EPD light is vooral een domme versie

Het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) zal een private doorstart maken, tenminste als het aan een aantal zorgverzekeraars en artsen- en apotheekorganisaties ligt. Veel details zijn nog niet naar buiten gebracht, maar wat er bekend is, stelt al behoorlijk teleur. Het EPD werd eerder dit jaar unaniem door de Eerste Kamer afgeschoten. Dat was jammer. Het ministerie van VWS had zowaar een paar goede wijzigingen laten doorvoeren in de architectuur van het landelijke systeem. Zo zouden patiënten uitdrukkelijk toestemming moeten geven voordat iemand het dossier mocht inzien. De eerste goede gedachte in het hele ontwikkelingstraject: geef de burger controle over zijn eigen gegevens. Iets wat men bij andere digitale dossiers, zoals het Elektronisch Kind Dossier onbegrijpelijkerwijs, niet heeft gedaan.Het EPD liep toch averij op, omdat a) het vertrouwen weg was dat het ministerie na zoveel gemarchandeer nog een goede voorziening kon afleveren en b) het systeem zo'n complexe verknoping was, dat het eigenlijk niet te beveiligen viel. Daar ging 300 miljoen euro aan investeringen. Dus moest en zou er een nieuwe poging gedaan worden. Nu ligt er dus een privaat initiatief. En het gaat meteen al mis.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Poetin’s penis: Crystal Island

Quote du Jour
Russia is a state that feels it is coming back after the humiliation of the cold war,… You see it in everything [President Vladimir] Putin says and you see it in this building, a bold demonstration of might and success – not just to Russians but to the world.
 
 
Aldus Timothy Garton Ash in zijn beschouwing over het voornemen van Rusland het grootste gebouw ter wereld, Crystal Island, neer te zetten in Moskou. Ontworpen door niemand minder dan Sir Norman Foster. Die laatste formuleert het overigens als volgt:
When countries are doing well again you often see these large iconic buildings appearing,

Mooie woorden die niet kunnen verhullen dat dit puur machogedrag is op mega-schaal.
Verder lijkt het me duidelijk dat Poetin nog tenminste tot 2014 aan de macht moet blijven om zijn hoogst persoonlijke fallussymbool te mogen dopen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.