Het einde van king coal is nabij – deel II
Het is een soort volkswijsheid in energieland dat er nog voor honderden jaren aan steenkolen uit de grond gehaald kan worden, ongeacht het verbruik. Die wijsheid is echter een flinke klap aan het oplopen. Eerder schreef ik al over het controversiële rapport van de Duitse Energy Watch Group. De conclusie van het rapport, dat de kolenproductie vanaf 2020 stagneert en langzaam zal beginnen te dalen, wordt gedeeltelijk bevestigd door nieuwe studies. Het Europese Institute or Energy schreef recentelijk in een rapportage aan de Europese Commissie dat de kolenreserves uitermate rap geconsumeerd worden: “From 2000 to 2005, the world proven reserves-to-production ratio of coal in fact dropped by almost a third, from 277 to 155 years…the coal ratio could relatively quickly decrease to those of natural gas and oil, while the world could run out of economically recoverable (at current economic and operating conditions) reserves of coal much earlier than widely anticipated. Although such an evolution appears unlikely, these trends raise concerns given that the record high coal prices in 2004 and 2005 have not yet stimulated further development of world proven coal reserves. The recent trends are worrying also because coal is projected to be the energy source with the largest growth in use worldwide at least up to 2015.” (PDF, 1.7 MB, 52 pag.)
Volgende week verschijnt weer de papieren editie van Fortune waarin de
Halsema’s felste kritiek is dat de Winter en de zijnen graag gebruik maken van de vrijheid van meningsuiting, maar zodra andersdenkenden zich van hetzelfde instrument bedienen worden uitgemaakt voor: ‘heulers met fascisten en anti-semieten’. Dit is natuurlijk een flauwe manier van debatteren.
De conferentie werd afgesloten met een paneldiscussie waaruit bleek dat de gevestigde reisorganisaties niet genegen zijn om uit zichzelf iets aan de CO2-uitstoot te doen. De marges zijn te klein en de consument zou al snel naar de concurrent gaan als men eenzijdig de ticketprijs zou verhogen. Inmiddels kachelt het toerisme in de provincie Zeeland achteruit omdat Duitsers goedkoper naar Turkije kunnen (door de lucht) dan naar Zeeland (over land). Op een bepaald moment spitste de discussie zich toe op de gevolgen van duurdere reizen. Rotmans wees op het feit dat reizen een statussymbool is geworden bijvoorbeeld voor studieverlaters die (bijna vanzelfsprekend) op wereldreis gaan, dit zou moeten veranderen volgens hem. Hoeveel keer zou een mens in zijn of haar leven een verre reis mogen maken vroeg men zich vervolgens in de zaal af? Bestaat er zoiets als ‘het recht op reizen’ en moeten we daarvoor zoals nu de kerosineprijs kunstmatig laag houden?