Kunst op Zondag | Pauline Koehorst
Het is alweer lang geleden dat we hier een e-mail interview hadden (lees deze nog eens en deze).
Vandaag een interview met de Bredase kunstenares Pauline Koehorst, die een finaleplaats heeft gehaald bij de Italiaanse Premio Combat Prize 2016. We hebben een paar dagen heen en weer gemaild en dit is het resultaat (KoZ =Kunst op Zondag, P.K. = Pauline Koehorst).
KoZ: Gefeliciteerd met je finaleplaats. Brutale vraag: gaat het je om het prijzengeld, pr of de eer?
P.K.: Dank je wel! Als het om het geld zou gaan zou ik een ander beroep hebben gekozen :)
Het gaat meer om naamsbekendheid, PR dus. Als beeldend kunstenaar is je streven toch, dat je werk wordt gezien en het liefst door zoveel mogelijk mensen.
KoZ: Zijn dit soort prijzen belangrijk voor kunstenaars?
PK: Een prijs is belangrijk in die zin, dat je het kunt investeren in de verdere ontwikkeling van je werk. Of het nog ergens belangrijk voor is weet ik eigenlijk niet. Je valt wel ineens meer op. Het zou voor mij de eerste keer zijn als ik de prijs win.
KoZ: Over je genomineerde portretten: je hebt heel wat portretten geschilderd.
Allemaal hebben de geportretteerden iets “gemankeerds”. Ze lijken droevig te kijken, of melancholiek, of afwezig. Hebben de geportretteerden daadwerkelijk zo model voor je gestaan of zijn het fantasieportretten?







Prijzen weigeren maakt de weigeraar in een klap nóg belangrijker en beschadigt doelbewust de prijsuitreikende partij. Een republikein weigert daarom vanzelfsprekend een koninklijke onderscheiding, een W.F. Hermans
Wat vindt u: Mag een gecensureerd artikel een journalistieke persprijs winnen? ‘Natuurlijk niet!’, hoor ik u denken. De ‘Nederlandse journalist van de twintigste eeuw’ H.J.A Hofland is het met u eens en weigert –indien gevraagd- de persprijs ‘De Tegel 2007’ uit te reiken als het artikel of reportage gescreend is door Defensie. “De tegel is geen staatsprijs,” laat hij telefonisch weten in een artikel van mijn hand op de website van