Het kan! De CO2 uitstoot terugdringen zonder al te ingrijpende economische maatregelen. Dit valt te concluderen uit het vierde IPCC rapport (samenvatting .pdf) dat vandaag is gepresenteerd. Klimaatmaatregelen die de opwarming zouden moeten beperken tot 2 graden Celsius kosten 225 euro per persoon ofwel 3% van het Bruto Mondiaal Product. "There is considerable economic potential for the mitigation of global greenhouse gas emissions over the coming decades, that could offset the projected growth of global emissions or reduce emissions below current levels." (BBC) Hamvraag: had het IPCC ook een rapport kunnen/willen uitbrengen waarin er geen hoop meer gloorde? Zouden de politieke en sociale implicaties van een dergelijke pessimistische boodschap überhaupt wenselijk zijn? Behandelden de vorige drie IPCC rapporten met name nog de wetenschappelijke onderbouwing van het klimaatprobleem, dit rapport richt zich vooral op de handelingsperspectieven. Energie-efficiëntie speelt in alle scenarios voor alle regios en tijdspaden de belangrijkste rol. Zuinigere apparaten en vervoersmiddelen en geïsoleerde huizen, dus. Verder is het uitbreiden van duurzame energiebronnen en een belasting op CO2 ook essentieël. Kernenergie wordt in het rapport ook als optie genoemd maar daaraan kleven belangrijke veiligheidsaspecten en het afvalprobleem. Jacqueline Cramer, de Nederlandse minister van Milieu heeft al gereageerd dat kernenergie wat haar betreft geen optie is. Of het IPCC-panel de uitgebreide discussie en peiling: Hoe de CO2 emissie snel te reduceren hier op Sargasso heeft meegenomen in haar conclusies is niet bekend maar zeker niet onwaarschijnlijk gezien de leidende rol van het Nederlandse MNP bij de samenstelling van het rapport.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Aan het begin van een voor apriliaanse begrippen spectaculair warm weekend is een klimaatpotsje zeer toepasselijk. Want komt die global warming wel écht door de CO2? Het IPCC weet het nu vrijwel zeker, de politiek en de samenleving ook. Op het populair-wetenschappelijke weblog GeenStijl schreven ze bij het horen van het weerbericht deze week al vol enthousiasme: Driewerf hoera voor het broeikaseffect. Jarenlang massaal in de file staan werpt eindelijk zijn vruchten af! Het is een feit: de antropogene CO2 uitstoot heeft gezorgd voor de huidige klimaatverandering, punt uit. Of toch niet?
De duitse wetenschapper Ernst-Georg Beck gooit nu echter roet in het gefundenes fressen. Deze maand publiceert hij in het wetenschappelijk tijdschrift Energy & Environment een historisch onderzoek naar 180 jaar chemische CO2 analyses. Volgens Beck is deze historische data door het IPCC altijd genegeerd. Maar de bibliotheek met historische chemische CO2 analyses is omvangrijker en betrouwbaarder dan het IPCC ons wil doen geloven, aldus Beck. Tegenwoordig meet men CO2 met een infrarood spectrometer, maar vroeger gebeurde dit via een (voldoende) nauwkeurige chemische analyse. Beck verzamelde ongeveer 90 duizend chemische CO2 metingen en kwam tot de conclusie dat het CO2 gehalte in de atmosfeer in de afgelopen 180 jaar sterk heeft gefluctueerd, in 1942 was er zelfs een maximum van 420 ppm (t.o.v. 367 ppm in 1999) en er waren meerdere pieken rondom 1915, 1905 en 1870. Verder trekt Beck de CO2-reconstructies m.b.v. ijskernen waarop het IPCC zich baseert in twijfel.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.