Jonathan Maas interviewt zichzelf!

Vorige week plaatsten wij een fictief stuk waarin we Jonathan Maas interviewden. De echte Jonathan Maas wilde graag zijn versie van het verhaal ook nog geven, en doet ons interview nog eens dunnetjes over, maar dan echt! GeenCommentaar: Goedemorgen! Jonathan Maas: Ja, ook goedemorgen! GC: Nou, u heeft ze mooi te pakken, niet? JM (lichtelijk verwonderd): Eh, hoe bedoelt u? Wie precies? GC: Nou, de reaguurders van GeenStijl. JM: Nou, mijn stuk ging niet specifiek over de reaguurders van GeenStijl, maar over Nederlanders die reageren op nieuwssites in het algemeen. Daarom heb ik bewust de term reageerders gebruikt in plaats van reaguurders. De kop ?Alleen Nederland heeft GeenStijl? was als knipoog bedoeld en sloeg vooral op het gebrek aan stijl waarmee wordt gereageerd op online gepubliceerde nieuwsartikelen. Wat mij vooral is opgevallen is dat GeenStijl geen unicum meer is als het gaat om banale reacties op internet: gescheld en bedreigingen kom je tegenwoordig ook tegen op meer serieuze nieuwssites. In Nederland, wel te verstaan.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Week van GeenCommentaar: Crisismoeheid

Nadat het Nederlandse Elftal gisteren wraak nam voor IceSave, kunnen we zonder revanchistische gedachten ons richten op wat er de rest van de afgelopen week gebeurde. Bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen loopt Obama verder uit, de Nobelprijs voor de literatuur ging weer niet naar Harry Mulisch en de filevrije dag bleek er net zo eentje te zijn als alle andere.

Wat er op dit weblog gebeurde, kunt u hieronder lezen: weblogs onder vuur, de Nederlandse politiek in beweging en het is weer de soul die de wereld uiteindelijk moet redden.

Meest gelezen
Het artikel dat het meest gelezen werd was het ‘interview’ met Jonathan Maas:

GC: Hoe denkt u dat de gemiddelde Nederlander die nog niet in aanraking is gekomen met weblogs nu over dat fenomeen denkt?

JM: De waarheid moet gezegd worden. Ik weet het, het is een zware taak, maar wel eentje die ik graag op me neem. 90% van de Trouwlezers heeft namelijk pas net televisie, en is nog helemaal niet toe aan actief zijn op internet. Deze mensen hebben nu een realistischer kijk op het internet en weblogs in het bijzonder. De tijd van pappen en nathouden hebben we wel gehad. Stuur de Apaches af op de weblogs zou ik zo zeggen!

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenCommentaar interviewt Jonathan Maas

Dit is een fictief interview. De echte Jonathan Maas heeft hier het interview overgedaan!

Weer gedoe over hufterigheid op het Nederlandse deel van internet. Daar moet GeenCommentaar natuurlijk bij zijn. Aan de lijn: Jonathan Maas, auteur van onder andere dit stuk in Trouw, afgelopen maandag.

GeenCommentaar: Goedemorgen!
Jonathan Maas: Ja, ook goedemorgen!

GC: Nou, u heeft ze mooi te pakken, niet?
JM (trots): Inderdaad, knock out, mag ik wel zeggen. In da pocket!

GC: Kunt u voor onze lezers nog even melden wat u precies gedaan heeft?
JM: Uiteraard! Ik heb een diepgravend onderzoek gedaan naar het Nederlandse online debatklimaat.

GC: En de uitkomst was?
JM: Niet geheel verrassend, dat klimaat is in Nederland compleet verpest.

GC: En u baseerde dat op…
JM: De reactiepanelen op de sites van de Telegraaf, het AD, GeenStijl en de Volkskrant. Een gedegen, fair en balanced studie mag ik wel zeggen. En uiteraard, een selecte groep sites uit het buitenland.

GC: En in het buitenland…
JM (droomt weg): Is het veel beter gesteld. Ironie, de Nederlander vreemd, viert er hoogtij. Men is wel hard, maar blijft altijd beleefd. Men probeert daar de begroting bijvoorbeeld niet anaal in te brengen bij de minister van Financiën. Ja, het is daar fantastisch. Hoogopgeleiden die elkaar op taalkundig gebied proberen te overtroeven, de crème de la crème van die op het hoogtep…