Oei.. kijk nou: natuur doet zomaar haar ding! U ziet een beer die ieder moment een bizon kan gaan opeten. Helaas voor de bizon is de slachtmethode niet bepaald bizonvriendelijk [/seth] en nog wreder dan halal. Was het nog een lange lijdensweg 66 voor de bizon nadat summer employee Duke Wypyszinski zijn winnende foto in het Yellowstone National Park schoot? Kon hij niet ingrijpen? Was ingrijpen wel wenselijk? Waarom zit een summer employee in april nog in de sneeuw? Waarom hield de beer geen winterslaap? We weten het niet... Wat we wel weten is hoe het met onderstaand olifantje afliep...
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hieronder staat het eerste artikel van Sargasso gastblog: Mongabay.com. Aan het begin van de Biodiversiteitstop (18-29 oktober) in Nagoya filosofeert het over vooroordelen en desillusies in de natuurbescherming. Het originele artikel staat hier. Met dank aan: Rhett Butler.
As nations from around the world meet at the Convention on Biological Diversity in Nagoya, Japan to discuss ways to stem the loss of biodiversity worldwide, two prominent researchers argue that environmentalists and conservationists need to consider paradigm shifts if biodiversity is to be preserved, especially in developing countries. Writing in the journal Biotropica, Douglas Sheil and Erik Meijaard argue that some of conservationists’ most deeply held beliefs are actually hurting the cause.
“Conservation needs to change. We need to recognize that pragmatic conservation solutions aren’t about black and white, good and evil, or nature versus non-nature. Long-term conservation solutions have to involve comprises, otherwise we will just be wasting our time,” Erik Meijaard told mongabay.com.
Stressing that because conservationists and environmentalists often see ecosystems as either pristine—and therefore worth saving—or degraded—and therefore already lost—they often neglect human-impacted ecosystems that are important for a wide-variety of species. The authors label this the ’tainted-nature delusion’.
Woman planting in rice paddy in Sualwesi, Indonesia. Photo by Rhett A. Butler.
Het intimideren van berggeiten werkt averechts. Dodelijk ongeluk met wandelaar mogelijk aanleiding voor herziening omstreden aanpak.
In de Verenigde Staten is het debat over de aanpak van berggeiten opgelaaid nadat in het Washington Olympic National Park een wandelaar werd aangevallen door een onverschokken bok, met fatale gevolgen. Deze berggeit volgde het gezelschap van het slachtoffer al een tijdje op hinderlijke wijze. Toen een van hen besloot de bok weg te jagen zodat de rest kon ‘ontsnappen’ viel het dier aan. De horens doorboorden het been van het slachtoffer dat uren later stierf in een reddingshelikopter. Het ongewoon agressieve gedrag van het dier wordt nu geweten aan een verkeerde aanpak die juist als doel had de berggeiten schuwer te maken voor mensen.
Jarenlang voerden de parkwachters van het Olympic National Park een intimidatiebeleid wat in de VS hazing wordt genoemd. Door zogenaamde bean bags op de dieren af te vuren zouden ze mensen gaan associëren met pijn en vervolgens mijden. Maar in plaats van dat de dieren het gewenste respect ontwikkelden zijn ze nu opdringer en agressiever dan ooit. Op de vraag aan ponyfokkend staatssecretaris Henk Bleker of een dergelijke rechtse aanpak van wilde dieren ook in Nederland plaatsvindt of gaat plaatsvinden (op bijvoorbeeld Schotse Hooglanders) kreeg de redactie geen antwoord. De website www.lnv.nl is net als www.vrom.nl al enkele dagen om onbekende reden onbereikbaar….
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Biologisch boeren niet altijd goed voor biodiversiteit
Lagere opbrengst per ha., dus meer landbouwgrond, dus minder ‘echte’ natuur.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.