Thomas van Aalten is vanaf vandaag associated blogger bij Sargasso. Nu is de kredietcrisis de boosdoener, maar de situatie in krantenland was al langer onhoudbaar. Hopelijk brengt deze periode voor een hoop oude reuzen de effectieve beeldenstorm waar de volgende generatie journalisten iets aan heeft. 'Luyendijk is de Fortuyn van de mediakritiek' Volkskrant-journalist Hans Wansink begeeft zich op glad ijs in zijn opiniestuk 'Populistische mediakritiek' van 20 december op de site van de krant. Hij schrijft over Joris Luyendijk, twee jaar na het uitkomen van diens boekje Het zijn net mensen, waarin Luyendijk kritiek uitte op de eenzijdige berichtgeving vanuit de brandhaarden in o.a. het Midden-Oosten. Wansink: 'Met die beschuldiging [...] voedde Luyendijk het wantrouwen tegen het métier van de journalistiek als zodanig. Inderdaad: het zijn net gewone mensen, die arrogante journalisten met hun professionele pretenties. Niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook in Nederland – concludeerden zijn lezers. Zo werd Luyendijk, tegen wil en dank, de Pim Fortuyn van de mediakritiek.'
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Nederlandse regering maakt zich behoorlijk zorgen over de film van Ehsan Jami. Moslimwoede wereldwijd dient immers beteugeld te worden. Maar is er eigenlijk wel woede, of reageren moslims elders met evenveel schouderophalen als in Nederland?
Eerst maar eens de Indonesische kranten. Kompas, Tempo, Fajar, Sinar Harapan, Harian Aceh, enzovoort: nul hits. Alleen de engelstalige Jakarta Post noemt hem kort, in een relativerend opiniestuk over Fitna.
Maleisië dan? Niets. Bangladesh slaan we over, daar zijn ze te druk met de verkiezingen van eind deze maand. Engelstalige kranten in Pakistan: nope. Iran dan, Ehsans voorvaderland en erkend hardliner hotspot. Helaas, noch het staatspersbureau Irna, noch de Tehran Times maken melding van hem. Zelfs Onze Man voelt geen aandrang er iets over te schrijven.
Er zijn teveel Arabische kranten om ze per land door te spitten en de meeste zijn sowieso in een voor westerlingen ontoegankelijk schrift, maar als Ehsan Jami een issue was, zouden de engelstalige secties het wel oppikken. Dat doen ze niet. Ook Al Jazeerah zegt: no results found. Door naar Turkije. Hürriyet: nee. Milliyet: nee. Sabah: nee. Zaman: nee.
Is er dan echt geen enkele boze moslim te vinden? O wacht, jawel, in Azerbeidzjan, of all places. Althans, soort van boos. Waarvan akte.
Dat de Telegraaf Media Groep (TMG) met al haar slijmerige tentakels een grote speler is in de beeldvorming van de gemiddelde Nederlander mag duidelijk zijn. Dat de noodlijdende TMG zich onlangs wederom heeft verlaagd tot massamanipulatie middels het verspreiden van onjuiste en suggestieve informatie over de milieubeweging is ook bekend. Dat dit zelfs leidt tot onzinnige spoeddebatten in onze Tweede Kamer is een betreurenswaardig feit. De relatie Media-Politiek lijkt de laatste jaren op een zichzelf versterkend perpetuum mobile waarin Angst, Afgunst en Wraak leidende motieven zijn, TMG speelt hierin een grote rol. Wat mist in dit land is een krant die op een populistische wijze tegenwicht kan bieden aan dit destructieve populisme.
In deze post wil bovengetekende graag met u opzoek gaan naar een oplossing voor de collectieve verdwazing aangericht door massamanipulatie. Wie doorklikt mag zelfs na het vrijwillig lezen van wat oprecht objectieve burgermanipulatie stemmen in een democratische poll.
Analyse
Wie de afgelopen jaren het maatschappelijke debat over allochtonen en de islam heeft proberen te volgen weet dat de samenleving sterk gepolariseerd is over de vraag “wat er nu werkelijk aan de hand is in dit land?”. Maatschappelijk teleurgestelden beroepen zich in meerderheid op bronnen uit de TMG. Het beeld wat zij van Nederland schetsen staat haaks op dat wat naar voren komt uit objectieve bronnen als de VN, OECD, Encarta Encyclopedie en het CIA World Factbook. Als men de maatschappelijk teleurgestelden moet geloven leven wij hier in een ‘Derdewereldland soort van’ met een extreem hoge overheidscorruptie, klassenjustitie, wijdverspreid straatgeweld, no-go areas, een partijdige staatsomroep, peperdure levensmiddelen en bovenal een Vijfde Colonne van mosselmannen die hier binnen een paar jaar de sharia gaat invoeren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Noem het een afwijking, maar ik vind het leuk om na wedstrijden van het Nederlands elftal wedstrijdverslagen te lezen op buitenlandse nieuwssites. Omdat ik de illusie heb dat ze daar objectiever zijn, maar na een wedstrijd als die van gisterenavond natuurlijk stiekem ook om te lezen hoe iedereen veren in onze nationale reet propt.
Onze zuiderburen houden het relatief zakelijk met “De tweede wedstrijd van de ‘Groep des Doods’ overtrof alle verwachtingen.” en een feitelijk wedstrijdverslag waarin het woord “vernederen” voorkomt. Kijk, daar houden we van! De volgende zin uit het verslag wil ik jullie niet onthouden: “In de tachtigste minuut zweefde Van der Sar een vrijschop van Pirlo uit zijn doelvlak.”
Bij Yahoo Sports begint het al lekker: “Italy?s once-proud defense looked old and slow. Van Nistelrooy tore through the Azzurri defense at will.”, en de afsluiter zou misschien niet misstaan in onze PoëtEKa-serie: “The Italian fans displayed signs saying ?Spremuta d?Orange??freshly squeezed orange juice?but it was a Dutch squeezing that left the Azzurri blue.”
De BBC houdt het wat zakelijker, maar dit mag toch ook wel als een groot compliment gezien worden: “Euro 2008 has made a low-key start, but this was a game to set any tournament alight as the Dutch played in a stunning counter-attacking style” en “The Dutch were worthy winners of a magnificent game – and made it clear they have the quality to have a major impact on Euro 2008”.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“I used to carry a small transistor radio and listen to the local stations. No matter which continent I was on, I could always find out what was happening in the world. Now radio is worthless. When I turn the dial I get ten stations, each using a different language, and I can’t understand a word. If I travel a thousand miles, I get ten new equally incomprehensible stations. Are they saying that the money in my pocket is no longer any good? Are they saying that war has broken out?”
“De premier voor lul uitmaken mag van ons.. ..Als we dat niet zouden toestaan, kunnen we bijna alle reacties wel weggooien”. (Trouw)
Claudia van der Laan is directeur van NoviaFacts: het bedrijf dat voor de Telegraaf met achttien medewerkers dagelijks acht- tot vijftienduizend reacties modereert. Deze ‘opper-Joris’ reageert naar aanleiding van een onderzoek dat Trouw liet doen naar de netiquetten in verschillende Europese landen. Volgens dit onderzoek zou er alleen op het Nederlandse internet overmatig gescholden en bedreigd worden. Hollandse toestanden dus, een Fransman zou immers nooit de Miljoenennota anaal inbrengen bij zijn minister van Financiën.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.