Af en toe wordt het me koud om ’t hart, als ik lees hoe het OM in Nederland te werk gaat. Nu hoor je natuurlijk vooral de smeuïge verhalen en de missers die ze maakt; er zal vast ook veel goed gaan. Maar toch, met een VVD die de rechtsbescherming onder haar hoede heeft ben ik steeds minder optimistisch. Afgelopen weekend las ik het verhaal van Peter Breedveld en daar word je bepaald niet vrolijk van.
Frontaal Naakt
Wie wel eens Frontaal Naakt leest, weet dat hij er nogal een stevige mening op na houdt en niet schroomt om man en paard te noemen. Meestal vanuit de linker invalshoek, maar als daar iets gebeurt dat hem niet aanstaat wordt dat ook bepaald niet onder het tapijt geveegd. Dat vind ik geweldig, ik ga er zelf ook graag met gestrekt been in en een ad hominempje hier of daar moet gewoon kunnen. Sowieso ben ik dat van huis uit zo gewend; we zeggen waar het op staat en drijven de spot met ieders tekortkomingen. Creatief schelden is ook gewoon leuk en goed voor je taalgevoel. Bovendien, laten we elkaar geen mietje noemen. Op de rechterflank wordt zo keihard van leer getrokken, is het fatsoen zo ver zoek, dat een beetje tegengas beslist geoorloofd is. En dan heb ik ’t nog niet eens over de moord- en verkrachtingsfantasieën van de ratten in het roze riool, maar vooral de wijze waarop rechtse opiniemakers en aanverwant volk te werk gaan in hun artikelen en op social media.
