Humor helpt!

Vorige maand uitte ik hier mijn frustratie over de tactieken van Wilders en zijn aanhang. Sindsdien heb ik me bijna dagelijks zitten opwinden over het getreiter, gedraai en gelieg. Met name ook van de (semi-)fans  (van alle coalitiepartijen) in de reactiepanelen van Joop, waar een hele schare van die lui rondhangt. Niet omdat ze geïnteresseerd zijn in het linkse verhaal, maar om daar op zijn Wilders tegenin te gaan. Ik ga daar steeds minder vaak inhoudelijk op in, ik zet ze liever zo grof mogelijk voor gek. En dat helpt enorm, ik heb grote lol in het verzinnen van domme bijnamen en het uitvergroten van de hypocrisie en/of stupiditeit. Oké, af en toe schiet ik ook wel scheldend uit mijn slof, als het me echt te gortig wordt. Maar humor helpt dus echt! Op 29 mei stond een artikel in Trouw over de Hongaarse Tweestaartige Hondenpartij (helaas achter een betaalmuur) – die bestaat dus echt. Zij bestrijden Orbán met absurdistische en ludieke acties, zoals deze twee voorbeelden*: Naar aanleiding van de anti-immigratiecampage: “De partij begon een inzamelingsactie voor een eigen billboardcampagne, een ‘anti-anti-immigratiecampagne’, en haalde tot haar eigen verbazing binnen één dag genoeg geld op om net zoals de regering-Orbán billboards en posters door heel Hongarije heen op te kunnen hangen. Op hun posters stonden teksten als ‘Sorry voor onze premier’ en ‘Kom maar naar Hongarije hoor, wij werken toch al in Engeland’ – een knipoog naar het feit dat Hongarije eerder kampt met een emigratieprobleem (jonge mensen die naar West-Europa verhuizen) dan een immigratieprobleem.” Op de staatstelevisie: “In 2018, tijdens een tv-uitzending in de aanloop naar de nationale verkiezingen, stuurde de partij een afgevaardigde verkleed als gele kip in zakenpak. De gehele vijf minuten die de partij bij wet kreeg om op de staatstelevisie in verkiezingstijd haar woordje te doen, werden door de kip op bloedserieuze toon vol gekukeld. De partij protesteerde op die manier tegen het feit dat die vijf minuten één keer per vier jaar de enige zendtijd is die de oppositie überhaupt op de staatstelevisie krijgt.” Briljant! Nu zat ik te denken, zou het niet lollig zijn in Nederland zo’n partij op te richten. En die noem ik dan de Partij voor Linkse Hobby’s, Bakfietsers, Tentenbouwers, IJslolly’s, Quizfanaten en  Afgevallenen Plus. De LHBTQI+ Partij. Het verzinnen van stekelige, absurdistische slogans is me op het lijf geschreven. En dan ga ik verkleed als een boerderijdier – suggesties zijn welkom – heel serieus bij een of ander praatprogramma zitten om mijn standpunten te verdedigen.   * Overigens doen ze ook serieuze dingen, met name op lokaal niveau. Ze gebruiken de subsidie die ze ontvangen om projecten te financieren die mensen zelf bedenken.

Door: Foto: pixabay.com - chicken-rooster-hen-chicks-easter
Foto: Roel Wijnants (cc)

Wilders heeft geen partij

COLUMN - Wat mij in toenemende mate ergert is dat de media Wilders en zijn fractie blijven behandelen als een politieke partij. Al jarenlang vangen journalisten bot bij de vertegenwoordigers van de groep die zich PVV noemt. Al jarenlang is het: ‘niet bereikbaar voor commentaar‘. Wilders zelf beperkt zich hoofzakelijk tot oneliners via X/Twitter. Voor de rest is de PVV een gesloten bolwerk. Kun je dan nog wel spreken van een politieke partij?

Politieke partijen zijn formaties waarin mensen zich verenigen die een gezamenlijke visie hebben over hoe het land bestuurd moet worden. Daarvoor selecteren ze afgevaardigden die wij als kiezers kunnen selecteren als die visie ons aanstaat. Eenmaal gekozen mogen we dan als kiezers verwachten dat zij zich tegenover ons verantwoorden over de keuzes die ze maken. Openheid is een onmisbare voorwaarde voor het functioneren van een democratie.

Wilders is met 36 anderen gekozen zonder partij en heeft lak aan openheid. Hij zit in de Kamer als directeur-aandeelhouder van een club mensen die voor hem werken en tegenover de pers hun mond moeten houden. Niemand krijgt inzicht in wat zich binnen die club afspeelt. Er zijn geen leden, geen congressen, geen kandidaatstellingsprocedures, er is geen jeugdafdeling en er zijn geen afdelingen in land, waar leden bijeen kunnen komen om de partijpolitiek te bespreken. De financiën van Wilders’ ondernemening zijn niet openbaar. Hij krijgt geen subsidie zoals ledenpartijen die krijgen. Of hij door Poetin of door Trump wordt gefinancierd zullen we nooit weten. Waarom wordt er in de media dan nog steeds gesproken over ‘partij’, ‘partijleider’, het ‘partijprogramma’ etc.? Waarom pikken de partijen die wel openheid van zaken geven dit in vredesnaam? Waarom maken ze geen punt van het ondemocratische karakter van de PVV? In de eerste ronde van de formatiegesprekken zou Wilders garanties moeten geven voor het handhaven van de democratische rechtsstaat. In het verslag van informateur Plasterk is over de rol van politieke partijen in de democratie niets te vinden. Bij punt 7 staat onder andere:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Sylvana bashen weer begonnen

NIEUWS - Niet iedereen heeft voor 2018 het goede voornemen genomen minder brallerig en hitserig te zijn en het nieuws meer  sec te brengen.

De NOS kopt nog gematigd met ‘Veel activisten op lijst van Sylvana Simons’. De Telegraaf gaat natuurlijk rellerig doen met ‘Sylvana Simons presenteert lijst vol radicalen’, waarop de Telegraafclownkloon, De Dagelijkse Standaard, niet na kon blijven en de kandidaten van Bij1 SJW huilies noemt.

Foto: IISG (cc)

Politieke partijen in verval

Fantastische puzzel: waarom koerst het slimste kamerlid strak af op een verwoestende nederlaag voor zijn organisatie? Voor wie het niet begrijpt: ik heb het over Diederik Samsom. Waarom legt zijn partij hem geen strobreed in de weg? In de partij roeren zich ontevredenen: linksom, sommige oude bestuurders. Maar de partijtop lijkt tevreden.

Is het de essentie van de sociaaldemocratie: schipperen tot niemand meer weet waar je voor staat? Is het een wanprestatie van de organisatie, van de politieke partij die Partij van de Arbeid heet? Is het een probleem van het functioneren van politieke partijen en algemener van aard? Of heeft de PvdA de geschiedenis tegen?

Ik onderzoek en twijfel. Voor wie het wil weten, ik voel me sociaaldemocraat, maar niet echt vertegenwoordigd door een partij die de koers nogal kwijt lijkt te zijn. Exit is geen optie. Mijn stem is te zwak om gehoord te worden. Mijn trouw verbaast me zelf het meest.

Schipperen der sociaaldemocraten

Zondig zijn ze, de sociaaldemocraten. De scheiding in de Internationale, aan het begin van de twintigste eeuw, leidde tot het Leninistische communisme aan de ene kant en de socialisten, die geloofde in de parlementaire weg en de kleine hervormende stappen.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Leden

Politieke partijen kampen, net als kerkgenootschappen en sportverenigingen, al jaren met teruglopende aantallen actieve leden. Daar staat tegenover dat er steeds meer actieve niet-leden zijn die vol passie hun misnoegen uiten over al dan niet vermeende matige prestaties van die partijen/kerken/clubs. Wanneer je daar dan als actieve burger iets van zegt in de sfeer van ‘ga zelf eens wat doen dan’, ben je “de elite”, die zich vervreemd heeft van “het volk”.

Als actief lid van zowel een partij als een kerk behoor ik tot een soort dubbele elite, wiens minachting voor het klootjesvolk welhaast mythische proporties moet bereiken. Zelf vind ik van niet, maar dat is ongetwijfeld ook een vorm van arrogantie. Mijn enige kans om nader tot het volk te komen is alles uit mijn handen laten vallen en voortaan vanaf de zijlijn luidruchtig commentaar leveren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.