Non-agressie

Een nieuwe aflevering in de serie 'Lol met libertariërs'. Het non-agressie principe (NAP) wordt door veel libertariërs (overigens ook in Nederland en recentelijk op Sargasso) als een centraal axioma van hun ideologie gezien. Kort gezegd, komt het NAP erop neer dat het niet is toegestaan om geweld te initiëren, maar dat het wel is toegestaan om geweld te gebruiken ter verdediging van jezelf of je eigendom. Uit het gegeven dat agressie fout is, volgt vervolgens een compleet bouwwerk van afgeleide libertarische principes. Belasting? Agressie door een stelende overheid en dus fout. Minimumloon? Agressie door een bemoeizuchtige overheid en dus fout. Publiek onderwijs? Ook agressie en dus fout. Anti-discriminatiewetten? Alweer agressie. Enzovoort, enzovoort.

Waarom libertariërs vooral blanke mannen zijn

Jeet Heer vraagt zich in The New Republic af hoe de oververtegenwoordiging van blanke mannen onder (Amerikaanse) libertariërs moet worden verklaard:

According to 2013 Pew survey, 7 percent of Americans identify as libertarian. Of those, two-thirds are men (68 percent) and nearly all are non-Hispanic whites (94 percent). That is, the typical libertarian is a white man.

Kevin Drum komt hier met een snelle, aanvullende verklaring:

So here’s the quick answer: Hardcore libertarianism is a fantasy. It’s a fantasy where the strongest and most self-reliant folks end up at the top of the heap, and a fair number of men share the fantasy that they are these folks. They believe they’ve been held back by rules and regulations designed to help the weak, and in a libertarian culture their talents would be obvious and they’d naturally rise to positions of power and influence.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: BBC Radio 4 (cc)

Thatcher, vrijheid en paternalisme

ACHTERGROND - Margaret Thatcher wordt tegenwoordig, net als Ronald Reagan en Milton Friedman, gezien als één van de praktische grondleggers van het moderne neoliberalisme. Maar hoe vrij is de neoliberale vrijheid nu eigenlijk?

Het overlijden van Margaret Thatcher maakte bij veel mensen de nodige emoties los. Daarnaast was Thatchers verscheiden een mooie gelegenheid om haar meest geruchtmakende uitspraken weer eens onder de aandacht te brengen, waaronder uiteraard de volgende:

And, you know, there is no such thing as society. There are individual men and women, and there are families.

Meestal wordt bovenstaande uitspraak opgevoerd om Thatchers vijandigheid ten opzichte van collectieve actie en verantwoordelijkheid te illustreren. Niettemin heeft Thatcher het hier behalve over individuen ook nadrukkelijk over gezinnen. En in die woorden weerklinkt – al dan niet bewust – de bewering van neoliberaal icoon Milton Friedman in zijn boek Capitalism and Freedom dat…

[t]he ultimate operative unit in our society is the family, not the individual.

Deze overeenkomst is niet toevallig. Bovendien verklaart het in bovenstaande uitspraken uitgedrukte sentiment waarom sommige voorvechters van ‘de vrijheid’, waaronder zelfverklaarde liberalen, neoliberalen en libertariërs, in de praktijk niet zelden onvervalste conservatieven zijn met een grote, diepgevoelde voorkeur voor autoritarisme en paternalisme.

Ieder gezin dat bestaat uit ouders plus kinderen is immers per definitie een hiërarchisch instituut. En nog niet eens zo heel lang geleden hoefden er niet eens kinderen te zijn om een gezin hiërarchisch te laten zijn: de man was namelijk als vanzelfsprekend ‘het hoofd’.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Descent into Libertarian Madness

Later in life, as a libertarian, he would rail against “loafers” and the welfare state but in his leftist days he knew how much he depended on the government. As he acknowledged in a 1941 letter, “This country has been very good to me, and the taxpayers have supported me for many years.” The popularizer of TANSTAAFL* ate more than his share of subsidized meals.

U kent Robert Heinlein via Paul Verhoevens scifi-oorlogsfilm Starship Troopers. Maar waar Verhoeven via satirische omkering van Heinleins werk de martiale cultuur van de VS op de hak nam, meende de laatste alles wat hij schreef doodernstig, zelfs al was Heinlein daarbij nogal eens inconsistent.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Libertarische economieprof heeft een meltdown

Walter Block is hoogleraar economie, senior fellow bij het Ludwig von Mises Institute en een gerenommeerd anarcho-libertarisch ideoloog.

Onlangs was hij te gast in het progressieve radioprogramma The Majority Report van Sam Seder, waarin Block zijn stelling verdedigde dat bedrijven het recht moeten hebben om zwarten en joden te discrimineren, omdat homo’s en hetero’s immers ook hun bedpartners discrimineren op basis van geslacht.

Wanneer de hoogleraar onderbroken wordt omdat hij een stropop maakt van het standpunt van zijn gastheer of de vraag ontwijkt, barst hij uit in een gilpartij.

Het hele gesprek is hilarisch, ook al vanwege de kronkelredeneringen waarmee deze libertariër de legalisering van discriminatie bepleit.

Quote du jour | Orcs

There are two novels that can change a bookish fourteen-year old’s life: ‘The Lord of the Rings’ and ‘Atlas Shrugged’. One is a childish fantasy that often engenders a lifelong obsession with its unbelievable heroes, leading to an emotionally stunted, socially crippled adulthood, unable to deal with the real world. The other, of course, involves orcs.

Voor wie ‘m nog niet kende.

Stop! Libertarische politie!

Awesome:

I was shooting heroin and reading “The Fountainhead” in the front seat of my privately owned police cruiser when a call came in. I put a quarter in the radio to activate it. It was the chief.

“Bad news, detective. We got a situation.”

“What? Is the mayor trying to ban trans fats again?”

“Worse. Somebody just stole four hundred and forty-seven million dollars’ worth of bitcoins.”

The heroin needle practically fell out of my arm. “What kind of monster would do something like that? Bitcoins are the ultimate currency: virtual, anonymous, stateless. They represent true economic freedom, not subject to arbitrary manipulation by any government. Do we have any leads?”

“Not yet. But mark my words: we’re going to figure out who did this and we’re going to take them down … provided someone pays us a fair market rate to do so.”

“Easy, chief,” I said. “Any rate the market offers is, by definition, fair.”

He laughed. “That’s why you’re the best I got, Lisowski. Now you get out there and find those bitcoins.”

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende