De blunders van Pink Ribbon

De jaarlijkse campagne van Pink Ribbon eindigde ditmaal met een triest dieptepunt. In het programma Nieuwsuur waren valide zorgen geuit over de besteding van het ingezamelde geld. Er bleken enorme bedragen op de plank te liggen: eind 2009 ging ‘t om ruim 3 miljoen, wat in april 2011 was aangegroeid tot 7 miljoen. Waarom geld inzamelen als je het niet uitgeeft? Bovendien maakt de stichting haar doelen niet waar. Pink Ribbon zegt in haar jaarverslagen dat 15% van het opgehaalde geld naar kankeronderzoek gaat. Maar onder die 15% schaarden ze ook de voor onderzoek geoormerkte bedragen die A Sister’s Hope en het KWF hadden ingezameld; Pink Ribbon mocht kiezen naar welke kankeronderzoeken dat geld ging. Dat kun je dan toch moeilijk als eigen besteding van Pink Ribbon bestempelen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Te koop lopen met kanker

Het is Pink Ribbon-tijd dus worden we deze week doodgegooid met spotjes en serieus kijkende sterretjes die op dure gala’s hun zorgen over borstkanker met ons delen. Nieuwsuur had echter een mooie reportage gisteren over de Pink Ribbon beweging in Nederland. Die blijkt vooral glamoureus en leeg te zijn.

Er wordt nauwelijks geld overgemaakt naar wetenschappelijk onderzoek, miljoenen staan er op de bank te verstoffen. Pink Ribbon lijkt daarmee vooral een vehikel voor sterretjes om hun serieuze kant te laten zien en voor prullenverkopers om hun prullen aan de vrouw te brengen. Bah. Als je kanker echt uit de wereld wilt helpen, stort dan wat bij het KWF Kankerfonds of geef het aan Inspire2live. Die weten tenminste dat kanker niets glamoureus heeft. Het is gewoon een kutziekte.

En Karin Spaink, die zelf borstkanker heeft gehad, heeft er ook het nodige over te zeggen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verzuiling en vernieuwing in de publieke omroep

Talking heads (Foto: Flickr/Yiping Lim)

De publieke omroep is vernieuwd: nieuwe omroepen, nieuwe programma’s. De bedoeling was dat dit de representativiteit van de publieke omroep vergroot. Neigt de publieke omroep naar links of naar rechts? Nodigen omroepen met name mensen uit van hun eigen politieke kleur? De NRC.NEXT leverde ruim een week geleden een interessante dataset om hier naar te kijken. Alle talking heads die in September op televisie waren verschenen in de nieuws- en praatprogramma’s bij de publieke omroep waren geturft: ook politici inclusief partij-lidmaatschap. Welke patronen zitten er in de data?

De eerste laag van de analyse kijkt naar welke partijen vaker worden uitgenodigd en welke programma’s veel partijen uitnodigen. De aandacht die een partij krijgt is grofweg proportioneel aan het aantal zetels dat ze hebben (correlatie van 0.84). Natuurlijk zijn er uitzonderingen: er worden bovengemiddeld veel CDA’ers uitgenodigd: ze zijn goed voor 14% van de zetels maar voor bijna 30% van de talking heads. Dat is ook wel logisch want dit was de periode van de grote onrust in het CDA. De VVD levert net iets meer talking heads dan zetels. Alle andere partijen leveren minder talking heads dan ze zetels hebben. Met name de SP verschijnt minder op de televisie dan je op basis van hun zetelaantal zou verwachten. Over het algemeen is ‘rechts’ (CDA, VVD, SGP en PVV) dus in deze periode oververtegenwoordigd. Ze hebben ongeveer 50% van de zetels, maar zijn goed voor 66% van de media-optredens. Dat is niet gek in een periode dat er een rechtse regering wordt geformeerd.

Aantal zetels vs. deel van de tijd op publieke omroep

Vorige