Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De uitverkoop van Opstelten
De Europese ministers van Justitie zijn eruit: het is prima dat de Verenigde Staten uw passasiergegevens krijgen. Ze mogen die gegevens – reisinformatie, maaltijdvoorkeuren, sommige medische gegevens – vijftien jaar bewaren, onder verschillende veiligheidsdiensten verdelen en zelfs naar andere landen sturen.
De doorgifte van passenger name records (PNR) is een hoofdpijndossier. Net na 9/11 begon de VS met datazuigen met toestemming van de Raad en de Commissie, maar het Europees Parlement kwam al snel in opstand. Ook alle privacytoezichthouders in de EU vonden het buitenproportioneel. De gegevens worden namelijk erg lang bewaard, ze worden gebruikt voor profiling en de Europeaan – het datasubject – heeft geen enkele zeggenschap, laat staan controle meer over zijn gegevens. Als de VS iemand van terrorisme verdenken, dan is het wel prettig dat er enige veiligheidswaarborgen zijn opgezet.
Na jarenlangs soebatten en vooral dreigen van de VS ligt er een nieuw akkoord. De toezichthouders zijn nog steeds faliekant tegen. Een flink deel van de Nederlandse Tweede Kamer is ook tegen. De voornaamste bezwaren zijn nog niet weggenomen. Goed, de VS hebben beloofd om de PNR niet voor profiling te gebruiken, maar dat is pertinente onzin: het is de basis, de raison d’être van het hele systeem.
Een vuist tegen uitwisselen passagiersgegevens
Een gastbijdrage van Judith Sargentini, lid van het Europarlement (GroenLinks).
Hoe ver kun je gaan met het uitwisselen van passagiersgegevens onder het mom van veiligheid? We voerden maandagavond een debat hierover in het Europees Parlement. Er ligt op dit moment een ontwerpafspraak van de Europese Commissie met Australië voor een nieuwe overeenkomst over Passenger Name Records (PNR) en er wordt gesproken over een verdergaande PNR-overeenkomst met de Verenigde Staten.
Ik heb, samen met mijn collega’s van de Europese Groenen daar grote bezwaren bij: De gegevens zouden vijf tot vijftien jaar bewaard moeten worden en profiling (het bepalen of iemand een risico vormt op basis van zijn kenmerken, bijvoorbeeld halal eten) wordt niet verboden. Los daarvan is de noodzakelijkheid van de maatregelen niet aangetoond.
Grote vraag blijft nu: Kan en wil het Europees Parlement een vuist maken en de privacy van vliegtuigpassagiers beschermen?
Ik vind PNR niet proportioneel: de inbreuk op de privacy staat niet in verhouding tot het nut van het uitwisselen van gegevens. Helemaal niet als blijkt dat de verantwoordelijke Eurocommissaris Malmström niet eens kan aantonen dat het uitwisselen van de PNR-data ook daadwerkelijk helpt om de veiligheid te verbeteren.
Inmiddels hebben ook verschillende andere instanties, waaronder de juridische diensten van de Europese Commissie en de Raad van Ministers, het Europees Grondrechtenagentschap en de Europese Dataprotectieautoriteit al laten weten dat ze bezwaren hebben tegen deze PNR-overeenkomsten. Ook het strenge Duitse hooggerechtshof zal de PNR-overeenkomst niet zomaar laten passeren als we die vergelijken met eerdere beslissingen over grondrechten.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wat men van u weet als u naar de VS vliegt
Het is inmiddels genoegzaam bekend dat er gegevens van u verstrekt worden aan de Amerikaanse overheid (DHS, Department of Homeland Security) wanneer u naar of door Amerikaans grondgebied reist. Zeg niet dat u dat niet wist.
Het is echter toch weer confronterend als je in plaats van de droge tekst van een akkoord de werkelijke gegevens ziet. Gisteren verscheen op een Amerikaanse site een volledig overzicht van de PNR zoals vastgelegd door de ATS (US Customs and Border Patrol’s Automated Targeting System) van een passagier (mirror). Deze waren opgevraagd middels de Freedom of Information Act en Privacy Act (dat werkt dan weer wel prima).
Hier even de highlights:
● alle persoonsgegevens (paspoortnummer, geboortedatum, adres, alle bekende telefoonnummers, volledige namen);
● alle creditcardgegevens, dus ook de vervaldatum (gebruikt voor boeking);
● alle bekende gegevens over geboekte hotels en overnachtingen;
● alle bekende gegevens over frequentflyer-programma’s van de passagier, ook al zijn die niet gebruikt voor de specifieke reis;
● IP adres van computer waarmee vluchtreservering is gedaan;
● alle opgegeven voorkeuren voor vliegen (plaats in vliegtuig, voedsel);
● alle bestemmingen van de vliegreis (ook buiten de VS).
Aangezien het niet te verwachten is dat de makke medewerking van Europa aan deze gegevensverstrekking snel zal veranderen, is het aan u om ervoor te zorgen dat de schade beperkt blijft. Het is immers zo dat alleen gegevens doorgegeven kunnen worden die de luchtvaartmaatschappij heeft gekregen. Dus doe geen gecombineerde reserveringen via een reisbureau, gebruik geen creditcard (reken contant af) en doe uw boeking via een proxy.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.