Pacha Mama, puta madre nog an toe! Het is vandaag Earth Day, de dag waarop we allemaal even stilstaan bij het feit dat een gezonde aarde van levensbelang is voor de mensheid. Een goed moment om eens na te denken over hoe we de onafwendbare Kladderadatsj van de aardkloot alsnog kunnen afwenden. In Bolivia wordt dezer dagen een pan-latijnse conferentie gehouden met als doel regionale consensus te breiken voor de volgende VN-klimaattop in Mexico, in december dit jaar. De World Conference on Climate Change and the Rights of the Mother Earth werd gisteren geopend door de Boliviaanse president Evo Morales. Deze socialistische president stelde in zijn openingstoespraak dat: "het kapitalisme sterft óf de aarde sterft". Het leven op aarde heeft geen toekomst als het kapitalistische systeem overeind blijft zo meent Morales. Kapitalisme is volgens hem synoniem aan ongelijkheid en vernietiging van de aarde. Nu is dat opzich best een aardige hypothese die een discussie waard is. Met name ook omdat 'ouderwets' kapitalisme ervan uitgaat dat economische groei de enige manier is om het systeem in stand te houden. Een basisschool-leerling kan echter begrijpen dat oneindige groei in een wereld met eindige natuurlijke hulpbronnen en ruimte uiteindelijk vastloopt. Het Impossible Hamster scenario.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dit is een gastbijdrage van Pablo Eppelin. Dit artikel staat ook op La Ruta.
Hoewel sommigen het anders zouden willen, blijft het bestaan van Nederland onopgemerkt in Centraal-Amerika. Nou ja, enkele uitzonderingen daargelaten: een prins die zich verspreekt over garnalen, meneer van Baalen die is uitgeroepen tot persona non grata in Nicaragua en bodyscanners om het terrorisme te bestrijden. Nederland haalde de afgelopen tijd bovendien de voorpagina’s als land dat sneller dan alle andere landen grootmoedig Haďtiaanse kinderen adopteert. Dat is ongeveer het resultaat van zeventig dagen speuren naar Nederland in het Centraal-Amerikaanse nieuws. Stuk voor stuk voorbijgaande dingen die al snel collectief vergeten worden, behalve natuurlijk de eeuwige roem die Ajax geniet bij de inwoners van de landen van Centraal-Amerika. Verder is Nederland niet zo belangrijk.
Na terugkomst heb ik vele uren slaap nodig om de nachtmerrie van de reis te boven te komen. Als ik wakker word, kom ik op het idee de televisie aan te zetten. Na zeventig dagen weg te zijn geweest, wil ik erachter komen waar in Nederland over gepraat wordt. Precies op de dag waarop Nederland tachtig miljoen euro ophaalt bij een actie voor Haďti. Mooi om te zien hoe de Nederlandse maatschappij zich solidair toont met de Haďtianen. Of beter gezegd, hoe ze massaal in actie komen om enkele miljoenen te verzamelen. Ontroerend.
Het langst lopende handelsgeschil uit de WTO-historie is gisteren bijgelegd en hiermee komt een eind aan de bananenoorlog tussen Latijns-Amerika en de Europese Unie (France24, DeStandaard).
Het was de bananen producerende landen in Latijns-Amerika jarenlang een doorn in het oog dat de EU een importtarief voerde voor latino bananen, terwijl dit voor bananen uit voormalige koloniën in Afrika en de Cariben (ACP-landen) niet gold. Nu is overeengekomen dat het importtarief geleidelijk wordt verlaagd zodat de armere ACP-landen de tijd hebben om zich aan te passen. Het akkoord is mede (of misschien wel voornamelijk) een overwinning voor de Verenigde Staten aangezien de bananenproductie in Latijns-Amerika in handen is van grote Amerikaanse multinationals als Chiquita, Del Monte en Dole. Hun aanwezigheid aldaar is te danken aan de échte Banana Wars van al wat langer geleden…
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Brazilië heeft onder aanvoering van President Da Silva een indrukwekkende opmars gemaakt op het wereldtoneel, zowel in economisch als in politiek opzicht. Lang werd over Brazilië gesproken als “dat land dat altijd groots potentieel zal hebben” en zette de enorme groei van China en India de Zuid-Amerikaanse kolos in de schaduw. De afgelopen jaren is de groei echter sterk toegenomen en ondanks de wereldwijde recessie loopt Brazilië voor.
Volgens de Wall Street Journal zijn tussen 2005 en begin 2008 meer dan twintig miljoen Brazilianen tot de middenklasse toegetreden waarmee nu de helft van de bevolking op een maandinkomen van 635 dollar of meer leeft—en dat heet een goed inkomen in Brazilië. “De nieuwe middenklasse heeft een verdubbeling van de binnenlandse markt voor cosmetica, thuiselektronica en computers aangedreven sinds 2002,” schrijft de krant. Wellicht nog belangrijker is dat het land rijk is aan grondstoffen en geprofiteerd heeft van de toenemende vraag naar sojabonen, ijzererts, hout en koper.
Die vraag komt voornamelijk uit China dus pleit Da Silva voor vrijhandel. Nog niet zo lang geleden wikkelde zijn land zich in protectionisme in de vorm van hoge importtarieven maar een bescheiden economische groei van 1,3% gedurende het laatste kwartaal van 2008 deed ook Da Silva inzien dat Brazilië zich niet van de rest van de wereld kan afkeren. Washington begrijpt tegelijkertijd het nut van nauwere banden met Brazilië nu het land over aanzienlijke olievoorraden blijkt te beschikken wat het een aantrekkelijk alternatief maakt voor bijvoorbeeld Venezuela.
La Revolucion Si Podra Ser Televisada, kijk (en bewonder) hoe europarlementerriër Hans van Baalen in Nicaragua manmoedig oproept tot verzet, vreedzaam verzet uiteraard…
Toen van Baalen even later alweer in het vliegtuig naar Costa Rica zat gooide president Daniel Ortega hem met terugwerkende kracht alsnog het land uit. Want ‘Van Baalen, hombre con cojones!’ had niet alleen een oproep tot verzet gedaan maar ook een coalitie gesmeed van de tot nu toe verdeelde liberale oppositie tegen het sandinistische bewind van Ortega: het Pact van Managua. Bovendien sprak hij in Nicaragua met de omstreden liberale leider Arnoldo Alemán. Aléman stal als president (1997-2002) zeker 100 miljoen dollar uit de schatkist en geldt als een van de corruptste leiders die het land ooit kende (NRC). De Nicaraguaanse overheid tekende protest aan bij Nederland maar bood gelijk ook haar excuses aan, niet voor de uitzetting maar voor het feit dat Nicaraguaanse minister van Buitenlandse Zaken van Baalen voor een Duitser had aangezien en toen hij erachter kwam dat het een Nederlander was iets had gefoetert van “nog erger dat is een paisucho: klotelandje (Nicaragua is verrassend genoeg bijna 3x zo groot als Nederland). Ondertussen bewijst van Baalen maar weer eens dat je als roze gamba moet blijven zwemmen om niet naar de kloten te gaan: want hij kondigde direct aan om over vijf maanden (desnoods als persona non grata) terug te keren, hij is zoals hijzelf zegt ‘niet bang voor Ortega’ (Trouw) en ‘laat zich niet intimideren door schorriemorrie’. Wie nog niet genoeg heeft van deze liberale heroïek leest de uitsmijter van Baalen is een badass bij de buren.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is een gastbijdrage van Pablo Eppelin van noticias.nl. Hij was toevallig aanwezig in Mexico-Stad toen kroonprins Willem-Alexander zich er versprak en ging op onderzoek uit. Pablo ontdekte dat de Mexicanen er niet zo zwaar aan tillen, sterker nog: dat ze het wel cool vinden dat de kroonprins de taal van de straat spreekt. Dit artikel staat ook op laruta.nu.
Blijkbaar waren we niet de enigen die het plan hadden opgevat om naar Mexico-Stad te gaan. Koningin Beatrix, prinses Maxima en de toekomstige koning zijn er ook … en niet te vergeten een heel gevolg van ministers, ambtenaren en zakenlui die de economische banden tussen Mexico en Nederland komen versterken. Oftewel, zaken doen.
We twijfelden of we naar de receptie van de koningin voor de Nederlandse gemeenschap in Mexico zouden gaan, maar na de blunder van Willem Alexander met z’n ‘garnalen que se los lleva la corriente’, chingada bedoel ik, besloten we toch te gaan. Het evenement werd gehouden in de binnentuin van het Franz-Mayer-museum in het centrum van de stad.
Het bezoek van de koningin naar Mexico was onopgemerkt gebleven in de Mexicaanse pers. Tot die garnalenaffaire dan. Na drie dagen was het de koninklijke familie eindelijk gelukt de voorpagina van de Mexicaanse kranten te halen. ‘El Milenio’ sprak van een “toffe” vertaling (‘traduccion chingona’) en stelde dat de toekomstige koning een ‘betere’ versie van het gezegde had verzonnen.
In Nederland kennen we hem als redelijk succesvol popartiest: Juan Esteban Aristizábal Vásquez, of kortweg Juanes. De 37-jarige Colombiaanse zanger had een hit met la camisa negra (het zwarte shirt), dat in maart 2006 de tweede plek van de hitlijsten haalde. Daarvoor had hij een keertje op 18 gestaan, met de song a dios le pido (ik vraag het God) uit 2003. En in 2007 had hij succes in een duet met Nelly Furtado.
In heel Zuid-Amerika kijken ze naar hem op als wij naar Bruce Springsteen. Van zijn 4 albums verkocht hij al 14 miljoen exemplaren en verzamelde 17 Latin Grammy awards. Van de muziek kun je houden of niet. Voor een artiest uit een land dat overspoeld wordt door salsa, reggaeton, ballenato en andere dansherrie heeft hij in ieder geval de originele en commercieel grensoverschrijdende keuze gemaakt rockmuziek te spelen. Het zijn allemaal liefdesliedjes en de ballads, zoals para tu amor, zijn velen wellicht wat te soft, maar het klinkt goed en zou best meer aandacht mogen krijgen in Nederland. Wat Juanes relevant maakt buiten de wereld van de muziek is zijn werk als vredesactivist.
Dat artiesten zich inzetten voor de goede zaak is natuurlijk niet nieuw. Sting was een tijd lang meer bezig met regenwouden dan met goede muziek maken en Bono lijkt onderhand een part-time wereldleider die strijdt tegen apartheid, armoe en ander onrecht. Juanes zet zich in voor vrede op een continent waar vrede en veiligheid alles behalve vanzelfsprekend en duurzaam zijn. Hij doet dat vooral erg ‘hands-on’, daar waar het gebeurt. Met zijn stichting Mi Sangre zet Juanes zich overigens ook in voor het hulp aan slachtoffers van landmijnen, een groot probleem in het door terreur van links en rechts verscheurde land.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is een gastbijdrage van Marjolein van de Water zij interviewde voor Noticias Hato Hasbún, de belangrijkste politieke adviseur van de Salvadoriaanse verkiezingswinnaar Funes en bovendien directielid van de FMLN.
“Als die communisten winnen zullen ze ons land verkopen aan Hugo Chavez!” Deze en soortgelijke uitspraken waren de afgelopen maanden veelvuldig te horen uit de monden van tegenstanders van Mauricio Funes, de man die afgelopen zondag de verkiezingen in El Salvador won. Zijn partij, de FMLN (Farabundo Martí para la Liberación Nacional), is een formatie van 5 linkse guerrillagroeperingen die tijdens de burgeroorlog hun krachten bundelden om te strijden tegen de heersende oligarchie. Na het tekenen van de vredesakkoorden in 1992, werd het een officiële politieke partij en is sindsdien de grootste oppositiepartij in El Salvador. De ARENA (Alianza Republicana Nacionalista) is opgericht in 1981 door toenmalig legerofficier Roberto D’Aubuisson, die in de jaren ’70 en ’80 bovendien verscheidene paramilitaire doodseskaders heeft opgericht. ARENA is 20 jaar aan de macht geweest en het land is al die tijd gekenmerkt geweest door een extreme politieke polarisatie.
Volgens Hato Hasbún, de belangrijkste politieke adviseur van Funes en bovendien directielid van de FMLN, zal aan die polarisatie nu een einde komen. In een interview met Noticias benadrukt hij het belang van samenwerken met andere partijen om de problemen in het land het hoofd te kunnen bieden. Hasbún, van oorsprong een Palestijn, wordt beschouwd als de man die verantwoordelijk is voor het kandidaatschap van Funes. Al bij de vorige presidentsverkiezingen presenteerde hij Funes als de ideale kandidaat maar toen koos de partij nog voor de inmiddels overleden voormalig guerrillacommandant Shafik Handal. Funes is de eerste presidentskandidaat van het FMLN die geen verleden heeft in de guerrilla.