Iedereen kent ze, de groepjes rondhangende mensen op het Binnenhof. Bendes, die zich geheel naar Amerikaans voorbeeld van een naam hebben voorzien. Heten ze daar 'Crips' en 'Bloods', hier gaan ze schuil onder illustere namen als GroenLinks, Pvda en VVD. Gedurende de tijd worden de bendes om onverklaarbare reden soms wat groter, dan weer kleiner, maar tot voor kort had niemand echt problemen met ze. Een buurtbewoner die anoniem wil blijven: "Ach, toen waren het kwajongens, moest je opeens een extra belasting betalen als je langs liep. En de week daarna kreeg je dat opeens weer terug als een, kom, hoe noem je dat ook al weer? Ah ja, een subsidie. Per saldo kostte het alleen maar wat tijd. Maar nu is alles anders." Inderdaad, recentelijk zijn vooral de onderlinge verhoudingen tussen de bendes, die zichzelf ook wel 'fracties' noemen, verhard. De harde kern is kleiner dan ooit, en de overige bendes waren nog niet eerder zo versnipperd. Een opkomende bende, die zichzelf 'PVV' noemt zegt de situatie vooralsnog slechts te gedogen, en de buurt houdt haar adem in voor wat er gaat komen als dat verandert. Ondertussen vliegen niet mis te verstane woorden over en weer en wordt zelfs geweld niet geschuwd. Vooral de PVV-'fractie' maakt het bont. Burgemeester Jozias van Aartsen: "Het is een relatief nieuwe bende, en inmiddels is zo'n 20 procent van de leden een bekende van de politie. Het is vaak moeilijk te bewijzen dat ze ook daadwerkelijk iets gedaan hebben, en ze staan na aanhouding ook zo weer op straat, maar cijfermatig zijn ze goed te vergelijken met andere probleemgroepen, zoals Marokkanen en Antillianen, alleen dan wat lastiger. Want gezien de leeftijd van deze mensen zijn goede gesprekken met ouders niet toereikend. We zoeken nog naar alternatieve methoden om deze groep aan te pakken." Op wat die mogelijke methoden dan zijn wil Van Aartsen niet ingaan, maar desgevraagd ontkent hij dat knieschoten worden overwogen. "Laten we ons nou niet verlagen tot de methodes van de bendes," aldus de burgemeester: "Misschien is een gezamenlijk kopje thee wat.
[qvdd]
What’s imperative now is to restart six-party talks as soon as possible.
De Chinese regeringswoordvoerder Hong Lei roept Noord- en Zuid-Korea op te gaan praten na de beschietingen van vanochtend. Beide landen zouden meer moeten doen voor de vrede. Maar moet China ook niet eens wat doen?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De Nederlandse Amerikaan Ivo Daalder voert campagne voor een hernieuwde deelname van Nederland aan de strijd in Afghanistan in Den Haag. Het woord trainingmissie lijkt net zo’n verhulling als het woord opbouwmissie, maar dat is politieke mooipraat. De trainers zullen, net als de opbouwwerkers, scherfvesten en M-16’s moeten dragen, om een kans op overleven te hebben. En waarom zou de politie boeven moeten vangen, als je geen rechters hebt?
Maar doet Nederland mee of niet? Zelfs voor een ADHD kabinet is dat geen eenvoudige vraag. Om de Haagse politiek bij te staan, geef ik maar een redenering, zoals ik die zou volgen. De eerste regel is: je kunt wel een oorlog beginnen, maar wat wil je bereiken en hoe kun je hem stoppen? Als trouwe bondgenoot moet je daarvoor goed kijken naar de politieke bewegingen in Amerika, lees de recente verkiezingen en naar de militaire oordelen daarnaast.
Nederland was braaf lid van de “coalition of the willing”, toen het ging om Irak. Besloten werd dat een activiteit “hoger in het geweldsspectrum” nuttig was, al werd de deelname in Afghanistan later meer een opbouwmissie, om de PvdA over de streep te krijgen. Maar de “Dutch Approach” stelde wel iets voor: humanitaire inspanning heeft altijd zin. (zie mijn eerdere blogs over Afghanistan) Obama erfde twee oorlogen van Bush; hij beloofde een einde aan Irak, maar gaf onheldere en wisselende signalen over Afghanistan. Mijn interpretatie: de houwdegens in de USA moesten ook wat. Maar is er een helder oorlogsdoel? Generaal James Conway zegt: “we kunnen snel verliezen of langzaam winnen”. Voor een land dat zijn leven op grote voet met een snorrende dollarpers financiert, is dat geen vrolijke informatie. Maar nu zijn er ook nog verkiezingen geweest.
[qvdd]
De internationale gemeenschap moet zich dringend buigen over de wettelijke, politieke, ethische en morele gevolgen van de ontwikkeling van dodelijke robots.
VN-rapporteur voor buitengerechtelijke executies Christof Heyns wil regels voor volautomatische robotwapens. Heyns:
De fundamentele vraag is of we het moeten toestaan dat dodelijke wapens volledig automatisch zijn.
Gezien het feit dat de helft van de doden in een moderne oorlog burgers zijn zou je de vraag ook kunnen omdraaien: is het nog wel ethisch verantwoord om oorlog door mensen te laten voeren?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Beelden uit Afghanistan die u niet vaak te zien krijgt maar die wel horen bij de regelmatige ‘berichtjes’ over bermbommen en andere Taliban hinderlagen. James Foley, een GlobalPost reporter kwam samen met Amerikaanse soldaten in zo’n hinderlaag terecht (bron: PBS).
Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.
This low-budget, anti-war video by Quebec’s Marche mondiale des femmes, in protest of Canada’s armed presence in Afghanistan, is so controversial it has already been pulled down and re-edited in less than a week.
The author of Cassandria’s Blog (where I first saw the spot) has generously offered this exclusive translation, which I have edited into smoother English copy:
“Make love, not war”
Come on, this is not what you have to say!
What you have to say is “Make love FOR war” !
Because many children are needed to supply an army.
I had 3 children. My oldest died in Afghanistan.
My youngest returned, but no longer has all his faculties.
And then, there is my daughter… she’s just been recruited at school!
We’ve pulled the rubber band far enough!
We have too push our luck.
We demand that the military recruitment stops in schools
and that Canada immediately removes its troops from Afghanistan!
From 12th till 17th of October, Walk with us!
It’s as direct and radical a pacifist plea as anything heard in the 1960s. But this didn’t stop the client from editing out the line “If I’ve known that by giving the life, I’d just be supplying cannon fodder, I might never have had any children.”
Wat links of rechts is, welk thema gekoppeld wordt aan de ene of andere partij of welke standpunten horen bij het ene of het andere blok kan over tijd sterk veranderen. Het mooiste voorbeeld komt uit Amerika. De Republikeinse Partij is ooit ontstaan als een progressieve, liberale anti-slavernij partij. De Democratische Partij was de conservatieve racistische pro-slavernij partij. Nog geen 150 jaar later is het de Democratische Partij, die een Afro-Amerikaanse president levert en is het de Republikeinse Partij die zich met name onderscheidt door conservatieve standpunten over de autonomie van staten en onderwerpen als positieve discriminatie De partijen zijn volslagen omgedraaid qua standpunten en qua electoraat. De omslag is het best zichtbaar in deze twee figuren die de uitslag laten zien van de verkiezingen van 1956 en 1964: wat eerste Democratisch was, was later Republikeins.
Als je de discussies volgt over Wilders dan zou het zelfde anno nu in Nederland gebeuren. Meindert Fennema stelt in zijn onvolprezen, monumentale biografie van de zielenroerselen van de heer Wilders dat anti-semitisme tegenwoordig links is en anti-fascisme rechts. En dat maakt aanvallen op Wilders zo moeilijk. Wilders gelooft dat de Islam een fascistische ideologie is en die wil hij bestrijden. ‘Links’ steunt daarentegen de anti-semitische krachten in het buitenland (Hamas) en het binnenland (die zelfde Moslims), volgens Fennema. Links staat toe dat er steeds meer geweld is in Nederland tegen Joden en homo’s. En dit terwijl traditioneel ‘rechts’ anti-semitisch was en links anti-fascistisch. Dit lijkt me een grove, obscene misrepresentatie van de positie van links en van rechts: zeker als links op dit moment wetten indient om hate crimes harder te vervolgen, om maar een voorbeeld te noemen. En dat ook ‘rechtse’ politici van bijvoorbeeld ARP huize heel actief zijn geweest in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De KB mag van Hirsch Ballin nazikranten uit de Tweede Wereldoorlog laten zien op het internet. Dat schrijft hij in antwoord op vragen van kamerleden Van der Ham en Hennis-Plasschaert. Het openbaar maken van mogelijk haatdragend materiaal is niet strafbaar, zegt de minister, als het met de nodige zorgvuldigheid gebeurt in het kader van puur zakelijke berichtgeving. “De uitzonderingsgrond voor zakelijke berichtgeving is door de wetgever ingevoegd om voorlichting over dergelijke teksten mogelijk te maken en buiten de strafbaarstelling te houden.”
Daarmee is de kous echter niet af. Justitie gaat met de KB praten over ’technische voorzieningen’ die misbruik van discriminerende teksten moeten voorkomen en ongebreidelde digitale verspreiding tegengaan. “Daarbij gaat het onder andere om een voorafgaande waarschuwing aan online gebruikers over de aard van de teksten en het mogelijk strafbare karakter van verdere verspreiding daarvan en, voor zover technisch realiseerbaar, om het aanbrengen van een voorziening om het downloaden van teksten te belemmeren.”
Wat betekent dit allemaal? Een downloadverbod van geselecteerde teksten nog voordat strafbaar misbruik geconstateerd kan worden? Voorlichting moest toch mogelijk zijn? Krijgt de leraar geschiedenis straks dan toch niet de mogelijkheid om met zijn leerlingen lessen uit het verleden te trekken?
De Koninklijke Bibliotheek heeft een schat aan historisch materiaal toegankelijk gemaakt op de website Historische Kranten. Van 1618 tot 1939 is inmiddels een groot aantal gedigitaliseerde kranten doorzoekbaar. Een vervolgproject betreft periodieken die verschenen zijn in de Tweede Wereldoorlog. De KB wil uit deze periode alle kranten, de verzetsbladen, maar ook de nazi-periodieken voor zover beschikbaar digitaliseren en toegankelijk maken. Het laatste onderdeel van dit plan heeft geleid tot een waarschuwing van de kant van het ministerie van Justitie, in tweede instantie ook gesteund door de subsidiegever van de KB, het ministerie van OC&W. Het ministerie van Justitie heeft de KB afgeraden het ‘foute’ materiaal online beschikbaar te stellen, omdat ze niet kunnen garanderen dat het Openbaar Ministerie niet zal overgaan tot vervolging van wat het ziet als vermenigvuldiging van strafbare uitingen, zo valt op het Archievenforum te lezen.
Deze bemoeienis van Justitie is om een aantal redenen opmerkelijk. Op de eerste plaats vanwege het tijdstip. De vrijheid om te publiceren is in Nederland gegarandeerd door artikel 7 van de Grondwet waarin staat dat niemand vooraf toestemming nodig heeft om gedachten te openbaren behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet. Die verantwoordelijkheid voor de wet wordt doorgaans achteraf getoetst als Justitie daar aanleiding voor vindt. Het voorafgaand aan publicatie dreigen met ingrijpen kan moeilijk opgevat worden als passend in de geest van dit grondrecht. Dat is dan ook zeer uitzonderlijk. Het feit dat het hier om inmenging van de staat gaat maakt de waarschuwing, die ook als verkapt dreigement opgevat kan worden, extra gevoelig. Een onafhankelijk jurist zou daartoe geraadpleegd de KB kunnen adviseren om voorzichtig te zijn. Maar hier treden twee ministeries namens de Nederlandse Staat op om een publicatie te ontmoedigen. Dat komt toch wel erg dichtbij censuur. Wie namens de staat optreedt zou zich beter kunnen onthouden van elke schijn van inmenging.
Dan kun je ook nog vraagtekens zetten bij de zin van een verbod van dit materiaal. In De Groene heeft historicus Frank van Vree er op gewezen dat veel periodieken die de KB wil digitaliseren al lang openbaar zijn en ook deels toegankelijk via het internet. Zou Justitie inzage van nazikranten in bibliotheken willen gedogen, maar willen verbieden dat ze doorzoekbaar zijn op het internet? In welke eeuw leven we?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Om de situatie in Afghanistan goed te kunnen begrijpen, moet je weten dat er verschillende oorlogen aan de gang zijn. Daarbij zijn geen van alle nuttig voor wat eigenlijk het belangrijkste zou moeten zijn: Het wederopbouwen van Afghanistan.
Intern wordt de oorlog in Afghanistan gezien als een burgeroorlog tussen verschillende grote groepen en clans. Deze clans bestaan weer uit subclans en hebben ook onderling vaak generaties lange vetes. Het is niet voor niks dat het Nederlandse leger er jaren over gedaan heeft om die organisatiestructuur in Uruzgan te begrijpen. Er zijn wel een aantal hoofdgroepen te zien. De belangrijkste daarvan zijn de Oezbeken, de Tadzjieken, de Hazara?s en de Pashtun. De huidige regering wordt voor het overgrote deel gevormd door de eerste drie (Karzai is overigens een Pashtun, maar wordt eigenlijk amper meer zo gezien. Hij was tenslotte degene onder wiens bevoegdheid de NAVO de macht uit handen van de Pashtun nam).
De oorlog wordt intern dan ook gezien als een opstand van de Pashtun gemeenschap tegen het regime van de drie andere groepen. Even voor de duidelijkheid, de Taliban wordt gevormd uit de verschillende groepen van de Pashtun. De Taliban waren eigenlijk de eerste die de Pashtun echt konden verenigingen. Op die manier konden zij ook ergens in de jaren ?90 het land overnemen, tot ze in 2001 weer werden verjaagd. De Pashtun zitten voor het overgrote deel in het zuiden, voor een deel in het oosten van Afghanistan en deels in West-Pakistan. De medressen (Islamitische scholen) van Pakistan zijn van oudsher een bron geweest van jonge strijders bij de Taliban (Taliban betekent ook zoiets als ?iemand die zoekt naar religieuze kennis?).