Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”. The Slutwalk meme has taken on a life of its own. Following a successful protest in Toronto on April 4, additional Slutwalks were quickly organized in Ottawa and London, Ontario. A Vancouver Slutwalk is planned for May. While the original target of the protest was the Toronto Police, following a spokesman’s public remark that “women should avoid dressing like sluts in order not to be victimized”, the Facebook-based movement has struck a chord with a young generation of feminists and is becoming the new ”Take Back the Night” march — a show of solidarity against the sexual victimization of women and the shaming of victims. According to Slutwalk Toronto’s partners page, walks are now planned across Canada, as well as in the United States, Australia and New Zealand.
CAMPAGNE – De jongste schone kleren campagne van Greenpeace is zowaar groovy FILMPJE!
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hollywood o’scars
Afgelopen weekeinde hebben we weer mogen genieten van de fine fleur van de cinema. De rode loper was bezaaid met jurken, de dames die zich erin voortbewogen waren onweerstaanbaar. En steeds nadrukkelijker wordt de ontwerper vernoemd. Giorgio Armani, Gianni Versace, Dolce & Gabbana. Iedereen kent de namen. Er zijn zelfs al verhalen van actrices die jaarcontracten sluiten met modehuizen, die de volledige styling van een actrice onder handen nemen.
Gouden Greep
Wanneer is dit proces begonnen?
1995. Uma Turman verscheen op de catwalk in een jurk van Prada (zie Koppen / XL van 22/02/2011). Sigourney Weaver vroeg op dat moment voor de vuist weg aan Uma Thurman: “Ik wist niet dat Prada ook avondjurken maakte?” Waarop Uma Thurman antwoorde: “They don’t. They just made it for me”. En een trend was geboren, een hype was ontstaan.
Hier is een foto van die jurk van Uma Thurman. Met de actrice er nog in ;-)
En hier een foto van Sigourney Weaver op dat moment.
Het levert de ontwerpers veel meer exposure op dan de eigen modeshows. En dus doen ze hun uiterste best om de grootste namen in hun creaties te krijgen. En het levert de sterren flitsende beelden en een flinke duit op. Ware Liefde dus, wederzijds.
Voor Maria Genova.
Niemand lijkt zich druk te maken om de miljoenen kinderen die elke dag dag weer worden mishandeld, vaak door duizenden vrouwen. We maken ons liever druk om de koopkracht van koopverslaafden.
De Stop Child Labour campagne kreeg iedereen over zich heen door er op te wijzen op dat veel kleding gemaakt wordt door kinderhandjes. Zielig voor de koopverslaafde vrouwen. Vast wel. De vraag is wat belangrijker is: een koopverslaving bevredigen of kinderen redden die tientallen keren per dag worden mishandeld.
Koopkracht is een groot goed, maar in onze door modegrillen geterroriseerde consumptiemaatschappij wordt het werk van de politie onmogelijk gemaakt, vooral bij het bestrijden van kinderabeid. Volgens schattingen is zestig tot negentig procent van de kleding die te koop wordt aangeboden in Nederland tot stand gekomen onder slechte arbeidsomstandigheden. Maar het komt nauwelijks voor dat klanten signalen van dwang en mishandeling aan de politie doorgeven.
Ik was zelf ook een van de miljoenen onnozele koopverslaafden die dacht dat al die goedkope bloesjes zomaar tot stand kwamen. Toen ik research deed voor het boek ‘Child labour and Fashion’ kon ik het nauwelijks geloven wat zich achter die leuke stofjes afspeelde: werkdagen van twintig uur, gedwongen opsluiting, bijzonder zware mishandelingen, bedreigingen van familieleden en de ouders van de slachtoffers…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Door in NRC Weekblad te poseren in een hoodie van de Israeli Defense Force laat PVV-Kamerlid Martin Bosma zien dat zijn partij lak heeft aan de eed die ieder Kamerlid aflegt en toont hij als Nederlandse parlementariër ostentatief zijn (dubbele) loyaliteit voor een land dat mensenrechten schendt en VN-resoluties aan haar laars lapt. Dit is hoogst bedenkelijk.
Welkom dames en heren bij de jaarlijkse Dual Loyalty Catwalk in de Amsterdamse RAI, een modeshow voor huidige én voormalige Kamerleden! Als eerste ziet u hier Nebahat Albayrak in een kek pilotenjack van de Turkish Air Force, let u ook op het bijpassende hoofdsjaaltje in Koerdische kleuren. You take my breath away, girl! Ahmed Aboutaleb lijkt wel dertig jaar jonger met dat brutale petje van de Royal Moroccan Armed Forces. Ahmed beweegt zich trouwens voort op een authentieke Polisario skippybal. Oh Ahmed niet vallen?! Daar is Ayaan Hirsi Ali. Wees niet bang mensen, ze ziet er gevaarlijker uit dan ze is in haar voorgescheurde t-shirt van warlord Farrah Aidid. De tribale accessoires die losjes over haar schouder hangen maken het plaatje helemaal af. En daar hebben we publiekslieveling John Leerdam in een retro look van de Surinaamse Krijgsmacht, echt 80’s die stoere groene broek. Het hemd is voorzien van witte stiksellijntjes voor een actieve spirit. Marcheer maar verder John! Als één na laatste is hier Mei Li Vos die geheel in fusion fashion style een sexy minirokje van het China People’s Liberation Army combineert met een rode baret van het Tentara Nasional Indonesia. You go go girl! Last but not least is hier Martin Bosma in een nonchalante hoodie van de Israeli Defense Force die hem de ultieme casual weekend uitstraling geeft. Martin je straalt als een fosfor-granaat boven de blanke top der duinen! Mag ik een warm applaus voor deze uitverkoren denker uit de Zaanstreek!
“In nog veel warmere gebieden zoals het Midden-Oosten of Afrika kleedt iedereen zich ook altijd netjes en bedekt.” (DePers)
Etiquettedeskundige modepolitie Reinildis van Ditzhuyzen (foto) vindt al die kantoormannen in korte broeken maar niks. Maar ook vrouwen mogen van haar, nu het kwik richting de dertig graden gaat, niet op kantoor verschijnen zonder panty. Je kan het tegenover je gastheer of gastvrouw gewoon niet maken om niet aan de dresscode te voldoen zo meent van Ditzhuyzen.
Ondanks het maternalistische toontje ben ik het hier volledig met van Ditzhuyzen eens. Nederlanders zouden zich wel eens wat representatiever mogen kleden, als het er op aan komt. Je hoeft hiervoor overigens heus niet naar culture extremen als het Midden-Oosten of Afrika te wijzen. Ook in het hete Italië en bloedhete Spanje zien ze er op kantoor netjes uit, gapend begrotingstekort of niet. Toch moet ik bekennen dat óók ik vandaag een korte broek draag. “Een dertiger in een korte broek”, als student kon ik mij niks lulligers voorstellen. Maar de enigen met ik wie vandaag communiceer zijn Word, Excel en een paar andere dertigers/veertigers in korte broeken. No stress van Ditzhuyzen…
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
