Studie: films hebben (wel degelijk) politieke invloed

Een recente studie (betaalmuur en helaas niet te blendlen, maar het abstract zegt eigenlijk alles al wat je moet weten) concludeert dat het vanzelfsprekende klopt: populaire films beïnvloeden hoe we de wereld zien, en dientengevolge onze politieke denkbeelden en keuzes. Zoals ook in het abstract staat: we wisten al dat mensen het meest vatbaar voor politieke beïnvloeding zijn wanneer ze niet beseffen dat ze blootgesteld worden aan een politieke boodschap. Filmkritiek zou zich om die reden dus juist – of ten minste óók – moeten richten op de ideologie die uit onze bioscopen komt. Mensen er beducht op maken dat films niet altijd, zoals de dooddoeners gaan, 'gewoon vermaak' zijn. Dit doen ze nauwelijks. Wat de critici in de krant ons vertellen gaat doorgaans niet veel verder dan: mooie plaatjes, goede acteurs, spannend verhaal, knappe set, prachtige kostuums ook, wel iets te veel special effects, et cetera. Allemaal belangrijk natuurlijk, en valt uiteraard onder de taak van een criticus. Echter, met de conclusies van bovengenoemde studie in gedachten, zou het niet ook de taak van een criticus zijn om een film ideologisch onder de loep te nemen? Ons te wijzen op welke machtsverhoudingen een film in stand houdt of uitdaagt, welke geaccepteerde waarden en wijsheden, welke agenda's bevorderd worden, welke sentimenten aangewakkerd, welke mythes daarvoor gebruikt worden, et cetera? Zou dat niet zelfs de voornaamste taak van filmcritici moeten zijn? Lees allemaal dit geweldige pleidooi van Peter Maass (geënt op bovengenoemde studie) voor een betere, niet ideologisch naïeve filmkritiek. En zeg nooit meer: 'het is maar een film, zoek er niet te veel achter' ...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.