Aan het begin van een voor apriliaanse begrippen spectaculair warm weekend is een klimaatpotsje zeer toepasselijk. Want komt die global warming wel écht door de CO2? Het IPCC weet het nu vrijwel zeker, de politiek en de samenleving ook. Op het populair-wetenschappelijke weblog GeenStijl schreven ze bij het horen van het weerbericht deze week al vol enthousiasme: Driewerf hoera voor het broeikaseffect. Jarenlang massaal in de file staan werpt eindelijk zijn vruchten af! Het is een feit: de antropogene CO2 uitstoot heeft gezorgd voor de huidige klimaatverandering, punt uit. Of toch niet? De duitse wetenschapper Ernst-Georg Beck gooit nu echter roet in het gefundenes fressen. Deze maand publiceert hij in het wetenschappelijk tijdschrift Energy & Environment een historisch onderzoek naar 180 jaar chemische CO2 analyses. Volgens Beck is deze historische data door het IPCC altijd genegeerd. Maar de bibliotheek met historische chemische CO2 analyses is omvangrijker en betrouwbaarder dan het IPCC ons wil doen geloven, aldus Beck. Tegenwoordig meet men CO2 met een infrarood spectrometer, maar vroeger gebeurde dit via een (voldoende) nauwkeurige chemische analyse. Beck verzamelde ongeveer 90 duizend chemische CO2 metingen en kwam tot de conclusie dat het CO2 gehalte in de atmosfeer in de afgelopen 180 jaar sterk heeft gefluctueerd, in 1942 was er zelfs een maximum van 420 ppm (t.o.v. 367 ppm in 1999) en er waren meerdere pieken rondom 1915, 1905 en 1870. Verder trekt Beck de CO2-reconstructies m.b.v. ijskernen waarop het IPCC zich baseert in twijfel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In koeienvlees exporterende landen als Brazilië, Argentinië, Paraguay en Uruguay maakt methaangas 48% van de totale broeikasgasemmissie uit. Dit is in tegenstelling tot veel industrielanden waar het aandeel CO2 juist veel hoger is. Maar deze vier Zuidamerikaanse landen zijn minder geïndustrialiseerd en hebben een zeer grote veestapel. Die veestapel staat de hele dag boeren te laten. Boeren vol met methaangas zo hebben Argentijnse onderzoekers gemeten. Klimaatmaatregelen moeten dus op het platteland worden genomen. Om daar iets aan te doen volstaan enkele simpele maatregelen, zoals een evenwichtig dieet tussen weidegras en veevoeder met additieven om de spijsvertering van de dieren de verbeteren. “De methaanuitstoot kan makkelijk met 30 procent worden verminderd”, zegt Gratton. (IPS) Bijkomend voordeel van een uitgebalanceerd dieet is dat de koe lekkerder in zijn/haar vel zit en een hogere productiviteit haalt. Tot zover de land- en tuinbouwberichten.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.