Beste Jan Peter,
Mijn broer Marten heeft je al hartelijk dank gezegd voor de brief die je hem hebt gestuurd. Hij is verrast en geroerd, en heeft mij jouw epistel ook laten lezen. Jan Peter, Jan Peter, ik ben ook verrast, maar heel wat minder blij.
Want wat is het nu werkelijk, deze brief? Een schamele PR-stunt van een laf mannetje. Het is wel heel gemakkelijk om je nu nog eens te gaan beroepen op mijn gedachtegoed. En het is wel heel wrang dat je in je beleid van de afgelopen jaren het volledige tegendeel van mijn ideeën hebt uitgevoerd. Hoe háál je het dan in je hoofd om zo?n brief te schrijven?
Je roemde mij om mijn inzet voor de kwaliteit van de zorg en het onderwijs. Jan Peter, verdomme! Léés je wel eens een rapport? Had je dan niet al járen geleden wat moeten doen aan de ambtenarenmentaliteit van dokters en verplegers? Aan de onontwarbare kluwen van jeugdzorg, justitie en sociaal werk? Aan de talloze managementlagen? Aan de belábberde scholing van toekomstige leraren? En aan het broddelwerk van leerlingen en studenten?
En dan ga ik je nu letterlijk citeren: ?Thema?s die hij op de agenda zette, zoals de noodzaak de kloof tussen politiek en burgers kleiner te maken, bepalen ook nu nog het politieke debat en zullen dat de komende jaren blijven doen.? ? Hahaha, ik maak me bijzonder vrolijk hierboven. Want de politiek stond en staat verder van de burgers dan ooit tevoren. En daar wíllen jullie helemaal niks aan doen in Den Haag. De achterkamertjes heersen nog steeds, Jan Peter! En jij maakte het zelfs nog bonter door je achterkamertje helemaal te verhuizen naar fucking Beetsterzwaag.