De marathon van Uruzgan

Weinig postings op Sargasso vandaag, zoals u ziet. De ene helft van de redactie zat in de achtertuin bij het zwembadje met de kinderen te spelen, terwijl de andere helft de marathon van Rotterdam liep, die trouwens nogal cru door Ivo Opstelten werd onderbroken. De boel werd ineens zonder enige waarschuwing afgeblazen en liet een heel leger recreatieve lopers in vertwijfeling achter, met de finish niet eens in zicht. Alsof het zogenaamde noodscenario bij te warm weer in een paar minuten door de organisatie in elkaar was geflanst. Dat het een zooitje was die hele organisatie staat buiten kijf, want aan water was ook al een schromelijk gebrek.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweede Kamerleden zijn watjes

watjesHet begrip watjes is gekozen omdat de titel anders veel te lang zou worden. De echte titel zou moeten zijn:
Tweede Kamerleden zijn slachtoffer van de media die ze zelf vervolgens ook weer krampachtig gebruiken. Ze zijn slachtoffer van de fractiediscipline omdat ze bang zijn voor hun baantje in de toekomst. Ze zijn nauwelijks in staat in de breedte onafhankelijk hun controlerende taak uit te voeren, ondanks de instrumenten en de tijd die ze daarvoor hebben. Ze zien dat burgers niet begrijpen wat ze doen, maar nemen vervolgens geen actie om deze situatie te veranderen. Ze zijn nauwelijks bereid tot veranderen. En last but not least ligt de schuld voor dit alles elders, vooral niet bij zichzelf.

Kortom, het zijn watjes.

Dat is mijn conclusie na het lezen van het rapport “Binnenhof van binnenuit” van de Raad voor Openbaar Bestuur.
De media berichten vorige week, binnen 24 uur na de persconferentie, over het rapport van 120 bladzijden in twee tot vijf alinea’s. Met koppen als “Kamerleden: pers is oorzaak van kloof met burger”, “Politici wantrouwen burger” en “Kamer: kloof tussen politiek en samenleving schuld van de kiezer” word je toch nieuwsgierig.
Daarom het rapport zelf maar gelezen. Hieronder mijn belangrijkste constateringen in iets meer dan vijf alinea’s en een oproep.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende