Zwartepietendiscussie: de NTR bekent kleur

Gisteren gaf de NTR aan dat het gaat stoppen met gekleurde pieten. De omroep, die verantwoordelijk is voor het Sinterklaasjournaal, zegt dat het "te weinig binnen de traditie paste en er niet leuk uit zag". In plaats daarvan kiest de omroep voor soft-porno, eh... "een soort vijftig tinten grijs". Want dat ziet er dan wel leuk uit. Waarvan akte. Een opmerkelijke verandering van standpunt, want een jaar geleden zei de directeur van de NTR in reactie op een open brief van 120 prominente Nederlanders nog dat een kleurverandering "vanzelfsprekend" was, en de brief een open deur. Die open deur blijkt dus in ieder geval weer gedeeltelijk gesloten.

Door: Foto: Pascal (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Boeiender dan Zomergasten

Zomergasten is niet meer van deze tijd. Veel boeiender is Kijken in de Ziel van Coen Verbraak. Dit jaar staan artsen centraal.

Het is bijna vloeken in de kerk, maar Zomergasten kan me weinig boeien. De afgelopen jaren probeerde ik het nog wel eens, maar nooit heb ik de drie uur uitgezeten. Toen Dick Swaab vorig jaar ook nog eens een fragment uit The Birds liet zien, was ik er – als semi-ornithofoob – wel klaar mee. Dit jaar houd ik het gewoon bij de recensies van Max Molovich.

Het is niet dat ik niet van een goed interview houd, daar ben ik verzot op. Daarom maakte mijn hart een klein sprongetje toen dinsdagavond Coen Verbraak weer op tv was, met een nieuwe serie Kijken in de Ziel. Na psychiaters, voetbaltrainers, advocaten en politici zijn dit jaar artsen aan de beurt. In de introductie belooft Verbraak antwoorden op een aantal indringende vragen:  “Wat kan de dokter werkelijk voor ons doen? Wat mogen we van hem of haar verwachten? Moeten we willen genezen tot elke prijs? Is de dood in feite een uit de hand gelopen vorm van ziekte?”

In de eerste aflevering waren die antwoorden er helaas nog niet, maar komen we er wel achter dat hoewel de meeste ondervraagde artsen van kinds af aan al dokter wilden worden (behalve de trauma-chirurg die droomde van astronaut worden), ze niet 24/7 arts zijn. En dat – wat wel een beetje een inkoppertje was – je nooit een goede arts kunt zijn als je niet van mensen houdt. De aflevering besluit met een hartbrekend verhaal over een 12-jarige patiënte met een hersenbloeding. Verbraak bereikt bij mij in 35 minuten wat drie uur aan Zomergasten nog nooit heeft bereikt: continue aandacht, inleving, nieuwsgierigheid, en zin in de volgende aflevering.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.