Veel meer Duitsers dan Nederlanders negatief over moslims

Een kleine 60% van de Duitsers heeft negatieve gevoelens over moslims. Dat blijkt uit een Europese opiniepeiling van de universiteit van Münster. Ook over Nederland hebben de onderzoekers nieuwe cijfers. En wat blijkt? Nederlanders zijn stukken positiever. Opvallend is het verschil tussen Oost en West-Duitsland. In de voormalige DDR is het beeld dat mensen hebben van moslims nog slechter dan in het westen van het land. De onderzoekers zien dat als bewijs voor het cliché 'onbekend maakt onbemind', want in het oosten van Duitsland wonen veel minder moslims dan in het westen. Het blijkt dat hoe minder contact mensen met moslims hebben, hoe groter de negatieve gevoelens zijn. In Nederland heeft de autochtone bevolking volgens dit onderzoek veel meer contact met moslims dan in Duitsland. Dat versterkt het beeld dat de stand van de integratie in Nederland beter is dan bij onze oosterburen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilders-interview: ‘Merkel is bang’ en ‘Europa moet opstaan’

Geert Wilders (Foto: Flickr/pietplaat)

In een interview met het weekblad Der Spiegel zegt PVV-leider Geert Wilders dat de Duitse bondskanselier Angela Merkel angst heeft voor een Duitse variant van hemzelf. ‘Een charismatische persoon zonder rechts-extremistisch verleden’ zou in Duitsland inmiddels op twintig procent van de stemmen kunnen rekenen. Wilders zegt verder dat “Europa moet opstaan en de islamitische wereld moet zeggen: genoeg is genoeg, wij zullen ons weren, met democratische middelen.” Ook herhaalt hij zijn roep om een verbod op de Koran.

“Wat we in Nederland al hebben beleefd, gebeurt nu in Duitsland. Ook in Duitsland zijn de dingen in beweging gekomen,” constateert Wilders volgens de vooraankondiging van het interview dat gisteren verscheen. Wilders doelt daarmee op het debat dat op gang is gekomen na de publicatie van het boek Deutschland schafft sich ab van de SPD-politicus Thilo Sarrazin en de oprichting van een ‘Duitse variant van de PVV’, de partij Die Freiheit. Wilders sprak begin vorige maand in Berlijn bij een bijeenkomst van die partij.

Merkels angst
Wilders toont de laatste weken opvallend veel interesse in de uitspraken van de Duitse bondskanselier. Beschuldigen en lofuitingen wisselen elkaar in rap tempo af en steeds volgen er weer reacties uit Duitsland.

Merkel baarde recent wereldwijd opzien met haar uitspraken dat de multiculturele-methode heeft gefaald. Ze zei dat kort nadat Wilders, tijdens zijn toespraak in Berlijn, haar had beschuldigd blind te zijn voor de gevaren van de Islam. Wilders sprak over Merkels vermeende ommezwaai zijn lof uit, waarop Merkel zich genoodzaakt voelde duidelijk te maken met Wilders niets te maken te willen hebben.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rechts, trap er nou niet wéér in!

Gastarbeider, nog steeds hier (Foto: Flickr/roel1943)

We zijn het er allemaal over eens, bij het binnenhalen van de gastarbeiders vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw hebben de toenmalige regeringen flinke steken laten vallen. De gastarbeiders zouden, zoals de naam al aangeeft, “te gast” zijn en weer terugkeren naar het land van herkomst. Het resultaat van deze misvatting is dat generaties gastarbeiders en hun nakomelingen minder goed inburgerden in Nederland dan had gekund. Als er toentertijd betere inschattingen door de centrum-rechtse machthebbers waren gemaakt, dan waren de problemen met deze groepen misschien minder groot geweest.

Er zal altijd een percentage zijn dat hier blijft, maar het overgrote merendeel zal weer weggaan.

Onthoud deze woorden van minister Donner op 2 november 2010 in reactie op de noodkreet van de Haagse PvdA-wethouder Marnix Noorder over de ’tsunami’ van Oost-Europese migranten die de stad overspoelt.

Wederom maakt een centrum-rechtse regering een kapitale fout. Het doet er niet toe wat je denkt dat er zal gebeuren, in dit geval kan je maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Dus kom op, laat de Oost-Europeanen ook inburgeren, laat ze de taal leren. Ook al zijn ze er maar een paar jaar, ze zullen er veel profijt van hebben, en minder worden uitgebuit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Integratie is niet mislukt

Dit is een gastbijdrage van Güven Erkaslan (@erkaslan), meer is op zijn eigen blog te lezen.

De Amerikaanse realiteit

Tweehonderd jaar lang zijn er miljoenen mensen, uit alle wereldhoeken, met diverse culturen, geloven, sociale achtergronden en talen, naar Amerika gegaan. Wie de integratie van deze migranten nader beschouwt komt tot de conclusie dat er enkele impulsen achter deze beslissingen zitten: deze migranten kwamen niet om op te gaan in de Amerikaanse samenleving, maar zochten een beter leven. Ze bleven hun oude taal spreken, behielden hun oude gewoontes en geloven en droomden elke dag opnieuw van terugkeer. Hun kinderen –de tweede generatie- koesterden niet meer naar het land van herkomst, maar groeiden op met één been in de oude cultuur en een been in de nieuwe. Dit leidde tot problemen.

De tweede generatie deed het altijd beter dan de eerste generatie migranten. Zij werden uiteindelijk onderdeel van de Amerikaanse samenleving: spraken namelijk goed Engels, vluchtten naar de Amerikaanse VINEX-wijken en begaven zich in de Amerikaanse netwerken en zijn gaandeweg succesvol geworden op de arbeidsmarkt. Kortom, na twee of drie generaties waren de kinderen van de eerste generatie immigranten volledig geïntegreerd, wat wij toe moeten juichen. Dit laat zien dat deze mensen meedoen in de Amerikaanse samenleving, participeren zich in het politieke, sociale, culturele leven en trots zijn op hun identiteit, niet zomaar Amerikaans maar: joods-Amerikaans, Russisch-Amerikaans, Italiaans-Amerikaans of Chinees-Amerikaans.

Rond 1840 ging het fout toen er complottheorieën in het leven werden geroepen dat Duitse en Ierse katholieken die vanuit Rome de opdracht zouden hebben gekregen om de Amerikaanse samenleving te overheersen en over te nemen. Ook was het ‘gebruikelijk’ dat Chinezen onmenselijk werden behandeld, Italianen gediscrimineerd werden, terwijl in 1942 de Japanse Amerikanen in kampen werden gestopt en joden van de Amerikaanse samenleving uitgesloten werden. Sommige verhalen zijn te vergelijken met wat er op dit moment in Nederland gebeurt, maar het is zeker niet zo erg als hoe het er in Amerika aan toe ging.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Een signaal in Duitsland

[qvdd]

Elke samenleving kan een bepaalde proportie mensen van buitenlandse afkomst opnemen en integreren. Er zijn geen objectieve criteria om die proportie vast te leggen. Maar er zijn aanwijzingen. En als een boek dat wijst op de tekortkomingen in de integratie in enkele weken meer dan een miljoen keer over de toonbank gaat, is dat zo’n signaal.

De Frankfurter Allgemeine Zeitung gebruikt het argument “als veel mensen iets vinden, dan hebben ze waarschijnlijk gelijk” in de discussie over het boek ‘Deutschland schafft sich ab’ (Duitsland schaft zichzelf af) van Thilo Sarrazin, dat veel stof doet opwaaien in het land.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Desastreus en destructief

[qvdd]

“Politiek zou het niet geloofwaardig zijn ermee te stoppen. Het zou ook tamelijk desastreus en destructief zijn. Je laat de wijken aan hun lot over. Het gevolg zou kunnen zijn dat er bij de volgende verkiezingen uit onvrede nog meer mensen op de PVV stemmen. Maatschappelijk is het onverantwoord met de wijkenaanpak te stoppen.”

Demissionair minister van Defensie Eimert van Middelkoop heeft sinds de val van het kabinet ook de leiding over het programmaministerie Wonen, Wijken en Integratie. Stoppen met investeren in probleemwijken ziet hij niet zitten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Frans Verhagen – Hoezo mislukt?

Hoezo Mislukt? Cover

Integratie is waarschijnlijk het onderwerp dat de afgelopen vijftien jaar het meest prominent op de politieke agenda heeft gestaan, als clusterbegrip van een diffuse wolk van kleinere onderwerpen, die variëren van werkloosheid, taal en criminaliteit tot de islam. Dat ‘integratiedebat’ wordt gekenmerkt door een drietal stelselmatigheden: ten eerste lopen de gemoederen heel snel hoog op, waarbij zeker de laatste jaren een sterke vergroving in de benadering van het onderwerp te zien is. Ten tweede is er nauwelijks sprake van een fundamentele en veelomvattende discussie; debatten gaan vrijwel altijd over incidenten, oplossingen zijn navenant. Ten derde lijkt de basisaanname voor elke discussie hetzelfde te zijn: de integratie mislukt is en het multicultureel worden van de samenleving een drama heeft voortgebracht.

Als je de aan integratieproblemen toegeschreven gebeurtenissen die het nieuws, actualiteitenrubrieken en weblogs halen in ogenschouw neemt, lijkt de conclusie dat de integratie is mislukt niet moeilijk te trekken. In Hoezo Mislukt? legt Frans Verhagen uit waarom dat een vertekende weergave van de werkelijkheid is en hoe ‘de nuchtere feiten over integratie in Nederland’, zoals de ondertitel luidt, een genuanceerder, milder en positiever beeld schetsen over een proces dat nooit af is.

Een schrijver die één van de twee voorwoorden in zijn boek laat verzorgen door Marco Pastors (het andere is van Tofik Dibi), loopt natuurlijk het risico door hem vergeleken te worden met de legendarische voormalige Iraakse minister van informatie Mohammed al-Sahhaf. Pastors verwijt Verhagen daarbij onzin te verkondigen en de integratiediscussie enkel te verstoren met goed nieuws waar slachtoffers van ‘ongebreidelde en ongekwalificeerde immigratie’ helemaal niets aan hebben. Het voorwoord is sprekend voor de situatie die Verhagen schetst:

Vorige Volgende