curriculum en biedt studenten een wezenlijk academische opleiding aan. Die is niet per se beter dan een HBO-opleiding. Dat idee moet er dan wel uit natuurlijk. Wel is die opleiding veeleisender en vooral anders. Tegelijkertijd kun je sommige HBO-opleidingen moeilijker maken. Wat nu academische vaardigheden heten, kun je prima onderwijzen zonder de vaak geforceerde combinatie van onderzoek en onderwijs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rollenspel en training voor bewoners als oplossing tegen hangjongeren?

bejaardenBewoners van stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam, waartoe de schrijver van dit stukje ook gerekend kan worden, kregen onlangs een brief in de bus van stadsdeelvoorzitter Godfried Lambriex. In deze brief wordt een training aangeboden, gericht op het omgaan met hangjongeren. “Met behulp van een acteur worden situaties meteen nagespeeld en wordt besproken wat het effect is van de verschillende manieren van aanspreken.”

Al eerder schreef ik over de overlast door wat ik in dit artikel liederlijk kutjochies noemde. Voorbeelden uit de randstedelijke pleinen en nissen te over: troep van het grofvuil dat uit verveling stukgeslagen wordt, het gerace met scooters, het gehang, het gejengel, het geschreeuw. Aanpak vanuit de gemeente is tot nu stukje bij beetje steeds positiever gebleken. Het blijft behelpen, maar een losgeslagen banlieu is de wijk in Amsterdam-West vooralsnog nooit geweest. Nieuwe ondernemers rukken op, pleinen en straten worden opgeknapt en regelmatig fietst Oom agent of een straatcoach met baard op een mountainbike langs.

Elk initiatief dat de situatie rond jongeren in de wijk bevordert juich ik toe. Soms slaat men de plank mis. Neem het debacle rond Youth for Christ, of het initiatief om jongeren een baantje aan te bieden bij de bloemenveiling in Aalsmeer, inclusief bustocht. Het bleek zinloos. De training ‘Omgaan met jeugd in de openbare ruimte’, compleet met tips en adviezen om met de straatjeugd om te gaan van trainer Hans Kaldenbach zal ongetwijfeld succesvol zijn voor hulpverleners, jongerenwerkers en onderwijzers. Maar buurtbewoners van De Baarsjes? De cynicus uithangen laat ik nu even aan anderen over, ik doe even een slordige schatting.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kabinet: Homoseksueel zijn is slecht

De enige toegestane manier om samen te wonen is getrouwd, abortus is ten allen tijden verboden, net als euthanasie. Feminisme is gevaarlijk.

Vreemd. Dit zijn toch niet écht de standpunten van ons kabinet? Op bijna elk van de hierboven genoemde punt is de stellingname van Nederland anders, en ik heb geen enkel wetsvoorstel gezien dat dit soort wetgeving hier zou introduceren. Het zou geen schijn van kans maken.

Waarom verleent onze regering dan wel een officieuze goedkeuring aan deze standpunten, in de persoon van onze minister van Jeugd en Gezin, Rouvoet, die met een ‘welkomstboodschap (.pdf)‘ op video de opening zal verzorgen van het ‘World Congress of Families‘? Dit is een naar Nederlandse begrippen nogal radicaal congres dat alle vormen van homoseksualiteit, ongetrouwd samenwonen, abortus, euthanasie en feminisme afkeurt.

Nu kan ik best geloven dat minister Rouvoet het als lid van de ChristenUnie eens is met een groot deel van de standpunten van de gemiddelde congresganger. Maar als minister hoort hij de positie van het kabinet uit te dragen, en niet dat van zijn partij. Het CDA en vooral de PvdA kunnen zich hoogstwaarschijnlijk niet kunnen vinden in de rabiate stellingnames van de organisatoren van het congres, om over een zeer grote meerderheid van de Nederlandse bevolking nog maar te zwijgen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende