Balkenende IV viel eerder bij de nieuwsredactie van RTL dan bij de redactie van het NOS Journaal. Zoals GeenCommentaar eerder al vaststelde, was Frits Wester de eerste brenger van het grote nieuws. De NOS had kennelijk grote moeite dit belangrijke bericht te verifiëren. Pas toen Balkenende sprak, durfde deze met zekerheid te melden dat er nieuwe verkiezingen komen. Bijna een kwartier later dan RTL en tot ergernis van heel veel kijkers. RTL slaagt er herhaaldelijk in om politieke scoops te brengen, terwijl de met onze belastingcenten betaalde journalisten van de NOS zelden met een belangwekkende primeur komen. Zo zwaait RTL al meerdere jaren op rij met de Miljoenennota in beeld op het moment dat ze bij de NOS nog braafjes wachten tot de stukken onder embargo naar de redactie worden gebracht. En RTL kon ons ook als eerste vertellen dat Willem-Alexander zich ging verloven met Maxima Zorreguieta.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Een paar minuten stond het online, een header naar een nieuwtje van de Telegraaf. Een scabreus berichtje over Philips Freriks die, dronken van rode wijn en wenend om de laatste uitzending, slechts gehuld ‘in onderbroek en stropdas’ zijn eigen afscheidsfeestje verliet. Het nieuwtje van de Privé pagina van de Telegraaf verscheen in Google Nieuws, maar verdween toen weer. Onvindbaar. Nu blijft het slechts gissen. De url bestaat nog, maar leidt naar niets. Geen pagina’s in cache bij de hand, helaas. Stagiair over de schreef? Infiltrant bij de NOS? Metaroddelen!
De slechtste dienst die internationale media de oppositie in Iran kunnen bewijzen, is de aandacht te laten verslappen voor de ontwikkelingen aldaar. Want het broeit nog steeds in Teheran, het verzet is nog niet gebroken. Ahmadinejad zit nog altijd niet stevig in het zadel, ondanks alle pogingen van de Raad van Hoeders om hem als herkozen president te legitimeren.
Het meeste nieuws van niet-officiële zijde komt nog steeds binnen via internet en ik noemde het eerder prijzenswaardig dat de NOS als experiment Iran Digitaal opzette als vangnet voor alle berichten die via Twitter, Facebook, Youtube en Flickr binnenkomen. Helaas heeft men sinds zondag besloten dit ‘experiment’ stil te leggen “omdat de situatie in Iran zich lijkt te stabiliseren“. Ja, dat is nou nét wat het Iraanse bewind in de kaart speelt. Ik roep de NOS op de nieuws-updates op Iraan Digitaal direct te hervatten!
Bij CNN verslapt de aandacht eveneens: daar zijn Michael Jackson en Farrah Fawcett ineens de hot topics. De Nederlandse actualiteitenprogramma’s op radio en tv zijn inmiddels overgegaan op de zomerstand en ook daar nauwelijks meer aandacht voor de undergroundjournalistiek vanuit Teheran. Toch broeit het daar nog steeds, getuige recente berichten…
Zo ook het nieuws dat de belaagde Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad plotsklaps afziet van een reis naar een top van de Afrikaanse Unie in Libië. Teheran heeft geen reden gegeven voor het niet doorgaan van het bezoek. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, want direct na de verkiezingen wist Ahmadinejad niet hoe snel hij moest vertrekken voor een bezoek aan Moskou. Zou hij dan toch een coup vrezen van machtige religieuze krachten, die naar het schijnt wel degelijk Mousavi steunen?
Een andere kandidaat bij de verkiezingen, Mehdi Karroubi, heeft vandaag ook laten weten dat hij de herverkiezing van Ahmadinejad niet erkent. Kortom: alle reden – ook voor de NOS – om bijzonder alert te blijven op de ontwikkelingen aldaar.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
CDA’er Joop Atsma vindt dat de berichtgeving over de Europese verkiezingen door de NOS enorm is verwaarloosd. Het CDA-Kamerlid liet zich in de zondagseditie van de Telegraaf niet vleiend uit over de uitzending van de NOS. Hij herhaalde deze klacht dinsdagavond nogmaals in de Tweede Kamer. “Ik ging teleurgesteld op bed. De uitzending was na een kwart van de uitslagen al afgelopen.” Hypocrisie ten top van Atsma.
Deels kan ik me vinden in zijn kritiek op de NOS. Dat de uitzending wegvalt tijdens een debat, lijkt me overmacht. Het is echter hinderlijk. Tevens is het jammer het gemeentehuis van Den Haag, de tijdelijke ‘studio’, de akoestiek van een rioolbuis heeft. Dat doet af aan de kwaliteit van de uitzending. Ferry Mingelen had het debat tussen de fractievoorzitters – waarin Atsma’s chef Van Geel onzichtbaar was – in mijn ogen ook met strakkere hand moeten leiden.
Het is echter onbestaanbaar dat een CDA’er klaagt over de berichtgeving rond de Europese verkiezingen. Nota bene een CDA’er! Atsma vertegenwoordigt de partij die uitpakt met een godvergeten motormuis als lijsttrekker. En dan niet als een grapje, maar als kapstok waar alle retoriek aan gehangen wordt. Dan neem je de kiezer niet serieus.
De Nederlandse media zijn een beetje de kluts kwijt. Dit blijkt uit de verslaggeving over de presidentsverkiezingen in Amerika. NOS is – na het NPS-debacle in Denver rond de Democratische conventie – bang dat ze als te pro-Obama wordt gezien en wijst dus McCain aan als winnaar van het debat van gisteren. Blijkbaar was de verwachting dat de senator uit Arizona grote blunders zou maken. De Volkskrant vindt het eerste Amerikaanse verkiezingsdebat tussen beide heren een gelijk spel, evenals het Algemeen Dagblad (inclusief video).
Amerikaanse kijkers lijken toch Obama het voordeel van de twijfel te geven.
Voorkeur voor Obama
Een peiling van het Amerikaanse nieuwsstation CBS onder kijkers geeft Obama de winst, evenals bij CNN. Uiteindelijk gaat het namelijk ook niet om de commentatoren, maar juist de kijkers thuis die de Amerikaanse presidentsverkiezingen gaan beslissen. Hieronder ter illustratie een fragment van FoxNews, die aan de hand van een kijkerspanel het debat na afloop analyseert. Als zelfs bij het voor Nederlandse begrippen ultrarechtse Fox de kijkers zo positief zijn over Obama, dan is het misschien de Nederlandse media die ultravoorzichtig zijn geworden om voor linkse kerk uitgescholden te worden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie te gast is bij Pauw en Witteman moet ook bloggen. De VARA heeft er zelfs een speciale website voor in het leven geroepen. Afgelopen vrijdag zat daar NOS-verslaggever Peter ter Velde. Hij heeft – naar eigen zeggen – ‘flow‘. Hij bracht een boekje uit over zijn tijd in Uruzgan en liet aan tafel weten waarom hij bepaalde verhalen pas dagen later aan het licht bracht. Arnold Karskens weet er wel raad mee: “Peter is gewoon op zijn vingers getikt. Of nog erger: hij was bang dat hij op zijn vingers getikt zou worden.”