Het gaat goed met de integratie in Rotterdam
, door
Het gaat goed met de integratie in Rotterdam
Criminaliteit onder Antillianen en Marokkanen gedaald.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Frans Verhagen – Hoezo mislukt?
, door
Integratie is waarschijnlijk het onderwerp dat de afgelopen vijftien jaar het meest prominent op de politieke agenda heeft gestaan, als clusterbegrip van een diffuse wolk van kleinere onderwerpen, die variëren van werkloosheid, taal en criminaliteit tot de islam. Dat ‘integratiedebat’ wordt gekenmerkt door een drietal stelselmatigheden: ten eerste lopen de gemoederen heel snel hoog op, waarbij zeker de laatste jaren een sterke vergroving in de benadering van het onderwerp te zien is. Ten tweede is er nauwelijks sprake van een fundamentele en veelomvattende discussie; debatten gaan vrijwel altijd over incidenten, oplossingen zijn navenant. Ten derde lijkt de basisaanname voor elke discussie hetzelfde te zijn: de integratie mislukt is en het multicultureel worden van de samenleving een drama heeft voortgebracht.
Als je de aan integratieproblemen toegeschreven gebeurtenissen die het nieuws, actualiteitenrubrieken en weblogs halen in ogenschouw neemt, lijkt de conclusie dat de integratie is mislukt niet moeilijk te trekken. In Hoezo Mislukt? legt Frans Verhagen uit waarom dat een vertekende weergave van de werkelijkheid is en hoe ‘de nuchtere feiten over integratie in Nederland’, zoals de ondertitel luidt, een genuanceerder, milder en positiever beeld schetsen over een proces dat nooit af is.
Een schrijver die één van de twee voorwoorden in zijn boek laat verzorgen door Marco Pastors (het andere is van Tofik Dibi), loopt natuurlijk het risico door hem vergeleken te worden met de legendarische voormalige Iraakse minister van informatie Mohammed al-Sahhaf. Pastors verwijt Verhagen daarbij onzin te verkondigen en de integratiediscussie enkel te verstoren met goed nieuws waar slachtoffers van ‘ongebreidelde en ongekwalificeerde immigratie’ helemaal niets aan hebben. Het voorwoord is sprekend voor de situatie die Verhagen schetst:
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Overleven in de Schilderswijk
, door
Er wordt mij vaak, door verschillende mensen, verteld dat het met islamisering en criminalisering (twee sterk samenhangende processen, volgens deze mensen) in de Nederlandse achterstandswijken bijzonder ernstig gesteld is. De mensen in kwestie wonen geen van allen zelf in achterstandswijken, maar dat is wellicht geen toeval: ik ken namelijk nauwelijks mensen die in achterstandswijken wonen. Als ik er zo over nadenk is er slechts één iemand in mijn directe omgeving die wel in een achterstandswijk woont, en deze persoon lijkt van mening te zijn dat de islamisering in de praktijk niet erg bedreigend, en vaak zelfs niet eens erg zichtbaar is, en dat het met de criminalisering nogal meevalt. Ook dit is misschien geen toeval: de betreffende persoon is in haar jeugd aan dezelfde links-progressieve indoctrinatie blootgesteld geweest als schrijver dezes.
Onze ouders zijn zuivere produkten van de jaren zestig, en zijn hun hele leven bijzonder progressief geweest. Een jeugdige flirt met de PPR heeft zich voortgezet in een levenslange devotie aan GroenLinks. Hun progressief-linkse credentials hebben hen er echter niet van weerhouden mijn zus en mij een jeugd te gunnen in een villa-dorp, temidden van rijkelui waarmee we dan weliswaar geen gesprek hadden, maar die in ieder geval niet bedreigend waren. Toen mijn zus afgestudeerd was, en ze een goede baan in Den Haag vond, besloot ze maar eens de links-progressieve daad bij het links-progressieve woord te voegen. De ontsteltenis van mijn ouders was begrijpelijk: zo hadden ze het ook weer niet bedoeld.
De Schilderswijk. Eén van de duidelijkste voorbeelden in Nederland van een achterstands- c.q. prachtwijk. 26 % Turken, 22 % Marokkanen, 20 % Surinamers. Nog geen 10 % etnische Nederlanders. De hoop die enigszins meespeelde, 10 jaar geleden toen mijn zus het huis kocht, was dat de buurt zou yuppificeren, zoals De Pijp in Amsterdam, en de waarde van onroerend goed zou stijgen. Dit is niet gematerialiseerd. Maar mijn zus is er gebleven en getrouwd, heeft met de Schilderswijk als uitvalsbasis carrière gemaakt. De ervaring was jarenlang, gek genoeg, dezelfde die onze ouders in hun villadorp hadden. De allochtone inwoners van de Schilderswijk zijn, net als de rijke stinkerds van Aerdenhout, hele rustige buren waar je nooit last van hebt. Van integratie was weinig te merken, aanleiding tot politiek-incorrecte grappen in onze familie. Maar de atmosfeer was aan de andere kant ook nooit bedreigend. Mijn zus en zwager hebben in tien jaar in de Schilderswijk nooit met enige vorm van criminaliteit of agressie te maken gehad.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoer zeggen mag niet van brave Sybrand
, door
Pssst. Hoertje! He lekker smatje. Ga eens op je rug. Zal ik je eens wat lekkers geven. Ik zal je pimp zijn. Wat, wil je niet? Vuile kaaskut.
Volgens proefballonenspecialist Sybrand van Haersma Buma (CDA, Tweede Kamer) kom ik na het uitspreken van deze inspirerende woorden in aanmerking voor strafdienstplicht (hoewel, niet zo jong meer, maar wel allochtoon: op de een of andere manier kom ik maar niet van dat stempel af). De verkiezingen naderen, dus moet er weer even wat stoers geroepen worden over allochtone jongeren. ,,In speciale opvoedinstituten moet hun, in een strakke structuur, worden bijgebracht hoe ze zich dienen te gedragen. Het CDA wil ervan af dat de straf voor jongeren zich nu vaak beperkt tot een taakstraf, zoals papierprikken. De partij vindt dat er ook sprake moet zijn van detentie’’, meldt Binnenlands Bestuur vandaag.
Het stuk gaat nog even verder. ,,Ook pleit het CDA ervoor dat iemand die over de schreef is gegaan, direct een paar dagen in bewaring komt en dus niet kort na een delict alweer op straat loopt. Verder moet de school worden betrokken bij een plan van aanpak. Het pleidooi voor de hardere aanpak van criminele allochtone jongeren maakt onderdeel uit van een bredere visie op vraagstukken van integratie, die het CDA presenteerde.’’
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het Saillant | Gemeenten moeten niet experimenteren met schoolkinderen
, door
Met een sterk beperkte schoolkeuze – zoals in Utrecht – gebruiken overheden kinderen voor sociale experimenten. Niemand is daar bij gebaat.
Het is weer schoolkiestijd in Utrecht. Nadat begin volgende maand de uitslag van de Cito-toets bekend is, mogen kinderen hun voorkeur voor twee scholen kenbaar maken. In de afgelopen weken hielden alle scholen open dagen en proeflessen. En zo was er ook deze twaalfjarige dame die mij vertelde dat ze bij vier middelbare scholen op bezoek geweest. En na de open dagen kwam het Gerrit Rietveld College bij mevrouw als één van de favorieten uit de bus. Een school met 60% allochtone leerlingen en een nieuwe directeur die hard zijn best doet om witte leerlingen aan te trekken met vernieuwende onderwijsvormen. Vooral het Technasium, een soort beta-VWO, was helemaal haar ding. “Veruit het leukste pakket van alle scholen”, vond ze.
Nu is het een meisje dat dit soort zaken serieus neemt. In een netjes gesorteerde map komt alle info te zitten. En met een soort multivariate criteriummatrix scoort ze alle scholen. Het criterium lespakket weegt zwaar (gewicht: 3) en kreeg bij het Rietveld 9 punten. Ook qua afstand en schoolgebouw (beiden gewicht: 1) scoorde de school goed. Maar ja, omdat de open dag op een zaterdag was, was er toch ook wel nieuwsgierigheid naar de sfeer op de school tijdens een niet-open-dag. Niet zonder een traantje werden een paar dagen later factoren die betrekking hadden op sfeer, veiligheid en thuisvoelen gescoord. Jammer, want de aanpak van het Gerrit Rietveld College is zondermeer uitdagend. Maar de cultureel en religieus nogal eenzijdige en onevenwichtige samenstelling van de schoolpopulatie is een enorme drempel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hullie motte Nederlans proate
, door
In gansch het land duiken Turks- en Arabischtalige verkiezingsposters op. En in gansch het land spreekt men daar schande van. In IJsselstein ijvert de VVD ondertussen voor een plaatselijk taallandschap dat van vreemde smetten vrij is (daar valt dat vreselijke en onverstaanbare Utrechtse accent natuurlijk niet onder). Het horen en zien van vreemde talen in het openbaar liggen blijkbaar nogal gevoelig. Jammer dat die gevoeligheid zo selectief is.
Deze oproep tot zuiverhuid klinkt namelijk nogal vreemd uit de mond van een volk dat zich gerust de taalhoer van Europa mag noemen. Al eeuwenlang stelen we alles wat los en vast zit uit het Frans, Duits en, sinds WO II, vooral het Engels. Zelfs als we onaangenaam worden verrast is onze eerste reactie vaak een Engelstalige: fuck of shit. In de Nederlandse overheids- en bedrijfsburelen klinkt een tenenkrommende mengeling van Engels en Nederlands. We vergaderen niet, maar hebben een meeting. Niemand doet gewoon wat hij moet doen, maar managed wat in zijn scope ligt. Expats klagen erover dat ze het maar niet lukt om Nederlands te leren omdat iedere Nederlander die ze tegenkomen per se wil bewijzen dat hij zo goed Engels spreekt. Yes, wie dutsj ar so openmeinded end tollerent toewords odder piepels. Ja, we praten graag een mondje over de grens.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het Saillant | Arm in arm tegen de PvdA
, door
Het voornemen van de PvdA om niet langer kritiekloos tegen zijn religie te staan, heeft columnist Mohammed Benzakour diep gekwetst. In een column in NRC Handelsblad eerder deze week adviseert hij daarom allochtonen om progressief te stemmen. Wat dat is, wordt niet helemaal duidelijk. Maar stem vooral niet op de PvdA! Arm in arm met Wilders roept Benzakour: allochtonen hebben andere belangen dan autochtonen.
Het lullige is natuurlijk dat driekwart van wat Benzakour schrijft en constateert helemaal waar is. Nederland is in rap tempo veranderd van een vrijzinnig liberaal land in een xenofobe kleingeestige controlestaat. En ook zijn tweede constatering is een juiste: achterstanden bij allochtonen hebben niet zozeer een culturele en religieuze oorzaak, maar vooral een sociaal-historische. En wat mij betreft ook een economische. Ook zijn idee dat een culturele en religeuze focus op problemen met allochtonen een excuus is voor racisme: helemaal mee eens.
Dus dan denk je, Benzakour komt vast met een prima alternatief. Een breed pleidooi van verheffing, waarin we eens ophouden met kijken naar afkomst, cultuur en religie, maar waarin gelijke kansen voor iedereen centraal staan. En dat we eens moeten kappen met dat wij-zij-gedoe.
Maar nee, het tegendeel is waar. Benzakour en zijn vrindjes pleiten juist voor een zeer enge cultureel-religieuze focus. Een focus die bovendien alleen maar telt voor een deel van de allochtonen: het Islamitische deel. En dat krijgt dan het predikaat ‘progressief’ mee.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.