Dé nieuwste Israëlische vrijetijdsbesteding!
, door
Een betere illustratie van de krachtsverhoudingen kan je je niet wensen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Enric Borràs (cc)
Hoe terecht is opwinding weigeren Israëlische voetballer?
, door
Het is opmerkelijk te zien hoe snel het feit dat een speler van een Nederlandse voetbalclub met een Israëlisch paspoort de Verenigde Arabische Emiraten niet in mag, wordt geïnterpreteerd als iets onaanvaardbaars en een uiting van antisemitisme. Ronny Naftaniel, ex-directeur van het CIDI, vergeleek het zelfs met de het weren van Joden, destijds in het kader van de zogenoemde ´Arabische boycot´, waarover hij bij zijn aantreden als CIDI-directeur in 1978 een ”Zwartboek” publiceerde.
Nu weet ik daar toevallig ook iets van. Het nieuws van dat zwartboek bracht ik destijds als mijn allerereerste journalistieke primeur. Het ging er onder meer om dat mensen die voor bedrijven bijvoorbeeld Saudi-Arabië wilden bezoeken zogenaamde ”niet-Joodverklaringen” moesten overleggen, verklaringen opgemaakt door een notaris waarin werd verklaard dat zij niet van Joodse afkomst waren. Ook werden notariële verklaringen geëist dat bedrijven geen zaken deden met Israël. Naftaniels zwartboek leidde tot een parlementaire enquete en wettelijke maatregelen. Dat was terecht. Het meewerken aan discriminatie door derde landen van Nederlanders vanwege hun afkomst was zonder meer al strafbaar. En het meewerken aan een boycot die door derde landen werd gehanteerd hoorde dat ook te zijn.Iets anders is de boycot van Israël zelf. Die werd indertijd ingesteld door de Arabische Liga, na de oorlog van 1948. Israël had daarin een groot deel van de Palestijnen verjaagd en weigerde een regeling van de Palestijnse kwestie te accepteren. Vredesonderhandelingen leverden daarom niets op en de Arabische wereld is sindsdien in oorlog met Israël (al hebben Egypte en Jordanië sindsdien wel vredesverdragen gesloten). Het is vrij logisch dat Israëlische burgers dus niet welkom zijn in Arabische landen en vice versa. Het is daarom ook behoorlijk naïef van de voetbalclub Vitesse, en van Nederlandse politici, om te verwachten dat een speler als Dan Mori, een Israeliër, ongehinderd Abu Dhabi in zou kunnen. Alsof burgers van de Emiraten zomaar zonder meer met vakantie zouden kunnen in Tel Aviv.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Russische onderzoekers: Arafat stierf natuurlijke dood
, door
Russische forensische experts die onderzoek hebben verricht naar de doodsoorzaak van de Palestijnse leider Yasser Arafat hebben donderdag verklaard dat hij is overleden aan natuurlijke oorzaken en niet aan vergiftiging met radioactieve materialen. Vladimir Uiba, het hoofd van Federale Russische Agentschap voor Medische Biologie (FMBA), zei op een persconferentie in Moskou dat het instituut alle proeven heeft genomen en tot de conclusie is gekomen dat ‘de persoon gestorven door een natuurlijke oorzaken en niet door straling.‘
De Russische bekendmaking komt overeen met wat de Franse onderzoekers concludeerden. Maar het ziet er niet naar uit dat dat het einde van het verhaal is. De Palestijnse ambassadeur in Moskou, Faed Mustafa, zei tegen het Russische staatspersbureau RIA Novosti dat er al een beslissing is om door te gaan met het onderzoek. Die beslissing werd afgelopen zaterdag genomen tijdens een bijeenkomst van de Arabische Liga in Cairo. Mustafa zei dat daar besloten was om de Verenigde Naties te vragen een internationale commissie van onderzoek te vormen.
De Russische uitspraken riepen intussen scherpe kritiek op van één van de auteurs van het Zwitserse onderzoeksrapport over de dood van Arafat, waarin wel degelijk was geconcludeerd dat de mogelijkheid bestaat dat Arafat is overleden aan een overdosis straling door het radioactieve polonium, 210.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De tweestatenoplossing voor het Palestijns-Israëlisch conflict is een illusie
, door
Foto:
The Israel Project (cc)
Ruzie Den Haag en Jeruzalem bij bezoek Rutte en Timmermans
, door
NIEUWS - Het bezoek van premier Mark Rutte en minister Frans Timmermans aan Israël dreigde een operette-achtige wending te nemen nog voor het gisteren officieel begonnen was. De krant Haaretz meldt dat Rutte een ceremoniële inwijding van een speciale dure scanner die Nederland cadeau heeft gedaan aan Israël, die vandaag zou plaatsvinden, heeft afgezegd, omdat er een verschil van mening is ontstaan over het gebruik van het ding.
De schenking van de scanner werd nog beklonken door de vorige minister van Buitenlandse Zaken, Uri Rosenthal. Het apparaat zou goederen die vanuit Gaza geëxporteerd worden kunnen scannen. De export van Gaza naar de Westoever en naar Europa, die ‘om veiligheidsredenen’ al sinds 2007 nagenoeg stilligt, zou dan kunnen worden hervat.
Dat was althans het verhaal, toentertijd, toen Rosenthal de schenking bekend maakte. Maar Haaretz meldt nu dat het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken aan het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken heeft gevraagd of, nu de scanner er staat, de export ook daadwerkelijk zal worden hervat. En – surprise, surprise – het antwoord was: nee.
Haaretz meldt dat de vraag was voorgelegd aan het ministerie van Defensie van Moshe Ya’alon en dat daar negatief was beslist. Ambtenaren van dat departement hadden Haaretz uitgelegd dat de scanner weliswaar goederen voor de export zou kunnen scannen, maar dat niet zal gaan doen, omdat Israël de Gaza-strook geïsoleerd wil houden van de Westoever, en omdat hervatting van de export hiermee in tegenspraak zou zijn. Dit alles, uiteraard, ‘om veiligheidsredenen.’
Foto:
zeeuwsebibliotheek (cc)
Tweede Kamer maakt zichzelf belachelijk
, door
OPINIE - Twee christelijke Kamerleden hebben dinsdag een gelukkig moment beleefd. Een motie van Joël Voordewind (CU) en Kees van der Staaij (SGP) tegen het betalen van vergoedingen van de Palestijnse Autoriteit aan gevangenen in Israëlische gevangenissen, is aangenomen. In de motie wordt de Nederlandse regering, in casu minister Timmermans, gevraagd er bij de Palestijnse Autoriteit op aan te dringen niet meer van dit soort salarissen aan gevangenen te betalen. Het geld komt immers onder meer terecht bij mensen die terroristische aanslagen hebben gepleegd waar ‘onschuldige kinderen, vrouwen en mannen het slachtoffer van zijn geworden.’ En dat zou opgevat kunnen worden als het ‘aanmoedigen van misdrijven.’
Zo staat het tenminste in de motie. En dat is wel wat neutraler geformuleerd dan de gebruikelijk termen die Voordewind en Van der Staaij hanteren als ze het over de salarissen voor Palestijnse gevangenen hebben. Want dan heet het – in navolging van het CIDI dat deze motie aanstuurde – ‘het verheerlijken van geweld.’
Ik vermoed dat de formulering nodig was om een wat bredere steun in de Kamer te krijgen. Met hulp van de PVV en de VVD komt je een heel eind, maar haal er een paar CDA-ers erbij en je haalt de eindstreep.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Aslan Media (cc)
Onderzoek wijst uit: Arafat werd vergiftigd
, door
NIEUWS - Yasser Arafat, die in 2004 in Parijs overleed aan wat officieel een hersenbloeding heette, is nagenoeg zeker vergiftigd met het zeer radioactieve Polonium 210. Dat blijkt uit een een peer-review dat het Britse medische tijdschrift The Lancet zaterdag publiceerde van een onderzoek dat werd verricht door een team van experts van de universiteit van Lausanne.
In hun onderzoek vonden zij hoge concentraties Polonium 210 in vlekken en residuen van bloed, urine en speeksel op Arafat’s kleren en tandenborstel.Het onderzoek naar de doodsoorzaak van de Palestijnse president kwam in 2012 op gang na onophoudelijke berichten dat hij niet aan een natuurlijke oorzaak overleed. In november 2012 werd ook zijn lichaam opgegraven voor verder onderzoek. De resultaten hiervan zijn nog niet vrijgegeven, maar worden binnenkort verwacht. Bij de publicatie in The Lancet gaat het alleen om residuen gevonden op zijn kleding.
Arafat werd ziek in oktober 2004. De symptomen waren aanvankelijk buikpijn en misselijkheid. In enkele weken verslechterde zijn toestand zich en werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Frankrijk. Daar verslechterde zijn toestand zich geleidelijk verder en op 4 november 2004 overleed hij, 75 jaar oud, aan een hersenbloeding. Over de aard van zijn ziekte waren de Franse medici het niet eens. Er waren slechts vage mededelingen sprake was geweest van een aandoening die zijn bloed betrof.
Foto:
NervousEnergy (cc)
Amerika en het Midden-Oosten
, door
OPINIE - Is er een oplossing voor ‘eeuwige’ problemen? Minister van Buitenlandse Zaken van de VS, John Kerry, doet zijn best in het Midden-Oosten. Het is de zoveelste poging van Amerika, na onder andere Clinton en Camp David en de roadmap van Bush, om te bemiddelen. Dezer dagen wordt er in Washington over gedelibereerd. Maar zal het iets opleveren?
Het Joodse volk en het Joodse geloof zijn er de levende getuigen van dat er geen verlossing bestaat. Dit, zou je kunnen zeggen, is de betekenis van het uitverkoren volk: de Joden zijn uitverkoren om te bewijzen dat er geen verlossing bestaat.
Het is een mismoedig citaat van Leo Strauss uit ‘Why we remain Jews’, dat ik vond in de memoires van Christopher Hitchens. Hans Teeuwen liet een indrukwekkend fragment van Hitchens zien in Zomergasten, daarom zocht ik hem even op. Is er geen verlossing mogelijk? Als dat waar is, dan zal ook een oplossing van het nu al meer dan vijftig jaar durende Israelisch-Palestijnse conflict er niet in zitten.
Vredes-activist
Op zoek naar informatie vind ik een column van Uri Avnery, hoogbejaard Israëlisch vredes-activist. Mogelijk is het een zeldzaam verschijnsel, maar ze zijn er nog. Want het cynisme is breed in Israël. Het woord ‘vrede’wordt bijna niet gebruikt. Tzipi Livni heeft het over een final status agreement dat een eind maakt aan het conflict, maar dat is niet hetzelfde als een einde aan de bezetting. Als er geen raketten meer worden afgevuurd en de vernederingen aan de muur en grenzen worden getemperd, gebeurt er al veel, zo lijkt men te denken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
James Emery (cc)
Gedwongen verhuizing 40.000 Bedoeïenen stap dichterbij
, door
NIEUWS - Het is nog een eerste lezing, maar de wet zal er, vrees ik, wel komen. Ik heb het over het Israëlische wetsvoorstel gebaseerd op het Begin-Prawer plan, dat voorziet in het gedwongen verplaatsen en onteigenen van zo’n 30.000 – 40.000 Bedoeïenen in de Negev. De wet werd maandag in eerste lezing goedgekeurd door het parlement, de Knesset. Dat gebeurde met 43-40 stemmen in een stormachtig debat, waarbij met name de Arabische afgevaardigden woedend werden en het wetsvoorstel demonstratief verscheurden en in de prullenmand gooiden.
Het Begin-Prawer plan is een uitermate problematisch plan. Het behelst de grootste gedwongen onteigening en verhuizing van Palestijnse burgers sinds de stichting van de staat. Mensenrechtenorganisaties als de Vereniging voor Burgerrechten in Israël (ACRI) en Adalah hebben er uitgebreid stelling tegen genomen en geprotesteerd, maar zonder resultaat. Het wetsvoorstel wil eens en voor altijd afrekenen met de situatie dat Bedoeïenen rechten claimen op grond in de Negev. Israël heeft dat nooit willen aanvaarden, al bestond het grootste deel van die gemeenschappen al voor de stichting van Israël in 1948 en zijn vele claims destijds erkend door de Ottomaanse heersers en/of later onder het Britse mandaat. (Andere gemeenschappen bestaan sinds de oorlog van 1948 en zijn opgezet door mensen die toen van hun woonplaatsen elders in de Negev zijn verjaagd en nooit hebben mogen terugkeren van Israël.) Omdat Israël die situatie nooit heeft willen accepteren zoals zij is, heeft het een flink aantal gemeenten in de Negev nooit erkend. Met als gevolg dat deze verstoken zijn van elektriciteit, water en voorzieningen zoals transport .