Nederland kiest: De zorg (deel 2)

Elke dag wordt er gepeild, redacties van praatprogramma's draaien overuren en er zijn meer kieshulpen dan politieke partijen. Het aantal behandelde onderwerpen is echter beperkt (lees: het H-woord en coalitievorming). GeenCommentaar duikt een stuk dieper in de materie en zet voor een aantal verschillende onderwerpen de verkiezingsprogramma's naast elkaar. Vandaag: deel 2 van de gezondheidszorg (deel 1). Net als in het eerste deel ziet u hieronder wat de politieke partijen zoal van plan zijn met de gezondheidszorg, uitgesplitst naar de thema's kwaliteit, medisch-ethische kwesties, preventie, langdurige zorg en de financiële gevolgen van het beleid. Onder het thematische gedeelte worden wederom op een wat luchtigere wijze de zorgparagrafen van de politieke partijen besproken. In dit deel zijn dat GroenLinks, D66, SGP, PvdD en Trots. Ook dit artikel is te lezen in pdf-formaat. De thema's Kwaliteit (controle en organisatie) Alle partijen zijn voor het instellen van een nieuw, centraal kwaliteitsinstituut voor cure en care. Daarnaast willen de partijen wettelijke maatregelen nemen die de positie van de Raden van Bestuur van ziekenhuizen sterker maakt ten opzichte van medisch specialisten, wat de Raden van Bestuur meteen verantwoordelijk maakt voor de kwaliteit. Dit laatste wordt expliciet door het CDA gemeld. De SP wil dat de bevoegdheden van de Inspectie worden uitgebreid.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland kiest: De zorg (deel 1)

Elke dag wordt er gepeild, redacties van praatprogramma’s draaien overuren en er zijn meer kieshulpen dan politieke partijen. Het aantal behandelde onderwerpen is echter beperkt (lees: het H-woord en coalitievorming). GeenCommentaar duikt een stuk dieper in de materie en zet voor een aantal verschillende onderwerpen de verkiezingsprogramma’s naast elkaar. Vandaag: deel 1 van de gezondheidszorg.

Stembiljet en -potlood (Foto: Wikimedia Commons/J.M. Luijt)

Hieronder vindt u een bespreking van de keuzes die de politieke partijen maken, uitgesplitst per thema. Mocht u daarvan al op de hoogte zijn, dan kunt u doorscrollen naar het kopje Varia, waarin de dingen die mij opvielen op een luchtiger manier beschreven zijn. De standpunten van de PVV, PvdD, SGP en Trots zijn niet meegenomen in de thema’s. De programma’s van die partijen worden besproken onder het kopje Varia. Dit artikel is omwille van de leesbaarheid ook beschikbaar als pdf.

Inleiding

Toegankelijke, betaalbare en goede gezondheidszorg wordt in het merendeel van de Westerse landen beschouwd als een recht voor iedereen. Dat mag wat kosten en dat doet het dan ook: in de Beleidsagenda VWS 2010 (p.67) worden de premiegefinancierde uitgaven begroot op 60,1 miljard (er wordt verwacht dat de begroting met 1,4 miljard overschreden wordt), ruim 22 procent van de uitgaven van het rijk. 33,3 Miljard kwam terecht in de cure, 22,5 miljard in de care.

De uitgaven aan zorg groeien al jaren, zowel in absolute zin als uitgedrukt in deel van het bbp. Volgens het CBS (p.144-48, .pdf) (dat overigens een ruime definitie van zorg gebruikt) liepen de zorguitgaven op van 8,7% bbp in 1978 tot 13,3% bbp in 2008. Gecorrigeerd voor inflatie en bevolkingsgroei gaven we in 2008 per hoofd van de bevolking bijna 13 keer meer uit aan zorg dan in 1950.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Kapitalisme

“Het idee dat de absolute macht van de markt niet mag worden ingeperkt door enige regel, of door politieke inmenging, was waanzin. Het idee dat de markt altijd gelijk heeft was een waanzinnig idee.”

Aldus president Sarkozy van Frankrijk, die vindt dat de manier waarop het wereldwijde kapitalisme werkt, grondig tegen het licht moet worden gehouden. Hangen de liberalen en markt-adepten in de touwen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Een Bos Nieuwe Veren

SaillantLOGO
Het beteugelen van de markt heeft weinig zin, of in ieder geval weinig resultaat. Begrens daarom de markt. In zijn Den Uyl-lezing doet PvdA-voorman Wouter Bos een voorzet voor het instellen van No-Go-Areas voor winstpakkers. Wat mij betreft had Bos een goed begin van een goed verhaal. En de stellingname is handig, iedereen weet nu eindelijk waar je het mee eens kunt zijn, qua PvdA. Of oneens. De sociaaldemocratie krijgt bovendien weer smoel. Maar het blijft een bleek smoeltje als de volgende vraag niet wordt beantwoord: waar plaats je de bordjes ‘Verboden voor Marktlui’.

Mijn marktbeleving op microniveau: weer een brief in strenge toon van een incassobureau. Premie voor zorgverzekeraar CZ niet betaald. Post nakijken, nergens een factuur te vinden. Mail nazoeken, een linkje naar online facturen gevonden. Facturen niet bereikbaar, passwords werken niet. Bellen dan maar. Heel lang wachten. Om vervolgens de mededeling te krijgen dat er geen mededeling gedaan kan worden. Een middag zoet. En als er voor dat Hele Kleine Beetje wat wel verzekerd is een keer gedeclareerd wordt, dan laat dat maanden op zich wachten.

Onlangs nog, vlak na een verhuizing. Ziggo, strenge brieven voor een kabelaansluiting waar niet om gevraagd is. Grote bedragen zonder specificaties. Bellen is kostbaar. Antwoorden krijg je niet. En brieven sturen, dat heeft al helemaal geen zin. Fijn, de markt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote | Utopische rationalisten

Dat heeft deze generatie politici op haar geweten. Het zijn utopisch rationalisten en dat is een heel gevaarlijke combinatie. Ze denken dat je met rationele managementtechnieken Gods koninkrijk op aarde kun creëren. De Canadese schrijver John Ralston Saul noemt ze Voltaire’s Bastards.

Aldus Donald Kalff in de Volkskrant van zaterdag (nee, geen link, dat komt altijd veel later pas bij de VK). Het was zijn reactie op de ontwikkeling waarin het marktdenken en de managementcultuur is opgedrongen aan de collectieve sector.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Overheid inefficiënt

Elk overheidsingrijpen gaat onvermijdelijk gepaard met ontwrichting van de efficiënte werking van de markt. Iedere euro die de overheid herverdeelt, kost de samenleving vijftig eurocent. Het realiseren van sociaal-economische gelijkheid heeft daarom een hoge prijs.

Aldus Bas Jacobs, vanaf vandaag bijzonder hoogleraar openbare financiën en economisch beleid aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige