Na jarenlang mismanagement aan de top van Abn-Amro werd deze bank door het bestuur en de aandeelhouders verpatst aan een aantal megalomane buitenlandse banken. Kommer en kwel want de Bank werd toch een beetje als de nationale bancaire trots gezien. Beetje vreemd voor een instituut wat al jarenlang bekend stond om zijn arrogantie maar door tegenvallende resultaten moet worden opgesplitst. . Door het ineenstorten van koper Fortis kwam een stuk van de failliete boedel weer terug geboomerangd naar Nederland en is na betaling van vele miljarden belastinggeld geheel eigendom van de Nederlandse staat. Tot zover de recente geschiedenis. Het spreekwoord “hoogmoed komt voor de val” lijkt voor Abn-Amro uitgevonden.
“Als we 3 procent krimpen dit jaar, zitten we op het niveau van 2007. Zo slecht ging het toen niet. En als we dan nog eens krimpen, zitten we op het niveau van 2006.”
Wellink probeert met een ietwat simplistische vergelijking een andere simplistische vergelijking te ontkrachten: die met de crisis in de jaren 20 van de vorige eeuw.
“Toen waren we arm, nu zijn we vele malen rijker.”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De kredietcrisis gaat ‘kliekjesdag’ weer helemaal groot maken. Lezers ouder dan dertig jaar zullen zich deze term nog wel herinneren. Want ook al was er in de jaren zeventig geen economische noodzaak toe de angst voor de hongerwinter zat er toen nog goed in. In sommige gezinnen resulteerden dit zelfs in een vaste wekelijkse kliekjesdag waarbij een allegaartje aan etensresten van de afgelopen week op tafel kwam. Tijdens de duizelingwekkende economische voorspoed onder de Paarse kabinetten in de jaren negentig verdween kliekjesdag echter uit onze vaderlandse gezinscultuur (..en daar kwam geen moslim aan te pas, besef dat eens!).
Maar anno 2009 gaat kliekjesdag een keiharde comeback maken. Waarom? Omdat het in Amerika al zover is! En wie wijs is weet: alles wat in Amerika gebeurt zal hier uiteindelijk ook gebeuren. Uit een peiling naar de verkooptrends van Amerikaanse supermarkten blijkt dat de verkoop van plastic bakjes en diepvrieszakjes de laatste tijd met 11.5% is gestegen. Amerika zit economisch in de put dus Amerika bewaart haar kliekjes weer!
Uit de peiling blijkt verder dat we weer gaan cocoonen nu niet vanwege de broodnodige rust of misplaatst relationeel esoterisme maar uit pure arremoe. De verkoop van wijn en andere alcoholhoudende dranken steeg: uitgaan is te duur, thuisdrinken is de oplossing. De verkoop van fotocamera’s (-31.5%), sportartikelen (-26.5%), tijdschriften (-17.1%) kelderden. Weg met dat dure sportschool abonnement! Foto’s en artikelen zien we wel extragratis op de internets!
“De Tweede Kamer staat formeel niet buitenspel. Maar het te sluiten akkoord krijgt straks in het debat een voorspelbare behandeling, omdat de coalitiefracties eraan gebonden zijn.”
“[Het is] ongezond dat het steeds meer de gewoonte wordt dat de fractievoorzitters van de coalitiepartijen een centrale rol spelen bij het maken van beleid.”
“Ik had liever gezien dat het ook bij eerdere kabinetsonderhandelingen anders was gegaan. Wat mij betreft sluit een coalitie een hoofdlijnenakkoord, dat door de nieuwe ministers verder wordt uitgewerkt. Beoogde bewindslieden hebben nu geen inbreng; ze mogen alleen nog een handtekening zetten.”
Oud-Kamerlid en ChristenUnie-prominent Gert Schutte becommentarieert de gang van zaken rond het kredietcrisisoverleg.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Paul Visser.
Vertrouwen is de oplossing voor de financieel economische crisis waar we wereldwijd in zitten. Vertrouwen tussen de banken, vertrouwen van bedrijven en vertrouwen van burgers. Alle deskundigen in de media zijn het hier over eens. Dus waarom werken de media, vooral televisie en kranten, niet mee aan het herstel?
De laatste maanden worden we overspoeld met negatieve berichten over de stand van de economie en de grootste crisis sinds de tweede wereldoorlog. Positieve zaken worden maar zeer mondjesmaat gemeld of het nieuws wordt verdraait. Enkele voorbeelden: Deze week boekte de Rabobank meer winst (nml. 2,8 miljard euro) over 2008 in vergelijking met 2007, maar minder dan de uitgesproken verwachtingen begin 2008. Quote van verslaggever van RTL Z: “Rabobank presenteert slechte cijfers.”
In het licht van de gebeurtenissen bij andere banken en het veranderde wereldbeeld, zou je toch moeten concluderen dat de Rabobank het goed heeft gedaan. Nog een voorbeeld: als de beurs 4% daalt, dan kopt een krant: ?bloedbad op de beurs?. Stijgt de beurs met 4%, dan staat er: ?de beurs veert een beetje op?. Een laatste voorbeeld: de Chinese productie stijgt de laatste drie maanden, wat op een herstel kan duiden maar wordt nauwelijks vermeld in de kranten. Deze willekeurige voorbeelden geven aan dat van evenwichtige berichtgeving is geen sprake is.
Recycling is altijd wat lacherig behandeld in de grotemensen economie. Het was meer iets voor overjarige hippies en de geitenwollensokken brigades. Want het is toch veel goedkoper om weg te gooien dan om te hergebruiken. En hierbij dacht men dan vooral aan verpakkingsmateriaal zoals flessen. Maar nu weten we dat we zonder economische crisis ongeveer op dit moment tegen een blijvend tekort aan koper aan hadden kunnen kijken. Een tekort dat er binnenkort hoe dan ook komt met al die elektrische auto’s van morgen. Vandaar ook het blijmoedige verhaal vorig jaar in een krant van een afvalscheider die zijn investering wel rendabel dacht te krijgen als de grondstoffenprijzen verder zouden stijgen. Op dit moment dalen de grondstoffenprijzen echter, zodat recycling nog verder achter de waarnemingshorizon van beleidsmakers verdwijnt. Volkomen ten onrechte, want recycling wordt een van de belangrijkste aspecten van duurzaam beleid en zeker ook een bloeiende bedrijfstak.
Recycling is meer dan terug-naar-de-statiegeld-melkfles, waar ik zelf overigens niet zo’n voorstander van ben, want ik sjouw al genoeg met die bierkratten. Laten we de verpakkingsmaterialen even voor wat ze zijn, dan is het eerste belangrijke aspect van recycling het terugwinnen van kostbare grondstoffen. Nemen we koper als voorbeeld, dan zie je nu al veel activiteiten om dit materiaal uit de afvalstroom te halen. Maar in de praktijk blijken er nogal wat beperkingen. Koper zit te vaak verpakt in lastige materialen zoals de isolatiemantel bij koperen kabels. In veel gevallen kan men die eraf strippen, maar niet altijd en dan wordt de isolatie weggebrand. Dat laatste is iets dat uit milieuoogpunt ongewenst is. Maar het kan erger. Soms zit koper in een irritante kunsthars verpakt waarmee het tot een geheel versmolten is. Krijg het daar nog maar eens uit. Deze vorm van assembleren van koperen onderdelen is vooral op de kostprijs gebaseerd. Het monteren van een losse spoel in een samengesteld onderdeel met bijvoorbeeld schroeven is duurder. Toch zou je dat verplicht moeten stellen om de terugwinmogelijkheid te optimaliseren. Je zou mede moeten gaan ontwerpen voor recycling. Met een mooie kreet heet dit: Design For Recycling. Op kleine schaal gebeurt het al ontdekte ik laatst, toen ik een apparaat uit elkaar haalde. De koperen wikkelingen van een motor waren met één enkele schroef los te halen. Er zat alleen nog een kunststof kraagje op voor de connectoren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
““Het is fout om de politiek te reduceren tot het brave slaafje van de economie. Juist dat heeft de kredietcrisis mogelijk gemaakt. Het blinde vertrouwen in de economische rationaliteit bracht ons op de rand van de afgrond.”
Economen lukt het maar niet om greep te krijgen op de ware omvang van de crisis, zo stelt Frank Ankersmit, hoogleraar intellectuele en historische geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen, in een gespierde bijdrage in Trouw.
Deze voormalige VVD-coryfee, die inmiddels de partij de rug heeft toegekeerd, is fel gekant tegen de leidende rol van economen ten koste van de politieke verantwoordelijkheid. Dat ‘die naïeve neoliberale sufferds’ van de VVD dat nog steeds nastreven, kan op zijn hoon rekenen. Economen hollen volgens de historicus keer op keer achter de feiten aan. De almaar verkeerde inschattingen van het Centraal Planbureau spreken volgens hem boekdelen.
Waarom economen zo matig presteren? Oorzaak is dat de economie, anders dan ’echte’ wetenschappen als de natuur- of scheikunde, werkt met vereenvoudigingen van de werkelijkheid: “Allerlei historische, culturele, psychologische, sociologische, institutionele en politieke factoren worden in de economie welbewust niet, of onvoldoende verdisconteerd”. Breekt er een crisis uit die ook die andere factoren triggert, dan is de economische ’wetenschap’ hulpeloos: “En eerder een bron van nieuwe inschattingsfouten dan van betrouwbare inzichten”.