Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Closing Time | Farai
Farai schreeuwt haar poëtische teksten begeleid door een soms naargeestig klinkende mix van post-punk en hiphop. Dat klinkt niet alleen opzwepend maar is ook een prima vorm voor een aanklacht, bijvoorbeeld op het nummer National Gangsters (“bankers are gangsters”) of zoals hier aan de politiek (“Theresa May, do you know how it feels to count days and hours to pay day”). Te vinden op het album Rebirth (2018).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Delivery
Dit is onmiskenbaar Engels, jaren zestig?
Nee, het komt uit 2007.
Ik dacht toch echt the Kinks te horen, maar wacht, zijn het the Libertines?
Nee.
Is het dan wel Pete Doherty?
Ja.
Dan zijn het the Babyshambles.
Klopt.
Mooi, maar het lijkt wel overal op.
Closing Time | Papa’s Got a Brand New Pigbag
Krijsende meeuwen, nagels die over een schoolbord gaan, jankende zeehonden, scheepstoeters, kakofonie, de blazers (tuba, saxofoon, trombone, trompet, klarinet) gaan op een gegeven moment in dit nummer volkomen leip. Ze halen alles eruit wat erin zit, laten geen enkel zuchtje lucht onbenut om alle hoeken van dit nummer te vullen, ook daar hoog bovenin, en achterin. En dat zes onuitputtelijke minuten lang. Gelukkig worden ze daarbij voortgestuwd door de percussie en de bas. Een niet te stoppen vrolijk instrumentaaltje van Pig Bag. O ja, en het swingt.
Closing Time | Lebanon Hanover
Lebanon Hanover is een Brits-Zwitsers duo dat goed naar The Cure geluisterd heeft. Dark Wave schijn je het te moeten noemen, een term die ik niet kende, maar dat kan komen omdat ik indertijd niet genoeg naar de Duitse radio luisterde.