Niet de babyboomers maar de dertigers en veertigers van nu zijn grootste graaiers uit staatskas
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bossen in de uitverkoop: risico of kans?
, door
Brazilië, Groot-Brittannië en Nederland: zomaar drie landen waar de overheid onlangs heeft besloten bos te verkopen aan private partijen. De twee Europese overheden handelen uit accuut geldgebrek. In Brazilië -dat nauwelijks getroffen is door de economische crisis- ligt het anders: daar hoopt de overheid met de verkoop het bos juist beter te beschermen. De nieuwe eigenaren mogen er hout uit halen maar moeten het bos wel duurzaam beheren. Op deze manier wordt in Brazilië 1 miljoen hectare bos in de verkoop gedaan wat anders ten prooi zou vallen aan ‘onvermijdelijke’ illegale houtkap.
Alhoewel de situatie in Europa en Latijns-Amerika totaal verschillend is hoeft in beide gevallen de verkoop het bos niet te schaden. Natuur in privaat bezit is vaak beter beschermd dan in overheidshanden waar het ten prooi valt aan de tragedy of the commons. Ook de Britse National Trust is die mening toegedaan en ziet juist kansen als natuurorganisaties tenminste kunnen toezien op wie de nieuwe eigenaar wordt. De Britse overheid verkoopt met ruim 350 duizend hectare de helft van haar bos.
De ligging van het te verkopen bos is natuurlijk ook belangrijk. In Nederland zal Staatsbosbeheer vooralsnog gedwongen worden om al haar bos buiten de Ecologische Hoofdstructuur te verkopen. Maar gezien het feit dat er sowieso veel bezuinigd gaat worden op natuurbeheer -wat eufemistisch als een efficiency slag wordt gebracht- valt te vrezen voor het uiteindelijke resultaat. Ook niet in de laatste plaats omdat de nieuwe minister van Infrastructuur & Milieu: Melanie Schultz bij haar aantrede al aangaf dat infrastructuur boven milieu staat. En het overhaaste njet van staatssecretaris Henk Bleker tegen natuurgebied Oostvaarderswold dat de Oostvaardersplassen met de Veluwe zou verbinden is ook geen hoopgevend signaal (protesteren kan hier). De Nederlandse overheid wil nu met de verkoop van bos 40 miljoen euro ophalen. Eventueel verlies aan inkomsten uit recreatie en andere ecosysteemdiensten zijn niet meegenomen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Energiezuinige gebouwen en departementale organisatie
, door
illustratie: Woningvoorraad Nederland (bron:VROM), klik voor volledig beeld.
Dezer dagen presenteert de regering Rutte zich aan de Kamer en zijn algemene beschouwingen. De nieuwe regering hergroepeert een aantal taken van departementen en spaart daarmee een paar bewindslieden uit. Dat is mooi en krachtdadig, maar is het ook doordacht? Dat is de vraag: is b.v. de combinatie van veiligheid en justitie niet vooral gericht op het verstoren van een balans tussen burgerrechten en opsporingsbevoegdheden, ten gunste van de veiligheid? Het zou kunnen dat onder de bezielende leiding van Opstelten onze liberale vrijheden achter de horizon verdwijnen. Waakzaamheid is geboden.
Wonderlijk is ook de combinatie van WWI (Wonen, Wijken en Integratie) en Binnenlandse Zaken. De volkshuisvesting was ooit een taak voor een “hamer en nijptang- ministerie”, met technische problemen en planning en productie van woningen als taak. Dat veranderde geleidelijk, toen de decentralisatie de zorg voor de productie van woningen bij de gemeenten neerlegde en de technische zorg voor kwaliteit als een achterhaalde zaak werd gezien waar de samenleving zelf maar op moest letten.
Zo groeide een vreemde situatie waarin VROM geld bij de woningcorporaties weghaalde, teneinde die middelen voor sociale doelen in de wijken in te zetten. (de Vogelaar heffing) Daar houden we nu maar mee op. Misschien nog vreemder was de toepassing van de vennootschapsbelasting, die de schatkist 500 miljoen moest opleveren, geld waarvoor woningcorporaties prima bestemmingen hebben en hadden. Een woningcorporatie uit Ommen voelt zich hierover zo getreiterd dat zij wil uittreden uit het bestel: als het Europese Hof daarin mee gaat, kan dat het einde inluiden van ruim 100 jaar sociale woningbouw in ons land. Het is een onzinnig risico, maar de vorige regering heeft het willens en wetens genomen. Die 500 miljoen moest naar de schatkist, ondanks alle nuttige dingen die met het vermogen van de corporaties zouden kunnen. Een voorbeeld is het energiezuiniger maken van de woningvoorraad.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Right to Know Day
, door
Dit is een eerste gastbijdrage van Joost Schellevis.
Al sinds begin deze eeuw wordt op 28 september in veel landen de Right to Know Day gevierd, een dag waarop het belang van een transparante overheid wordt benadrukt. Zo niet in Nederland. En dat terwijl ons land met de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) uit 1980 ooit juist een voorloper was als het om transparantie gaat. Reden genoeg voor onder andere onderzoeksjournalist (en enthousiast gebruiker van de Wob) Brenno de Winter, de Nederlandse Vereniging van Journalisten en een aantal burgerrechtenorganisaties om de handen in een te slaan: dinsdagavond vond in Den Haag het eerste Nederlandse Right to Know Day-programma plaats.
Vol was het restaurant in Den Haag waar de Right to Know Day werd gevierd niet, maar voor een eerste initiatief over een toch vrij abstract onderwerp was de zaal aardig gevuld. De avond ving aan met een documentaire over de Nederlandse Wet openbaarheid van bestuur. Dat zou de rest van de avond grotendeels het onderwerp blijven; het gaat namelijk niet goed met die wet, was de boodschap. De Wob is bedoeld om mensen inzage in beslissingen van de overheid te geven: met een inzageverzoek kunnen documenten worden opgevraagd die anders ergens in een bureaula zouden zijn blijven liggen. In de praktijk zouden indieners van een Wob-verzoek echter nogal eens tegengewerkt worden. Sterker nog: “Van alle landen met vergelijkbare wetten presteert alleen Zimbabwe slechter,” stelde Wob-expert Roger Vleugels, “en dat komt doordat je in dat land kan worden doodgeschoten als je een Wob-verzoek indient.”
Volgens Vleugels is de transparantie van bestuur onder de kabinetten-Balkenende ‘steeds verder afgebroken’; dat schrijft hij in het ‘Zwartboek Wob’ dat hij dinsdag presenteerde. Overheden werken indieners van een verzoek tegen: de behandeltermijn van een verzoek wordt zelden gehaald (zelfs nadat deze vorig jaar werd verdubbeld naar twee maanden) en bepaalde overheidsinstellingen, zoals sommige gemeenten, willen dat mensen betalen voor een Wob-verzoek. Daar komt bij dat verzoeken niet zelden worden afgewezen en er een bezwaarprocedure moet worden gestart; soms is zelfs een gang naar de rechter nodig om inzage te krijgen in overheidsdocumenten.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zachtmoedigen en de actuele politiek
, door
Onlangs werd hier een lans gebroken voor “zachtmoedigen”. De auteur noemde mensen zachtmoedig als zij niet alles interpreteerden als een mogelijkheid te verdienen, met de financierbaarheid of de euro’s winst als uiteindelijk criterium voor een beslissing om in actie te komen. Draait alles om geld?
De reacties daarop liepen wat uiteen. Zeker, er is meer dan geld, maar waar precies? Wat bepaalt de ruimte waarbinnen je achter geld aan mag jakkeren? Het stelde mij wat teleur. Is Sargasso ook een vehikel voor wat serieuzere bezinning? Ik probeer daarover een paar denkbeelden te ventileren, alvorens tot een betoogje te komen.
Het nut van Sargasso
Heeft Sargasso nut? Ik ben een prille blogger, vandaar de vraag. Ik stel hem, omdat een lezer mij voorhield dat ik zo professoraal reageer. Ik schoot in de lach en zei dat ik altijd al professor had willen worden. Maar toen begon het nadenken.
Wat schrijf ik eigenlijk en hoe en waarom wordt er gereageerd? Ik probeer de werkelijkheid van de dag te koppelen aan theorie en litteratuur. Ik probeer dat een beetje leesbaar en educatief te doen, soms ook speels. Ik probeer daarbij ook mijn eigen twijfels en onzekerheden te laten zien, in de hoop dat reacties van onbekende lezers mij inzichten aanscherpen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
het Saillant | Overheden moeten investeren in onderzoek naar nieuwe antibiotica
, door
Overheden moeten het onderzoek naar nieuwe (categoriën) antibiotica (mede-)financieren, subsidiëren, of fiscaal aantrekkelijk maken.
De afgelopen twintig jaar wordt er veel gesproken en verschijnen er vele publicaties over de problemen met de ontwikkeling van nieuwe antibiotica. Vooral om de groeiende hoeveelheid resistente bacteriën vormt een groot probleem. De Meticillin-resistente Staphylococcus aureus (MRSA)veroorzaakte in 2008 in de VS alleen al 19000 doden, meer dan HIV/AIDS. Voor deze specifieke bacterie lijkt na een eerste klinische trial een nieuw antibioticum in de maak, maar dit is natuurlijk niet de enige zorgenbarende bacterie, denk aan de multiresitente TBC, MRSA, EBSL of recent de NDM-1-bacterie. Als we op deze voet doorgaan dan zijn er over tien jaar geen antibiotica meer beschikbaar om tal van infecties te bestrijden.
Naast de klinische moeilijkheden bij het ontwikkelen van nieuwe antibiotica is het grootste probleem de financiering van onderzoek. Onderzoek naar antibiotica is voor pharmaceuten namelijk nauwelijks interessant. Het betreft namelijk kortdurende en zo min mogelijk gebruikte behandelingen met in het algemeen volledige genezing tot gevolg. Onderzoekstrajecten en klinische trials duren vele jaren. Bovendien worden bacteriën ook weer resistent voor nieuwe antibiotica. Ten slotte heb je dan ook nog landen als Brazilië en Zuid-Afrika die patenten, om overigens begrijpelijke redenen, niet erkennen of omzeilen. Waarom zou je als farmaceutisch bedrijf een miljard investeren in nieuwe antibiotica investeren als je van tevoren weet dat je de investering in deze onaantrekkelijke markt toch nooit meer terugverdient? It’s just bad business.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Zomerquote | Idle money
, door
The lights are going out all over America — literally. Colorado Springs has made headlines with its desperate attempt to save money by turning off a third of its streetlights, but similar things are either happening or being contemplated across the nation. (…) Meanwhile, a country that once amazed the world with its visionary investments in transportation (..) is now in the process of unpaving itself. (…) And a nation that once prized education (..) is now cutting back. (…) How did we get to this point? It’s the logical consequence of three decades of antigovernment rhetoric, rhetoric that has convinced many voters that a dollar collected in taxes is always a dollar wasted, that the public sector can’t do anything right.
Econoom Paul Krugman voorziet ons van een oldschool stukje Amerikabashen. Zo beschouwd is het nog enigszins geruststellend dat alles uit Amerika, hier 50 jaar later gebeurt. Dan hebben we dus nog even. Maar ik vraag me sterk af of de geglobaliseerde wereld zich iets aantrekt van de termijn uit het pseudo-citaat van Heine.
De discussie zal overal in de Westerse wereld wel zo’n beetje gelijktijdig gevoerd worden. De “analyse” van Krugman waarom het redden van de baan van een leraar beter zou zijn voor de economie dan belastingvoordeel voor de rijken, lijkt me wel wat kort door de bocht (“But isn’t keeping taxes for the affluent low also a form of stimulus? Not so you’d notice. When we save a schoolteacher’s job, that unambiguously aids employment; when we give millionaires more money instead, there’s a good chance that most of that money will just sit idle.”) Maar duidelijk is wel dat het geld van de superrich zijn weg niet vindt naar het instandhouden van de (huidige) publieke voorzieningen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.