Vandaag op de Dag van de Persvrijheid heeft de Russische journaliste Anna Politkovskaya postuum de UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize toegekend gekregen. Haar moord in oktober 2006 was de dertiende contractmoord van een journalist in Rusland sinds 2000 aldus het Comité voor de Bescherming van Journalisten (CJP). Politkovskaya schreef over de vergeten oorlog in Tsjetsjenië iets wat het regime van Poetin haar niet in dank afnam. Ronald Koven van het Comité voor de Bescherming van Journalisten (WPFC) zei naar aanleiding van de uitreiking: "Glasnost is niet meer dan een herinnering in Rusland. De regering-Poetin heeft de vrijheid van meningsuiting die het publiek had verworven onder Gorbatjsov en Jeltsin grotendeels vernietigd. De moord op Politkovskaya is mogelijk bedoeld als boodschap aan andere verslaggevers die de moed hebben om dingen te onderzoeken die de overheid het liefst verborgen houdt" (Mondiaal Nieuws). In januari verschenen er hier twee postjes over de link tussen de vermoorde Politkovskaya en Litvinenko. In maart droeg bovengetekende blogger bij aan de herdenkingspublicatie voor de vermoorde IKON-journalist Koos Koster. Ondertussen zit de Egyptische blogger Kareem nog steeds vast.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Met de overhandiging van het rapport “toetsingskader voor duurzame productie van biomassa” aan de minister van VROM, Jacqueline Cramer, werd vorige week geschiedenis geschreven. Het rapport bevat de meest progressieve visie ter wereld hoe we de toekomstige energiestromen uit planten en bomen moeten verduurzamen, met de handtekening van o.a. de Rabobank, Shell, Electrabel, Essent, OxfamNovib en Cargill. Een stap die broodnodig is om ervoor te zorgen dat biomassa zo min mogelijk zal concurreren met voedsel, zorgt voor een fikse vermindering van de uitstoot van koolstofdioxide, ook ten goede komt aan de lokale bevolking, bodemerosie voorkomt enzovoorts. Overduidelijk hoe het mis kan gaan zonder in te grijpen is te zien in de verbranding van palmolie in Nederlandse elektriciteitscentrales, welke onder het mom van klimaatneutrale brandstof werd geïmporteerd. Door het droogleggen van de veengronden in Indonesië voor het aanleggen van palmolieplantages kwam echter veel meer broeikasgas vrij dan dat de reductie door het vervangen van fossiele brandstoffen opleverde. Ook de volgende figuur uit het rapport spreekt boekdelen:
Het idee achter de criteria is om in eerste instantie bedrijven alleen nieuwe subsidies voor bio-energie te verlenen als aan de criteria wordt voldaan. Een systeem dat van kracht zouden moeten komen wanneer de nieuwe subsidieregeling voor duurzame energie wordt ingesteld in de loop van volgend jaar. Daarbovenop hoopt men op de algemene acceptatie van bedrijven, om ook wanneer er geen sprake is van subsidie zich te houden aan de criteria. Het raamwerk van de criteria bestaat uit 9 uitgangspunten waar de diverse criteria met toetsbaarheid aan op zijn gehangen:
Geen genocide zonder haatzaaien vooraf. De Holocaust, Rwanda (’94) en Bosnië (’93-’95) allemaal gingen deze stelselmatige moordpartijen vooraf aan haatcampagnes vanuit de politiek die via de media werden uitgevoerd. Dit maakt dat TV-stations, kranten en individuele journalisten soms medeschuldig zijn aan genocide. De haatpropaganda van onder meer Radio Mille Collines veranderde in Rwanda vredevolle buren in moordmachines. Hutu-extremisten vergiftigden de ether met boodschappen tegen de Tutsi’s, die ze “verraders” en “kakkerlakken” noemden. In augustus 2003 veroordeelde het Rwandatribunaal in Tanzania twee journalisten, die hadden opgeroepen tot moord, tot een levenslange celstraf. (IPS). Deze gerechtigheid kwam echter te laat en daarom pleit de Nederlandse professor communicatiewetenschap Cees Hamelink nu voor een waarschuwingssysteem tegen genocidestokers.
Het International Media Alert System (IMAS) zou verspreiders van haat voor het Internationaal Strafhof kunnen brengen voordat er moorden gebeuren aldus Hamelink. Net zo goed dat kustbewoners tijdig voor een tsunami gewaarschuwd zouden moeten worden zo moet de internationale gemeenschap gevaarlijke trends in nationale media tijdig kunnen signaleren. Momenteel is professor Hamelink bezig met het financiering van IMAS. Hij had een partner in Zwitserland gevonden maar deze is onlangs failliet gegaan. Hamelink is echter vastberaden.. ..het plan is voldoende belangrijk om het echt op de rails te krijgen (Spotlighteffect).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.