"Sign this petition to file a complaint against Ali Khamenei in the Hague International court" Verschillende twitteraars, onder wie de vanuit Iran opererende Fersteh Ghazi (Iranbaan) zijn gisteravond begonnen de oproep te verspreiden om een petitie te tekenen die een aanklacht betreft bij het Internationaal Strafhof in Den Haag tegen ayatollah Khamenei. Dat gebeurt allemaal via het belangrijkste Twitter-infokanaal iranelection, waar de meldingen over en de reacties op de gebeurtenissen in Iran zich in een razend tempo opvolgen. "Reporters Without Borders: 23 journalists and bloggers have been arrested in Iran. Many others missing", zo meldt Iranbaan, de undergroundjournaliste die gisteren tevens de achternaam wist te melden van het meisje dat op een Youtube-video een gruwelijke dood sterft: "The name of the girl who was shot and murdered yesterday was Neda Salehi. A video clip of her last seconds has been circulated". Zelf was ik niet zo bekend met twitteren, maar nu het enige nieuws alleen nog via Twitter, Flickr, Youtube en Facebook tot ons komt, is er geen ontkomen meer aan. Het is allemaal niet objectief te verifiëren, maar de afgelopen dagen hebben laten zien dat de info van bepaalde twitteraars betrouwbaar is gebleken. Ook de NOS, die niet langer een reportageploeg of correspondent ter plekke heeft, moet nu ook grotendeels afgaan op de berichten en beelden op internet. Een goed iniatief is dat op NOS.nl een speciale hoek is ingeruimd voor al het nieuws dat via internet over Iran binnenkomt. Update: "Mousavi talking with influential merchants and workers' leaders to plan general strike".
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Brechtje Paardekooper[/i].
De weg-met-de-weg-weg, dat is de A27 door Amelisweerd. In 1982 werd de weg aangelegd, ondanks de felle protesten van bewoners. Ik herinner me dat de toenmalige Commissaris van de Koningin de bomen liet kappen, precies tijdens de behandeling van de rechtszaak daartegen, toen net veel actievoerders in de rechtszaal zaten. Die truuk, voortijdig kappen, werd later herhaald bij Onderbanken. Ook daar werd bos vast omgehakt terwijl de procedures nog liepen. Later oordeelde de Raad van State dat dat onrechtmatig was geweest. Maar ja, gekapt is gekapt. Om een beetje actie-moe van te worden – maar er zijn nu weer plannen die maken dat ik nu toch maar weer in de pen klim (en misschien in de boom).
Een deel van het bos is nu helaas al lelijk afgesneden van de rest door die A27. En omdat dat nu toch al gedaan is, moeten de tekentafelterroristen gedacht hebben, plannen we er nóg maar een weg doorheen. Het plan maakt deel uit van een grote ring rond Utrecht (we hèbben al een ring maar we moeten er dus nóg één), die ook dwars door Leidsche Rijn moet. Daar is ook al een actie opgezet (zie de website vanAnaarBelachelijk.nl). De plannen zijn nog in een verkennend stadium, maar juist daarom is het belangrijk om protest te mobiliseren.
Volgende week is het zover, dan gaan we de petitie “Alle Stemmen Tellen” aanbieden aan Gerdi Verbeet, voorzitter van de Tweede Kamer. Bijna een jaar geleden zijn we met die petitie gestart om meer transparantie te krijgen in het stemgedrag van de Tweede Kamer. Naast het verzamelen van “handtekeningen” van mensen die dit initiatief steunen, hebben we ook de politieke partijen zelf om een reactie gevraagd. En daaruit blijkt weer dat we voorlopig nog niet hoeven te rekenen op een Parlement 2.0. Zoals gewoonlijk loopt de politiek achter op relevante ontwikkelingen in techniek en maatschappij.
Een deel van de petitie is heel duidelijk gericht op het direct en makkelijk (open) beschikbaar stellen van het stemgedrag van de Tweede Kamer. Uit de reacties van de meeste partijen blijkt dat ze last hebben van kaasstolp gedrag. Ze vergeten dat hun aanwezigheid in het Haagse een kennisvoorsprong oplevert ten opzichte van de mensen die daar niet dagelijks rondlopen. Voor de Tweede Kamerleden is het heel vanzelfsprekend dat ze weten wat de stemmingen zijn geweest en waar ze die kunnen vinden. Ze zijn blind geworden voor het feit dat de manier waarop het gebeurt voor de buitenwereld volstrekt onmogelijk is om gestructureerd te volgen. Die houding heeft vervolgens als resultaat dat ze op geen enkele wijze bereid zijn ook maar iets te veranderen om de drempel voor de burger op dit punt te verlagen.
Voor een deel is dit te verklaren aan gebrek aan technisch inzicht natuurlijk. Je kan het politici niet helemaal kwalijk nemen dat ze niet begrijpen dat stemmingsuitslagen in een ongestructureerde vorm vastgelegd in diverse formaten documenten onmogelijk gestandaardiseerd te ontsluiten zijn voor de buitenwereld. Het is echter wel jammer dat ondanks de verschillende signalen die op dit punt afgegeven worden er weinig veranderd optreedt in die houding.
Recent werd dit punt ook terecht geconstateerd vanuit een andere hoek. Vorige week werden de prijzen uitgereikt voor de beste eParticipatie-initiatieven. Dit zijn projecten die de relatie tussen overheid en burger langs elektronische weg moeten verbeteren. De volgende passage komt uit het juryrapport:
“Ontvankelijkheid of steun vanuit de overheid is daarbij van belang. Een aantal waardevolle samenlevingsinitiatieven heeft het moeilijk door gebrek aan medewerking of omdat overheidsinformatie niet toegankelijk is. De jury verwacht dat Web 2.0 initiatieven meer kans maken zodra gegevens ruimer beschikbaar worden.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Eindelijk binnen: the national greenhouse gas inventory data for 1990-2006 [.pdf] opgesteld i.h.k.v. het UNFCCC van de Verenigde Naties met als achterliggend doel: vermindering van broeikasgas emissies. Vol verwachting klopt ons hart, lukt het de landen die zich hebben verbonden aan het Kyoto-protocol om de toegezegde reducties te behalen? West-Europa laat inderdaad een daling zien, Nederland: -2,0%, België: -5,2%, Verenigd Koninkrijk: -15,1% en Duitsland: -18,2% (YES THEY CAN). De cijfers uit Oost-Europa lijken op het eerste gezicht spectaculair: Polen: -28,9%, Roemenië: -44,4% en Letland: -56,1%. Deze gemiddelde daling is echter te wijten aan de instorting van de oude Oostblok-economieën gedurende de jaren ’90. Inmiddels zit Oost-Europa weer op een stevige gemiddelde groei van 7,4%, aldus Yvo de Boer secretaris van het UNFCCC (Euractiv). Ondertussen wordt er in verschillende Europese landen hard gewerkt om beloften van CO2-reductie bindend te maken via de wet.
Het Britse parlement heeft inmiddels ingestemd met een aanscherping van de Climate Change Bill: de Britse klimaatwet. De reductiedoelstelling voor 2050 is verhoogd naar 80% en scheepvaart en vliegverkeer gaan ook onder de wet vallen. In december zal de koningin naar verwachting met haar handtekening de wet bekrachtigen (YES THEY CAN). Het Britse succes zet andere Europese landen onder druk om hun voorbeeld te volgen. Het Finse parlement overweegt een klimaatwet die het land verplicht tot ieder jaar 5% reductie in broeikasgasemissie (YES THEY CAN).
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.