Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Kolossus Ontwaakt
In april van dit jaar zorgde de onthulling van een 49 meter hoog standbeeld van brons in Senegal voor veel controverse. Het ‘Monument van Afrikaanse Wedergeboorte’ in Dakar, een door president Abdoulaye Wade geïnspireerd ontwerp, moet Afrika’s wederopstanding uit intolerantie en racisme verbeelden. Het toont een gespierde Afrikaanse man met ontblote torso, een vrouw aan zijn zijde en een kind dat hij op zijn schouder omhoog houdt, reikend naar de zee. Onder meer Jesse Jackson en 30 staatshoofden waren aanwezig voor de officiële inwijding. Voor de bouw tekende Mansudae Art Studio, een Noord-Koreaans bouwconcern dat ongetwijfeld vooral de nodige ervaring kreeg door het oprichten van tientallen meer dan levensgrote beelden van Geliefde LeiderKim Jong-il.
Het enorme beeld in Dakar is om tal van redenen omstreden. Kritiek richtte zich vooral op de verspilling van geld voor een presidentieel prestigeproject in het straatarme Senegal, de overdreven heroïsche symboliek en de megalomane schaal. In het islamitische Senegal werd, tamelijk voorspelbaar, ook vrijwel direct een hele trits fatwa’s afgekondigd. Binnen de Islam geldt namelijk een sterke traditie van aniconimse, dat wil zeggen dat men weinig gediend is van afbeeldingen van Allah of van levende wezens. Vanwege de schaarse kleding van met name de vrouw – brrr, blote benen – waren de lokale imams al snel eensluidend in hun afkeuring.
het Saillant |Wilders gelooft in sprookjes
Geert Wilders is een ouderwetse romanticus!
Volgens Geert Wilders hebben we nogal wat te danken aan onze joods-christelijke cultuur. Artikel 1 van de grondwet moet gewijzigd worden en onze “christelijk/joods/humanistische cultuur moet in Nederland dominant blijven.” Wat bedoelt Geert nu? Onze vrijheden zijn al verankerd in de grondwet, die hebben we te danken aan 19e-eeuwse liberale politici. Liberale politici die de scheiding van kerk en staat hebben vastgelegd. Dat bedoelt Geert dus niet. Hij zit er ook niet mee dat het aantal joden in Nederland nooit meer dan enkele procenten bedroeg. Detail. En dat christenen elkaar de hersenen insloegen, omdat de ander de verkeerde mening had? Ook dát is irrelevant. Geert bedoelt wat anders, hij is namelijk een romanticus van het zuiverste water. Het gaat hem niet om oninteressante feitjes, wat Geert uitdraagt is een gevoel. Een gevoel dat de Nederlander tot Nederlander maakt. Zelfs al is de moderne Nederlander atheïst, agnost of ietsist, dat doet er niet toe. Het is onverklaarbaar, onbenoembaar, in de lucht hangend en ondefinieerbaar: onze wortels. Alle Nederlanders hebben gemeenschappelijke joods-christelijke wortels en die wortels maken ons tot wie we zijn. Zou het?
Beroemde voorgangers
Geert heeft beroemde voorgangers. Rond het jaar 1800 hadden de idealen vrijheid, gelijkheid en broederschap vooral veel bloedvergieten gebracht. Aan de andere kant van het politieke spectrum stonden de absolutistische vorsten. Totale chaos of onderdrukking: was er geen betere bestuursvorm denkbaar? Door de romantiek beïnvloedde denkers bedachten het nationalisme. Denkers als Mazzini en Fichte geloofden dat mensen als Doornroosje lagen te slapen. Italianen én Duitsers hoefden alleen maar te worden wakker gekust en er zouden vanzelf vaderlandslievende Duitsers en Italianen opstaan. Eeuwenoude geschiedenis, religie, gedeelde taal, culturele opvattingen, maakte de Duitser Duits en de Italiaan Italiaans. Dat de landen ‘an sich’ nog niet bestonden was irrelevant. Er bestond een onaanwijsbare, onverklaarbare verbindende factor tussen mensen: een X-factor avant la lettre.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
ChristenUnie omarmt nationalisme
De stage van de ChristenUnie in de anti-Europese tripartite kongsi tegen de ‘Europese grondwet’ in 2005 is voor deze streng christelijke partij bijzonder leerzaam geweest. In de leer bij de populisten op links (SP) én op rechts (Wilders) hebben de orthodoxe christenen het produceren van propaganda goed in de vingers gekregen. Aanschouw maar eens het nieuwe verkiezingsspotje ten faveure van de zwaar christelijke eurofractie CU-SGP. Op 4 juni a.s. gaan de Nederlanders naar de stembus voor de verkiezing van het Europees Parlement. De CU zet alvast de toon met Europees blauwe verfklodders die maagdelijke tulpen en gezellige oranje molentjes besmeuren. Op de beelden is de Nederlandse vlag vier maten groter dan de EU vlag en spreekt men dreigend over een Europese superstaat en een bemoeizuchtig Brussel. Eigen taal, eigen geschiedenis en eigen traditie worden plechtig benadrukt. ‘Euro-realistisch’ is het eufemisme dat ze bij de CU hebben bedacht voor dergelijke nationalistische propaganda.
Voor degenen die de wereld om ons heen niet in simplistisch oranje–blauw zien is hier een discussie op het euroblog NoseMonkey’s EUtopia: Four points and a question for eurosceptics who believe in the advancing EU superstate. Over de werkelijke voortgang van de Europese eenwording (die er na het verdrag van Maastricht praktisch niet meer is), over waarom een federale staat nog geen superstaat is en nog meer genuanceerde observaties die voor de ‘euro-realistische’ gelovigen in oranje–blauw misschien iets te inhoudelijk zijn.
PvdA-nationalisme? Liever globalisme
De PVDA werkt aan een nieuwe nota over het integratievraagstuk. Hoewel de auteurs van het stuk ? waaronder Marianne Ploumen, Mariette Hamer en Achmed Aboutaleb – het stuk een stevigere toon willen meegeven dan het geluid dat we tot op heden van de PvdA gehoord hebben, heeft Wouter Bos op een recent partijcongres enkele kanttekeningen geplaatst bij de voorgestelde nieuwe koers van zijn partij.
Door de nadruk te leggen op de negatieve ontwikkelingen die gepaard gaan met de integratie van nieuwe Nederlanders, en daarmee dus ook op de repressieve maatregelen die voor verbetering zouden moeten zorgen, werk je een negatief toekomstbeeld in de hand. Bos wil dat de nota ook die dingen benoemt die wel goed gaan. We moeten trots zijn op wat er bereikt is, en een ‘beschaafde vorm van nationalisme ontwikkelen’, waardoor alle Nederlanders de toekomst met meer vertrouwen tegemoet zien.
Enigszins vertwijfeld lees ik dat kleine bijzinnetje nog eens terug, ‘beschaafde vorm van nationalisme’. Het is een nogal rare uitdrukking. De combinatie van woorden veronderstelt dat nationalisme op zichzelf niet beschaafd, en alleen in aangepaste vorm een positieve ontwikkeling is. Daar kan ik, links-georiënteerde multiculti wereldburger die ik ben, tot op zekere hoogte nog in meegaan. Maar wat wil hij er nu eigenlijk mee zeggen? Wat zou hij verstaan onder ‘beschaafd’? En wat bedoelt hij met nationalisme? Is het misschien een verkapte sollicitatie bij Trots op Nederland? Trots zijn op je land is mijns inziens een redelijk beschaafde vorm van nationalisme, dus het is geen absurde gedachte. Een meer voor de hand liggende interpretatie is dat het een verkapte aanval op de populistische rechterflank van het politieke speelveld is. Dat laatste vermoeden wordt bevestigd als ik later lees dat Bos ook heeft opgemerkt dat trots zijn op je land niet alleen ‘iets van rechts’ is.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Verandering van spijs doet eten
Italie weert buitenlands uit oude steden. In een vlaag van gastronomische verwarring en achterhaald nationalisme besluiten de steden Lucca en Milaan om restaurants die kebab, Chinees en sushi serveren, geen nieuwe vergunningen meer te geven en zij die wel door mogen werken, dienen zoveel mogelijk Italiaanse producten te gebruiken in plaats van deze te importeren. Italiaanse chefs spreken al van gastronomisch racisme.
De details en de drogredenen voor dit nog lang niet in geheel Italie ingevoerde beleid kunt u lezen in dit artikel: Italy bans kebabs and foreign food from cities.
Wat mij echter opviel waren de reacties op min of meer het zelfde artikel in de Telegraaf. Waar bij de Times de reacties gaan over protectionisme, het feit dat dit geen algemeen beleid is en toevoegingen en nuanceringen op het bericht, staan er op de site van de Telegraaf redelijk wat reacties met bijval voor zulk beleid. Zouden we hier in Nederland ook moeten doen.
Geen sushi meer, weg met Thais eten! Hamburgers? Weg ermee! Nooit meer roti of pizza. Zondag weer zelf koken in plaats van even naar de Chinees en alle trendy tapa restaurants worden gesloten. Net als alle Mexicaanse restaurants, alle Griekse restaurants en sorry, ook Indisch eten wordt verboden. Geen blauwe hap meer.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.