Voor wie het nog niet weet: dit is de slotdag van wat het einde van het belangrijkste geopolitieke proces in jaren – had-moeten-zijn. Maar het einde is nog lang niet in zicht. De Britten hebben de hele nacht onderhandelingen geleid waarin meningsverschillen tussen Noord en Zuid onbedoeld groeiden in plaats van slonken. Die arme Ed Miliband. Hoofdonderwerp van discussie was de status van het einddocument. Wordt het een statement, wordt het een verklaring? Eén ding is zeker: het wordt geen nieuw klimaatverdrag. Op Bali is in 2007 afgesproken dat de wereld hier nog 2 jaar voor nodig zou hebben. Twee jaar verder bleek de Bali Road Map echter in drijfzand te eindigen. ‘Achteraf hadden we ons vannacht inderdaad beter over andere zaken kunnen buigen’, aldus Miliband, de Britse energieminister – en een van de meest ondernemende onderhandelaars in Kopenhagen.
Gaat het nog lukken om tot een akkoord te komen in Kopenhagen. En zo ja, is dat dan een akkoord waar echte afspraken in staan?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Er zijn weinig plaatsen op de wereld waar uit de kraan beter water komt dan in Nederland. Van oudsher zijn we dan ook een volk van kraanwaterdrinkers, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Fransen. De typische Fransman blieft alleen flessenwater (wie het Franse kraanwater kent, begrijpt overigens wel waarom) en dan bij voorkeur ook nog van een specifiek merk. Dat de van tijd tot tijd georganiseerde blindproeverijen daarbij altijd heel confronterend zijn, zegt eigenlijk alles.
Maar ook in Nederland rukt het flessenwater op. Wie een jaar of dertig het land uit is geweest en voor het eerst weer terugkeert, moet wel denken dat er hier een epidemie van diabetes is uitgebroken: overal in het straatbeeld zie je mensen met zo’n flesje in hand, zak of tas, waar regelmatig eens uit gelurkt moet worden.
Ook in onze restaurants moet het water tegenwoordig kennelijk per se uit zo’n trendy fles komen—hoe hipper, hoe liever. Tenzij het flessenwatertje gewoon van Sourcy is. Dan hebt u namelijk echt precies hetzelfde water dat in Utrecht en omstreken ook uit de kraan komt: uit het betreffende reservoir loopt één buis naar het waterleidingbedrijf en een tweede naar de Vrumona-fabriek. Het verschil ligt in de prijs en de wijze van transporteren. Plak een Sourcy-etiket op de kraan en je hebt de Sourcy-beleving, zoals dat in marketingtermen heet, helemaal te pakken.
Een internet gevonden, dus hier ook een korte Kopenhagen-update van Schütz, waar het echte nieuws nog immer niet uit het Bella Center komt, maar uit de straten, waar grote en grotendeels spontane klimaatacties elkaar onafgebroken opvolgen.
Vandaag was voor de groene groepen een erg geslaagde actiedag, de derde op rij van grote gerichte demonstraties. De aandacht ging specifiek uit naar de problematiek van klimaatontheemden (honderden miljoenen, verwacht UNDP) – maar de onderliggende boodschap is continu dezelfde: system change. Weg van de gedachte dat economische groei een constante moet zijn.
Een grote groep sympatisanten van Climate Justice Action werd aanvankelijk ter hoogte van het Deense parlement omsingeld door meerdere peletons politie, maar wist uiteindelijk vrij te breken en Christiania te bereiken. Opvallend was dat indivuele activisten niet door het politiekordon naar buiten wilden breken, maar dat daarentegen juist nieuwe demonstranten zich tussen de busjes door wurmden om zich aan te sluiten bij het protest.
Heel Kopenhagen is in de ban van de vastberadenheid van de aaneengesloten internationale activisten, die overigens massaal worden aangevuld door de Denen zelf. Permanent hooveren de politiehelikopters en overal onvoorstelbare hoeveelheden politiebusjes, die random de stoepen op rijden om nieuwe checkpoints op te zetten – en voorbijgangers fouilleren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is een gastbijdrage van Marjolein van de Water, samen met vier andere jonge mediamakers blogt ze momenteel vanuit Kopenhagen.
“We werden in kooien gestopt en terwijl we opgesloten waren, spoot de politie van alle kanten pepperspray naar binnen.” Marieke van Dam is een van de demonstranten die gisteren in Kopenhagen is opgepakt bij een demonstratie.
Twee weken voor aanvang van de klimaattop, is in Denemarken een nieuwe wet aangenomen die het mogelijk maakt mensen op te pakken nog voordat ze enig strafbaar feit hebben begaan. Iedereen kan sindsdien worden opgepakt op verdenking van het vormen van een risico voor openbare ordeverstoring. Deze wet maakte het afgelopen zaterdag mogelijk om honderden mensen op te pakken, alleen omdat zij zich toevallig in het deel van de demonstratie bevonden dat door de politie was uitgekozen. Het feit dat er kinderen tussen deze mensen zaten, was voor de politie geen reden om te twijfelen aan de functionaliteit van deze strategie. Integendeel, zondag paste zij dezelfde tactiek toe.
Zondag zijn er bijna 300 mensen opgepakt. Het gebeurde tijdens een actie die bedoeld was om de aandacht te vestigen op het enorme vervuilende karakter van de scheepvaart. Daarnaast was het een actie waarmee men opnieuw, zoals in de demonstratie een dag eerder, het statement wilde maken dat als we daadwerkelijk een einde willen maken aan de klimaatsveranderingen, een radicale verandering nodig is in de manier waarop we ons economisch systeem georganiseerd hebben.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.