Plasterk zegt op Nu.nl dat een betaalmodel van levensbelang is voor webjournalistiek. We zeiden het al eerder: popmuziek is ook niet afhankelijk van een medium, er zal altijd muziek gemaakt worden. Men verdient anders dan in 1972 aan popmuziek. De communities, de online shirtverkoop en de YouTubes van deze wereld hebben de muzikanten goed gedaan. Dus is het tijd om ook kwaliteitsjournalistiek eens om te gooien. Is die aloude journalistieke sector soms bang voor de innovaties? Bij deze een fictief voorstel (met dank aan een oplettende Sargasso-lezer van dit artikel, naar aanleiding van mijn eerdere stuk hier). Je betaalt 190 euro per jaar (een abonnement van de Volkskrant kost je nu bijna 280 en dan heb je alleen maar materiaal voor papier maché) maar dan heb je ook de nieuwste Apple Tablet om je nieuws te checken. Met goede achtergrondverhalen, video, podcasts, álles. Doet u 't liever met een Oost-Europese variant? Ook goed. Facebooken, kopiëren, Wikiën, embedden - alles mag met het nieuws.
“Wat de democratie dreigt aan te tasten is niet de teloorgang van de kranten, maar de teloorgang van kwaliteits- en onderzoeksjournalistiek en het grote gebrek aan lokale en buitenlandse respondenten.”
GroenLinks kamerlid Mariko Peters vindt dat minister Plasterk te sterk gefocust is op het redden van kranten in plaats van de journalistiek.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Gisteren verscheen er op de site van Trouw een aardig artikel over hybride auto’s en dat deze minder zuinig zouden rijden dan bepaalde auto’s met dieselmotoren. De reden? De hybride auto’s zijn vooral leasebakken en die worden vaker dan gemiddeld op de snelweg gebruikt. En daar staat dan weer de relatief onzuinige benzinemotor te draaien, waardoor het milieuvoordeel van de elektromotor als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Een interessante stelling, en ik zette het linkje apart om er vanochtend eens goed naar te kijken. Misschien zat er een artikeltje in, bijvoorbeeld in combinatie met de discussie over rekeningrijden. Maar toen ik het stuk vanochtend wilde herlezen, was het verwijderd. Google vindt het artikel nog wel, maar het artikel zelf is rücksichtslos van de site van Trouw afgegooid.
Journalisten hebben daar wel vaker een handje van. Als een artikel niet klopt, dan verwijder je die toch gewoon? Probleem opgelost, nietwaar? Nee, fout. Je creëert er juist een aantal nieuwe problemen mee. Allereerst, het artikel is al gelezen. Door het nu weg te halen verwar je lezers. Waarom is het artikel weggehaald? Bleek er verkeerd geciteerd? Stond er foute informatie in het stuk? Of was het gewoon domweg een foutje?
Gisteren stelde Bas van der Vlies, fractievoorzitter van de SGP en langstzittend Kamerlid, voor om een toelatingsexamen voor parlementariërs en parlementair journalisten in te stellen: “een goed medicijn tegen overdrijving, overijling en overschatting. Als ze het examen met goed gevolg hebben afgelegd, mag de beveiligingsdienst ze een Kamerpasje meegeven.” Zijn voorstel haakt aan bij het breed gedragen beeld van hijgerigheid dat in de Kamer heerst. Zijn zorgen deel ik, maar een examen is zowel onwerkbaar als onwenselijk.
In 2007 constateerde CDA-kamerlid Schinkelshoek per motie “dat de positie, de reputatie en de werkwijze van het parlement al enige tijd onderwerp van publiek debat zijn”. Nu kan iedereen daar iets anders onder verstaan, maar een veelgehoord bezwaar tegen het huidige politieke discours is de hijgerigheid van parlementariërs, die onder andere tot uiting komt in gigantische hoeveelheden kamervragen (3161 vragen in 2008 tegenover 1648 in 1997), moties (2543 in 2008 tegenover 913 in 1997) en het groter gebruik van het spoeddebat (65 in 2008 tegenover 18 in 2004) als middel van informatie en verantwoording.
Een stijging van die parameters is niet per definitie slecht, het kan immers betekenen dat het parlement beter gebruik maakt van de middelen. Het beeld van de laatste jaren is echter dat kamervragen, moties en spoeddebatten niet direct leiden tot meer of betere informatie of dat er een beter beleid door ontstaat. Juist door op elk incident te reageren, verdwijnt de component van de lange termijn uit de Kamer. De sterk gegroeide aantallen kamervragen en moties maken gedegen follow-up bijna onmogelijk en spoeddebatten worden ingezet voor zaken die weliswaar op dat moment in de media spelen, maar die niet door een spoeddebat in se kunnen worden omgezet in beleid. Hierdoor worden de instrumenten op een onwenselijke manier verdund. Alles is spoed, over alles worden vragen gesteld. “U bent verontwaardigd, wij draaien,” lijken de parlementariërs te denken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sinds kort is er een nieuwe nieuwsorganisatie actief, VJ Movement. Deze nieuwsorganisatie biedt een platform voor journalisten ter plaatse om nieuws en achtergronden die vaak de grote media niet halen te presenteren. Er verschijnen nu regelmatig video’s en cartoons van inmiddels zo’n 150 journalisten en cartoonisten.
Hieronder een video over de situatie in Pakistan.
SP-Kamerlid Jan Marijnissen maakt zich al enige tijd zorgen over de ‘onafhankelijke’ en ‘kritische’ journalistiek in Nederland. In februari van dit jaar – maar ook al eerder – benadrukte hij het belang van kwaliteitskranten. Een van de pijlers van dit artikel is de mogelijkheid tot verruiming van staatssteun (onder de nodige voorwaarden). Vandaag, 14 oktober, was Marijnissen te gast bij de Hogeschool van Amsterdam en sprak over de toekomst van de journalistiek met studenten van het profiel Nieuws en Media van de opleiding Media, Informatie en Communicatie (MIC).
Voor een docent aan de opleiding was het indrukwekkend om te zien hoe de studenten, nog nat achter de oren, de rode orkaan uit Oss voor hun kiezen kregen. Amusant was het ook. Maar welke namen en rugnummers nu écht horen bij de kwaliteitsjournalistiek volgens Marijnissen? Het werd me (nog) niet duidelijk. De Telegraaf in elk geval niet. Vol weerzin sprak de SP’er over de ‘actiekrant’ Telegraaf. ‘Maar Trouw kan er ook wat van.’ Nu.nl? Bloggers? Profiteurs van andere media. GeenStijl? ‘Tuig van de richel […] Waarom zit die Rutger bij Triana, bij één van de beste presentatoren in Nederland, Joost Karhof? Wat doet-ie daar?’ Twitter? ‘Alle twitteraars zijn losers. Twitterende kamerleden zijn ijdeltuiten’. Hij roemde wel de inzet van NRC Handelsblad en actualiteitenrubrieken als Zembla.
Journalist/schrijver Menno Pot schreef onlangs voor de Volkskrant dit artikel over de financiële malaise van Marco Borsato. Ook schreef Menno Pot op zijn Hyves-pagina een bespiegeling over het verhaal achter de persconferentie. Sargasso plaatst met toestemming Pots bevindingen.
Ik was erbij woensdag, toen Marco Borsato zijn verhaal deed in de bovenzaal van Paradiso, tijdens een persconferentie. Officieel kwam hij alleen maar vertellen dat de Symphonica In Rosso-concerten met Diana Ross kunnen doorgaan, dat hij zelf twee shows gaat geven om de medewerkers te betalen en dat Mojo Concerts te hulp is geschoten.
Maar natuurlijk vertelde hij vooral over het failissement van The Entertainment Group, de financiële gevolgen voor hemzelf en – erg belangrijk – hoe hij het allemaal heeft ‘beleefd’. Ik moest verslag doen voor de Volkskrant, samen met economie-collega Peter de Waard.
Ik heb als journalist vrijwel alleen te maken met collega-popjournalisten uit binnen- en buitenland, en mensen van min of meer serieuze (cultuur)redacties en muziekbladen. Dat is een selectieve populatie binnen de mediawereld: over het algemeen redelijk kalm en integer volk, met een zeker gevoel voor decorum.
Heel soms (de Borsato-bijeenkomst was daar een voorbeeld van) doet zich in de periferie van de popmuziek een gebeurtenis voor waar ook andere soorten media op af komen: van RTL Boulevard, Shownieuws en de roddelpers tot DWDD en het NOS Journaal.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Terwijl de Nederlandse pers zich druk maakt over zeilende tieners en Islamitische bruggenbouwers, sterven steeds meer zonen en dochters van krantenlezers en televisiekijkers in een lege woestijn, hier ergens ver vandaan. Ze zijn scholen aan het bouwen en leren mannen met baarden hoe je moet stemmen.
En ze worden uiteengereten door bermbommen, geplaatst door diezelfde mannen met baarden. Die overigens donders goed blijken te weten hoe verkiezingen werken. In de provincie Kandahar zijn er volgens de New York Times door 25 duizend kiezers 350 duizend stemmen (op Karzai) uitgebracht. Hoezo, de Afghanen weten niet hoe ze moeten stemmen?
Om het thuisfront op de hoogte te houden gaat kritische waakhond van de democratie Reporter ter plaatse onderzoek doen. Embedded. Nadat zo’n beetje iedereen die ooit een stukje in de krant heeft geschreven heeft, een website onderhoudt of met zijn hoofd op de televisie is geweest al all inclusive op kosten van Defensie in Afganistan is bijgekomen van de drukte om niks in eigen land. Inclusief shockbloggers, tv-presentatoren, cabaretiers, soapacteurs en romanschrijvers.
En wat ontdekt het neusje van de zalm van de Nederlandse onderzoeksjournalistiek? Dat het harstikke goed gaat in Afghanistan! De verkiezingen verlopen zonder grote incidenten en volgens Duitse slagerminnende NAVO commandant Mart de Kruif zijn we ‘aan het winnen.’ De Kruif gaan we nog veel vaker zien. De uit zijn dagboek voorlezende emogeneraal doet het goed op televisie.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.