PowNed gaat 50.000 leden – definitief – niet halen

Een maand geleden overheerste de bravoure nog op GeenStijl. Ze waren twee en een halve week onderweg en toen al had PowNed de helft van de benodigde 50.000 leden binnen. "Vanaf nu kunnen we al gaan aftellen. En daarvoor hebben we nog twee maanden de tijd om de resterende 25.000 leden binnen te halen. Dit komt neer op 384 per dag. Dat moet dus wel gaan lukken," riep Dominique Weesie dan ook triomfantelijk. De campagne werd bovendien nog verder uitgebreid, met een reclamecampagne in de papieren tak van het moederbedrijf, een radiocampagne en een wekelijks televisieprogramma. Het zelfvertrouwen leek op het eerste gezicht dan ook terecht.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schaf ontwikkelingshulp af

I'm hungry (Foto: Flickr/computerwhiz417)

Omdat de crisis de overheidsfinancien stevig uit het lood slaat, lijkt minister Bos niet te ontkomen aan stevige bezuinigingen. Hoewel je je kan afvragen of het uberhaupt wel zinvol is – immers het probleem is eigenlijk 12 miljard, maar die bezuiniging heeft zulke negatieve effecten dat men vervolgens nog eens voor 8 miljard aan de slag moet – slaan de coalitiepartijen alvast wat piketpalen. Voor een groot deel van de Nederlanders is het ook al duidelijk: bezuinig maar op ontwikkelingshulp vindt 40% van de bevolking. De meest genoemde redenen: het wordt toch niet goed besteed, er blijft teveel aan de strijkstok hangen (.pdf) en het kweekt afhankelijkheid.

Dat zijn allemaal legitieme redenen, maar voor mij ligt het nog fundamenteler. Waarom heeft de overheid een rol bij het verstrekken van ontwikkelingshulp? Zijn Nederlanders niet in staat om zelf een bedrag over te maken naar de hulporganisatie van hun keuze? Het is tegenwoordig mogelijk om zelfs het individu dat je wilt helpen zelf uit te kiezen. Is het dan niet veel logischer om de individuele Nederlander ook zelf te laten bepalen waar hij of zij ontwikkelingshulp aan wil geven?

Het enige tegenargument is dat de hoeveelheid geld voor ontwikkelingshulp kan dalen. Een aantal mensen zullen wel geld geven, terwijl anderen het laten versloffen. Hoewel men dat kan zien als collatoral damage van de democratie – kennelijk is de hoeveelheid geld die er nu heengaat niet overeenkomstig de wens van de bevolking -, kan je stellen dat dit een ongewenste ontwikkeling is, omdat ontwikkelingssamenwerking een public good is. Wij zijn allemaal geholpen als arme landen zich ontwikkelen, maar degenen die niet betalen profiteren daar ook van.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Britten moeten zich schamen

Logo SGC (Illustratie: Crachát)

Dit artikel verschijnt tegelijkertijd op Sargasso.

Geert Wilders (Foto: Wikimedia Commons/Groep Wilders)

Wilders geweerd in Engeland! Op donderdag reist blonde Greet toch af naar het land van Brown, bobby’s en boobies. Het zal tevergeefs zijn. Het is allemaal nogal ironisch: Britse wetgeving die Wilders waarschijnlijk zelf zou omhelzen, doet hem nu de das om. Verscherping van de regels zorgt ervoor dat buitenlandse extremisten en haatzaaiers makkelijker buiten de deur gehouden kunnen worden, na de aanslagen in Londen in 2005. De bewijslast is, sinds de aanscherping, omgedraaid. Buitenlanders die van extremisme worden verdacht, moeten zelf bewijzen dat ze niet extremistisch zijn. Ik geloof niet dat Geert Wilders de film ‘Fitna’ als geslaagd bewijsmateriaal zal aanvoeren.

Het is te belachelijk voor woorden dat een Tweede Kamerlid niet een ander land van de Europese Unie kan binnenkomen vanwege zijn of haar mening. Hetzelfde zou wat mij betreft overigens gelden voor elke Nederlander. Het is beschamend dat we in het Westen onze maatschappij op slot gooien voor woorden, om het vrije woord en een vrije samenleving te beschermen. De Britten zouden zich moeten schamen voor hun wetten: bedoeld om terrorisme tegen te gaan, maar met bizarre gevolgen. Onderling de grenzen sluiten lijkt me niet de oplossing. Of je het nu met Wilders eens bent of niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vredesplan voor Nagorno Karabach

Verroeste tank in Nagorno Karabach (Foto: Flickr/Radio Nederland Wereldomroep)

Armenië en Azerbeidzjan zijn dicht bij een vredesplan voor Nagorno Karabach, de regio in Azerbeidzjan met een meerderheid aan Armeniërs, die in 1991 na een korte oorlog door Armenië bezet werd. Een deel van het gebied gaat terug naar de Azeri’s, de rest krijgt een provisionele regering en de relaties tussen beide Kaukasische landen worden genormaliseerd.

Het plan hing al een poosje in de lucht. De Russen hadden vorig jaar druk op de ketel gezet, ogenschijnlijk om zichzelf weer wat meer als vredesminnende natie te profileren na de oorlog in Georgië. De presidenten van de beide landen ontmoetten elkaar in Moskou en beloofden te gaan onderhandelen.

Opmerkelijk is dat de Turken nu het laatste verzoenende zetje lijken te hebben gegeven. Turkije sloot zijn grens met Armenië uit protest tegen de inval in Nagorno Karabach (en vanwege de onmin over de al dan niet genocide van 1915). Ook de verhouding tussen Turkije en Armenië zou in de loop van dit jaar genormaliseerd moeten worden. Als Armenië en Azerbeidzjan nu ook wat aan mensenrechten gaan doen, is het helemaal goed nieuws voor de plaatselijke bevolking.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Van kwaad tot erger

“Dat is een staatsrechtelijk zeer merkwaardige procedure. Een onderzoekscommissie kan natuurlijk niet Kamervragen beantwoorden die de volksvertegenwoordigers aan de rege- ring stellen.”

Aldus oud-kamervoorzitter Frans Weisglas (VVD). Ook oud- kamervoorzitter Dick Dolman (PvdA) bekritiseert het besluit van het kabinet om zelf een onderzoek in te stellen en het parlement buitenspel te zetten:

“Nu gaat het van kwaad tot erger.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Madagascar: Democratie als klucht

Antananarivo, hoofdstad van Madagascar (Foto: Flickr/luc legay)

Het dak gaat er af in Madagascar. Het eiland in de Indische Oceaan is een democratie, maar dreigt bij voortduring richting dictatuur af te glijden. De ontwikkelingen zijn interessant, omdat veel van wat er gebeurd bijna een parodie lijkt op wat zich zoal in westerse staten voordoet. De presidents- verkiezingen van 2001 zijn een mooi voorbeeld. Een jaar eerder waren de Amerikaanse verkiezingen in het bekende ‘recount scandal’ geëindigd. De twee kandidaten ontliepen elkaar in Florida maar een paar honderd stemmen, en dus ontstond er onzekerheid over de telling van de stemmen. In december 2001 vonden er verkiezingen plaats in Madagascar, waarbij uitdager Marc Ravalomanana 46% van de stemmen won, hetgeen een tweede ronde noodzakelijk maakte. Ravalomanana toog echter naar het Hooggerechtshof om een hertelling te eisen. De hertelling bracht zijn percentage (in een land met meer inwoners dan Nederland) van 46 naar 51,5 procent van de stemmen.

Nu de volgende akte in deze tragikomedie. Verkiezingen zijn in Madagascar een wassen neus, dus een politicus die zich daar nog van probeert te bedienen is een idioot. De populaire burgemeester van hoofdstad Antananarivo, radio-dj Andry Rajoelina, heeft nu, met de volgende verkiezingen pas over twee jaar (Ravalo- manana werd in 2006 herkozen), verklaard dat het volk hem als president wil, en daarom eist hij nu het hoogste ambt gewoon maar op. Het zou toch wat zijn als Job Cohen of Ruud de Wild dat zou proberen, denkt een Nederlander dan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pedoseksualiteit, recidive en de schandpaal

Het logo van StopKinderSex

StopKinderSex is weer eens op oorlogspad. De organisatie – met als inspirerend roerganger Yvonne van Hertum – heeft een nieuwe site opgezet waarop de namen en foto’s van veroordeelde Nederlandse pedofielen staan. In Amerika uiteraard, waar dit wél mag.

Daar bestaan zulke sites al jaren, volgens een artikel in Elsevier. Een korte zoektocht leverde echter geen site op.

Het moge duidelijk zijn, SKS speelt hier op een gevaarlijke manier voor eigen rechter. Zeker met een onderwerp als pedoseksualiteit is het een kwestie van wachten totdat er een keer een volksgericht plaats zal vinden. En als dat gebeurt dan is de kans groot dat daar onschuldigen de dupe van worden.

Volgens een woordvoerder SKS is de site nodig, omdat “er anders niets tegen ze wordt ondernomen”. Dat argument is totale onzin. Zuiver het feit dat het hier gaat om veroordeelde pedofielen illustreert het failliet van de redenering. Als je het niet eens bent met de straffen, dan zijn er andere manieren om daar aandacht voor te vragen. De vraag is zelfs wat de woordvoerder bedoelt met “iets tegen ze ondernemen”.

Als het geweld is, dan slaagt SKS daar goed in. Zo is gisteren de ruit ingegooid bij een van de pedoseksuelen op de lijst.

Als we de privacyaspecten en het voor eigen rechter spelen even opzijschuiven: is deze site de oplossing voor het probleem? SKS schijnt uit te gaan van het concept ‘eens een pedoseksueel, altijd een pedoseksueel’. Als de organisatie daar gelijk in heeft dan is er wat voor zo’n site te zeggen, aangezien iedere veroordeelde pedoseksueel dan een wandelende tijdbom is.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Krediet

Poëzie van de roos (Foto: Flickr/Eddi 07)

Omdat ik boos was en verbouwereerd toen
mijn moeder aandrong en mij tenslotte
voor het hoofd sloeg omdat ze er genoeg van
had dat ik bezeten op de bank op en neer
sprong

Is het dan verkeerd dat ik haar terugpakte toen
ik een olifant in de kamer was en zij in haar
kamerjas het eten aanbakte
ik met haar geld als onderpand
weer een nieuwe lening kreeg
post stal en haar afsloot van iedereen
die weleens een kaartje schreef

Het werd zwijgend aanvaard mijn
dreigend vertrek maar het is toch iets
waard dat ik te hard rij en waar
kan ik terecht als ik aan de toog
een blauwtje loop en geen mens
mij voor rekening wil nemen. Ik mag toch
hopen op iets meer krediet
dan een kopje thee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: Niet het-vijf-na beste jaar op Wall Street

“This was neither the sixth-best year in terms of aggregate profits, nor was it the sixth-most-difficult year in terms of retaining employees.”

Aldus Harvard-professor Lucian Bebchuk, specialist op het gebied van beloningsbeleid, naar aanleiding van het nieuws dat de gezamelijke Wall Street bonussen over 2008 18.4 miljard dollar bedroegen. Slechts vijf keer in de geschiedenis waren de bonussen hoger. Wel daalden ze ten opzichte van 2007 met 44%.

Hoe hoog was uw bonus het afgelopen jaar?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende