In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Waar de iPad goed voor is
Met enige verbazing heb ik de laatste maanden weer gezien hoe de de gestaalde kaders van Steve Jobs’ cult of Mac een 15 jaar oud concept de hemel in hebben gehypt. Vanaf het moment dat de technische specificaties van de iPad bekend werden was het voor mij duidelijk dat ik er geen zou gaan kopen. De iPad is een iPhone++ en dat geldt helaas ook voor het niveau van controle dat Apple wil houden over alle aspecten van het gebruikt er van. Apple bepaalt welke applicaties je mag draaien, welke mediabronnen acceptabel zijn en in welke formats die mediabronnen worden opgeslagen. De iPad is daarmee vergelijkbaar met de AOL-ervaring van het Internet van ruim 12 jaar geleden. Een ommuurde tuin waar de klant ‘beschermd’ wordt tegen de chaotische vrijheid van het open Internet en stevig moet betalen voor dat voorrecht.
Critici van de iPad hebben al de afgelopen maanden al terecht in detail uitgelegd hoe de iPad in veel opzichten een stap terug is ten opzichte van het rijke read/write Internet. Steve’s tablet is in de eerste plaats een ‘media-consumption-device’, net als een DVD-speler dus eigenlijk. Je leest, kijkt en luistert naar iets dat iemand anders voor je heeft bedacht en bent passief, net als een TV kijker (TV, je weet wel, van vroeger …). Ook welke dingen je bekijkt loopt via Apple, zomaar zelf content kiezen en kijken in formats van je eigen keuze is natuurlijk niet de bedoeling. Ook bepaalt het Apple Politburo welke ‘vieze’ woorden je wel en niet mag lezen op de E-book reader.
het Saillant | Crisis in de onderzoeksjournalistiek
De onderzoeksjournalistiek staat onder grote druk. De publieke omroepen krijgen meer armslag om hun actualiteitenrubrieken vorm te geven en verbannen gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos naar de marge van de televisie. Ook de ervaringen bij andere media, beloven weinig goeds.
Zonder onderzoeksjournalistiek zouden we nog steeds geloven dat de JSF een goed idee is, zou de Commissie-Davids niet hebben bestaan, de bouwfraude pas veel later zijn opgemerkt, ziekenhuizen vies blijven, incompetente Officieren van Justitie zich niet hoeven verantwoorden, pensioenfondsen de productie van clustermunitie financieren.
We hebben onderzoeksjournalistiek hard nodig. Ministeries, gemeenten en bedrijven verbergen zich in toenemende mate achter een schild van voorlichters die ontwikkelingen, documenten en nieuws in een voor hen gunstig licht proberen te spinnen (politie Utrecht: ‘we communiceren voortaan veiligheid’). Er zijn inmiddels meer voorlichters dan journalisten en daar kun je inmiddels ook een bescheiden stadion mee vullen.
De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) laat de invulling van de rubrieken voortaan aan de omroepen. Die krijgen daar meer geld voor. Dat lijkt goed nieuws. Maar gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos zijn zonder scrupules naar de marge van de televisie verbannen. Zembla zendt voortaan op zaterdagavond tegen elven uit. Het voortbestaan van Reporter en Argos is onzeker. Er komt ook wat voor terug. KRO gaat bijvoorbeeld Brandpunt weer op de tv brengen en belooft ook aan onderzoeksjournalistiek te doen. EO wil Tijdsein nieuw leven inblazen. De Vara wil iets van een nieuwsuur.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Weekendquote | Selectief
“…that things are not always as partisan zealots portray them through highly selective editing of reality.”
Aldus de Attorney General in Californië die het zogenaamde “Acorn schandaal” moest onderzoeken van Schwarzenegger. Conclusie: beetje sullig geacteerd maar niets misdaan. Jammer voor Acorn, dat als gevolg van de publieke oproer inmiddels ter ziele is. Een maatschappelijke organisatie om zeep geholpen omwille van een politiek spelletje.
En meer…..
Gebrek aan duiding media bij KLPD-analyse Marokkaanse daders
Eerste maar even wat quotes, want die blijven het meest hangen bij lezers van bladen/kranten/blogs:
AD: “Eén op drie dieven Gouda is Marokkaan…..Uit cijfers van Binnenlandse Zaken blijkt verder dat de regio Utrecht veel Marokkaanse boeven kent”
Telegraaf: “Gouda procentueel meeste criminele Marokkanen”
DS: “het blijkt dat veel Nederlandse steden geteisterd worden door Marokkaanse criminelen. In Gouda is zelfs één op de drie criminelen van Marokkaanse afkomst”
Elsevier: “Gouda blijkt bolwerk van Marokkaanse criminaliteit”
Duidelijk toch, Marokkanen vormen een groot probleem.
Helaas, zoals vaker, zijn de bladen/blogs weer eens te kort door de bocht gegaan in het overnemen van cijfers. Waarschijnlijk om hun lezers weer eens te geven wat ze graag horen.
Voor ik dat ga uitleggen, even een opmerking vooraf. Die is nodig omdat anders de helft van de mensen gaat reaguren over het verkeerde.
Los van de nuances die ik hieronder ga aanbrengen, is er wel degelijk sprake van een significant groter aantal problemen binnen de groep Marokkaanse jongeren vergeleken met de rest van de bevolking. Over oorzaak en omvang valt nog wel te twisten.
Maar ik richt me hier alleen even op de tekortkomingen in het overnemen van de gegevens uit het KLPD-rapport door genoemde media.
Belangrijkste opmerking is dat het hier niet gaat om veroordeelde criminelen maar om opgepakte verdachten. In Nederland is iemand nog steeds past echt een misdadiger als een rechter een veroordeling uitspreekt.
Het rapport zegt hier zelf ook iets over:
“Verder moet wellicht nagedacht worden over het feit dat aantallen aangehouden Marokkanen (ook) iets zeggen over de inspanning van de politie. Dus als de politie in een regio meer Marokkanen aanhoudt kan dit ook zomaar zo zijn omdat de politie in die regio beter presteert voor wat betreft de opsporing en niet perse dat die Marokkanen crimineler zijn. Dit zou je kunnen analyseren door het ophelderingspercentage in deze gemeente, of in de regio waartoe de gemeente behoort, te vergelijken met het landelijk ophelderingspercentage. De mate waarin dit percentage hoger is, zou zowel de absolute als de relatieve druk evenredig moeten verlagen.”
‘Zelfcensuur’ publieke omroep Italië
Geert Wilders verschijnt zelden in talkshows, niet omdat dit een onveilige situatie zou opleveren voor de bedreigde politicus maar gewoon omdat hij geen trek heeft in lastige vragen. Alleen de akritische Knevel & Van den Brink konden tot nu toe rekenen op een bezoek van de omstreden populist.
Hoe anders is het voor de populist Silvio Berlusconi die in Italië al jaren aan de touwtjes trekt. Berlusconi laat aan de vooravond van de regionale verkiezingen zijn vazallen in het Rai-bestuur gewoon alle politieke talkshows van de buis halen. De actualiteitenprogramma’s Annozero, Ballarò, Porta a Porta en L’Ultima parola (vergelijkbaar met Zembla, Pauw en Witteman, Nova/Den Haag Vandaag en Netwerk) mogen tot de verkiezingen van 28 en 29 maart niet meer uitzenden (NRC). Want vragen over de vuilverbrander in Napels en stagnatie van de wederopbouw in L’Aquila zijn alleen maar lastig. Uiteraard dwingt de omstreden populist niemand ergens toe, het is Rai-bestuur zelf die tot dit besluit komt. Uniek in het Europa, maar voor hoe lang nog?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
FAO bossen rapport in ander perspectief
Wereldwijd minder bossen gekapt, Bos laat Twitter knallen, rokjesdag nadert met rasse schreden en Yes we Cohen!. Niets mis met een beetje positiviteit in de media, er is immer al genoeg negativiteit. Maar hier op Sargasso geven we óók om de feiten …enwel daarom volgen hieronder een paar korte feiten die het positieve nieuws over de toestand van de bossen wereldwijd in een ander perspectief plaatsen dan de reguliere media vandaag hebben gedaan.