Günter Grass mag Israël niet meer in
, door
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wat gezegd moet worden
, door
Günter Grass
Waarom zwijg ik, verzwijg ik te lang
wat overduidelijk is en in oefeningen
werd doorgespeeld, aan het einde waarvan als overlevenden
wij hooguit voetnoten zijn.
Het is het beweerde recht op de eerste aanval
die het door een praatjesmaker onderworpen
en tot georganiseerd gejuich geleide
Iraanse volk zou kunnen uitwissen,
omdat op hun gebied de bouw
van een atoombom wordt vermoed.
Toch waarom sta ik mij niet toe
dat andere land te noemen
waarin sinds jaren -al wordt het geheim gehouden-
een groeiend nucleair potentieel beschikbaar,
maar niet controleerbaar is,
omdat er niemand toezicht op houdt?
Het algemene zwijgen over dit feit,
waar zich mijn zwijgen aan heeft ondergeschikt,
voel ik als een belastende leugen
en als dwang, die straf in het vooruitzicht stelt
zodra hij niet wordt geaccepteerd;
het oordeel van het „antisemitisme“ is bekend.
Maar nu, omdat uit mijn land
dat van hoogsteigen misdaden,
die met niets te vergelijken zijn,
keer op keer ingehaald en beticht wordt,
alweer en puur zakelijk, zij het
genereus als „Wiedergutmachung“ gedeclareerd,
nog een onderzeeër aan Israël
zal worden geleverd, die vooral geschikt is
om alles vernietigende explosieven
daarheen te kunnen sturen, waar het bestaan
van een enkele atoombom niet is bewezen,
maar als vrees voldoende bewijs wil zijn,
zeg ik wat gezegd moet worden.
Maar waarom heb ik tot nu toe gezwegen?
Omdat ik dacht dat mijn afkomst,
die altijd besmet zal blijven,
verbiedt, dit feit als uitgesproken waarheid
het land Israël aan te doen,
waar ik een band mee heb
en dat wil blijven houden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het misverstand over Wilders’ connectie met Israël
, door
Goed, we gaan de komende dagen of misschien wel weken een grote storm krijgen over een vermeend antisemitische cartoon in de Volkskrant. Wie de discussie tot nu gevolgd heeft, zal moeten constateren dat het kamp Wilders het weer gelapt heeft: een giftige mening over de schimmige financiering van de PVV is omgebogen naar een discussie of de boodschapper wel kosher is. Wilders’ tegenstanders zitten weer in het defensief.
Waar het helemaal niet meer over gaat is of de suggestie van een wat al te innige band tussen Wilders en Israël terecht is. Natuurlijk, het is aannemelijk dat het grootste deel van de PVV donaties uit de VS komen, want daar wonen nu eenmaal meer en rijkere mensen (waaronder een grote groep die vanwege etnische verwantschap ook zeer warme gevoelens voor de Joodse staat voelt). Maar dat Wilders steun uit Israël geniet, is ook geen geheim. De vraag is vooral in hoeverre Wilders daadwerkelijk aangestuurd wordt vanuit Tel Aviv of daaromtrent.
Dat idee werd in Israël zelf in elk geval serieus genoeg genomen om hem er bij een bezoek aan het land naar te vragen. De logische ontkenning volgde. Wie behoefte heeft aan verdere insinuaties en samenzweringstheorieën, moet maar wat surfen. Het is namelijk niet relevant. Wilders is van zichzelf al zo rabiaat pro-Israël dat de Mossad echt geen geld in zijn binnenzak hoeft te stoppen om op zijn loyaliteit te kunnen rekenen. Als hij geld aanneemt, dan is dat als ondersteuning voor dingen die hij uit zichzelf toch al doet. Hij hoeft helemaal niet aangestuurd te worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Israelische universiteiten bieden studies in propaganda
, door
Een van mijn favoriete Israëlische bloggers, Yossi Gurvitz, komt met het nieuws dat er nu twee universiteiten in Israël zijn die in hun pakket studieprogramma’s hebben opgenomen voor hasbara. Ik vind dat behoorlijk sensationeel en verontrustend. Hasbara is de Israëlische vorm van propaganda. De eigenlijke betekenis van het woord is ‘verklaring, verduidelijking’, en hasbara was oorspronkelijk ook niet meer dan voorlichting in de hoop dat zaken die omstreden waren wel duidelijk zouden worden als de feiten maar bekend werden gemaakt. In de loop van de jaren heeft hasbara echter de reputatie verworven van een machine die de feiten verdraait, desnoods door het distribueren van vervalst materiaal, en die erop uit is critici van Israel zo zwart en verdacht mogelijk te maken.
Tot een paar jaar geleden was hasbara vooral in de handen van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken, dat een speciale afdeling hasbara en media had. Onder premier Ehud Olmert werd dat flink uitgebreid. En onder Netanyahu is er zelfs een speciaal ministerie van Hasbara en zaken betreffende de Diaspora gekomen (onder minister Yuli Edelstein). Dit ministerie heeft een situation room die in vijf talen naar buiten komt en volgens de eigen Hebreeuwse webpagina 100.000 vrijwilligers kan bedienen die actief zijn in de sociale media, evenals een niet genoemd aantal bloggers (ik ontleen dit aan een eerder stuk van een andere Israelische blogger, Noam Sheizaf)
Verder heeft het bureau van de minister-president een hasbara afdeling, heeft het leger een internationale hasbara-arm die zich niet beperkt tot het geven van voorlichting geven over leger-activiteiten, speelt de Jewish Agency (een organisatie die vanouds de contacten tussen Israël en Joodse gemeenschappen elders onderhield) zich bezig met hasbara en doen ad hoc ook de ministeries van Cultuur en van Toerisme eraan.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 11-03-2022
Israel houdt van Iran
, door
Natuurlijk, het is makkelijk om er cynisch over te doen, de ‘Israeli’s zijn dol op Iraniërs’ actie die de afgelopen dagen over internet spoelde en binnen de kortste keren 30.000 facebook likes (and counting) verzamelde. Het is een makkelijke vorm van actievoeren en een gebaar dat eenvoudig vermalen wordt in de wereldpolitiek.
Maar tegelijk: gelukkig zijn er nog mensen zoals Ronny Edry, die bereid zijn elke strohalm te pakken en er desnoods zelf een te maken. Ook al zou Martin van Creveld (vanochtend in de papieren Volkskrant) gelijk hebben en is een nucleair Iran helemaal geen bedreiging voor Israel, maar zijn het vooral de Israeli’s die met hun eigen paranoia moeten afrekenen, dan nog valt Ronny’s vlucht naar voren te prijzen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-10-2022
In Gaza: Nederlandse media met een zak zout
, door
In Nederland nemen we de woorden van de politici met een korrel zout. En mededelingen van de NS met een hele zak. Maar waar het op de media -en vooral onze vertrouwde NOS aankomt, gaan we er vaak vanuit dat wat we te zien en te horen krijgen, min of meer klopt. Onze media zijn immers onafhankelijk. Toch?
Hoe meer ik de verslaggeving van de Nederlandse media (online) lees met betrekking tot gebeurtenissen die ik van dichtbij meemaak in de Gazastrook, des te meer ik mij afvraag of de betreffende correspondenten ooit een school heeft afgemaakt. Het laatste voorbeeld heeft betrekking op de geweldsuitbarsting van de laatste kleine 24 uur in de Gazastrook.
Rond 16.00u gisterenmiddag zat ik met vrienden in een taxi op weg naar huis, na wat uren uitwaaien op het strand. Wanneer we mijn huis op vijf minuten na genaderd zijn, wordt de weg geblokkeerd door een massale samenloop van mensen, uitsluitend mannen en jongens. De geur van verbrand rubber hangt in de lucht. Wanneer ik de taxichauffeur vraag wat er gebeurd is, antwoord hij met een bedrukt gezicht ‘qasf’, wat zoveel als bom(bardement).
Midden in de dichtbevolkte wijk Tel al Hawa, op een steenworp afstand van een ziekenhuis, had Israël daar een auto bestookt. De twee inzittenden waren op slag dood: Zuhair Qaisa (Secretaris-Generaal van het Popular Resistance Committee) en Mahmoud Ahmad Hunein (een man uit Nablus, Westelijke Jordaanoever, die in oktober was vrijgekomen uit Israëlisch gevangenschap, als onderdeel van de uitwisseling tegen soldaat Gilad Shalit). Enkele voorbijgangers raakten gewond, van wie één ernstig. De kinderen om de autowrak heen stonden, vertelden me hoe ze kort voor de explosie de drones (verkennings-en bombarderingsvliegtuigjes) al in de lucht hadden zien zweven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.