Onderstaande column sprak Stefan Verwer: directeur Lokaalmondiaal gisteren uit op de Grote Ontwikkelingsquiz die jaarlijks in LUX Nijmegen wordt georganiseerd. Hij gaat in op het (on)gelijk van Hans Labohm en op de invloed van de klimaathype op ontwikkelingsorganisaties. Het is onrustig in klimaatland… En dat heeft nu eens niet te maken met de voorbereidingen voor Kopenhagen – Nee, het heeft te maken met het feit dat steeds meer wetenschappers openlijk hun twijfels uiten over het wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van de klimaatproblemen. Na de alarmerende film ‘An Inconveniant Truth” van Al Gore wist de hele wereld het zeker: wij hebben een groot probleem. Wetenschappers claimden dat het nu 99% zeker was: het klimaat verandert door toedoen van de mens en als de wereld niks doet, dan zijn de problemen onoverkomelijk en onomkeerbaar. De enkele criticus die nog over bleef werd de mond gesnoerd, want de wereld was overtuigd van de klimaatproblematiek.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Als oplettende nieuwsconsument zal het u niet zijn ontgaan dat er de laatste weken redelijk wat nieuws was over global cooling. Is de opwarming van het klimaat voorbij? Hadden al die waarschuwende wetenschappers en bloggers ongelijk? De opzich interessante kanttekeningen aangaande zonnevlek-cycli en arctische oscillatie laten zien dat wetenschap altijd in ontwikkeling is, gelukkig maar. Mensen die geen twijfel kennen en hun eigen opvattingen nooit opnieuw toetsen zijn simpel en soms zelfs gevaarlijk. Gevaarlijk als ze in hun radicale opstelling de twijfel en nuance van anderen misbruiken om zelf hun gelijk te halen. Precies wat klimaatontkenners doen. Kijkt u naar een nieuwe aflevering van Climate Denial Crock of the Week: Birth of a Climate Crock en zie hoe global cooling onder valse voorwendselen de afgelopen weken even flink gespind werd. Helder en kalm uitgelegd: een oase van rust in een verhitte wereld.
De meesten van u kennen het boek Freakonomics uit 2005 nog wel. Steven Levitt en Stephen Dubner gaven hierin antwoord op ongewone vragen als: is een zwembad in de tuin voor kinderen gevaarlijker dan een vuurwapen? Of, wat hebben schoolmeesters met sumo-worstelaars en de Ku Klux Klan met vastgoedmakelaars gemeen? Verfrissend en vermakelijk leesvoer dat de VPRO inspireerde tot het onderzoeksprogramma Jansen & Janssen waarin twee jonge honden public investigators (royaal geplugd door Sargasso) zich stortten op vergelijkbare vraagstukken.
Vol verwachting klopte ons hart toen het vervolg van Freakonomics werd aangekondigd: SuperFreakonomics: Global Cooling, Patriotic Prostitutes, and Why Suicide Bombers Should Buy Life Insurance. Maar al voor dat het boek afgelopen dinsdag uitkwam did the shit hit the fan…. De eerst nog zo ontwapenende Steven Levitt en Stephen Dubner hebben zich deze keer vergaloppeerd aan serieuze klimaatontkenning en flirten openlijk met megariskante geoengineeringsexperimenten (3x woordwaarde).
De Brits-Amerikaanse blogosfeer barst bijkans uit haar voegen van verontwaardiging. Econoom Paul Krugman distantieert zich van het omstreden hoofdstuk in SuperFreakonomics. Expertbloggers maken gehakt van iedere alinea en een enkele reaguurder kan er de lol nog wel van inzien: “Economists misrepresenting science while trying to provide climate solutions. Now that sounds like comedy… or not?”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ontmoet Stefan. Wijkende haargrens, stekels, gel. Roze polo. Witte broek. niet-geupdatet profiel op Hyves met foto’s van de vakantie in Griekenland en Turkije. Werkt als front office medewerker in de facilitaire dienst. Woont in een eengezinswoning in het midden van het land met Larissa (parttime-medewerkster in de kinderopvang) en zoontje Jimmy. Vandaag lopen wij een dag met Stefan mee en kijken naar Stefans bijdrage voor een beter milieu.
Mijn auto is toch mijn rijdende kantoor, zegt Stefan altijd. Hij wurmt zijn BMW tussen de andere auto’s op de A1. Neemt een stukje vluchtstrook mee. Scheelt weer tijd. Radio 538 schalt door de speakers van de autoradio. Dat vindt Stefan wel ‘lachen’. Op zijn werk checkt hij eerst een rits websites voor hij aan zijn werk gaat. Onheilsberichten over smeltende poolkappen skipt hij. Liever zoekt hij wat op onder het kopje ‘opmerkelijk’.
In zijn kantoor kan het raam niet open. Klimaatbeheersing, zegt de afdeling Service. Stefan kijkt op het display van de klimaatbeheersing. Buiten is het warmer dan binnen. Het is koud. Misschien kan je een paar handdoeken voor het rooster hangen, suggereert Jeffrey van de afdeling Service. Of maandag even bellen naar Danny van de technische dienst.
Om half tien gaat Stefan even roken en bijpraten met Floortje van de administratie. Ze praten over wintersport. All Inclusive. Met z’n drietjes. Lekker er helemaal uit. Jaja. De reis er naartoe hè. Hoe doe jij dat met die kleine. DVD’tjes draaien hè. Ja. Jaja. Nog een sigaretje dan? Oke. Heb je nog met Ronald gesproken? Ja? Dus ik zeg ja, doen. En hij zegt ja, dat moet ik overleggen. Dus hij zegt –
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.