Post-atheïst | Khalil Aitblal
COLUMN - De zaterdagkranten. Juist als je de tijd hebt rustig alles te lezen, maken de redacties zich er vanaf met een jantje van leiden. Er staat nooit iets in waarvan je dacht dat je het echt had willen lezen. Hoewel… afgelopen zaterdag had Het Parool zomaar een ingezonden stuk over de islam dat niet alleen de moeite van het lezen waard was, maar ook de moeite van het reageren. Bij dezen.
‘Praten met Joden nu niet het belangrijkst’ luidde de kop. Daarmee verzekerde de auteur, Khalil Aitblal ( ‘internationaal adviseur interreligieuze relaties’) zich meteen van mijn aandacht, want als er de afgelopen weken nu één ding duidelijk is geworden, dan is het dat de relaties tussen de islam en het jodendom op het zieke af gespannen zijn.
De strekking van Aitblals betoog is dat, hoe sympathiek het ook is dat moslims en joden met elkaar in dialoog willen, de moslims eerst hun eigen huis eens op orde moeten brengen. ‘De grootste dreiging suddert en loert van binnenuit’, schrijft Aitblal, en hij varieert op dat thema in alle toonaarden.
We zijn niet voorbereid op het opvangen van jongeren die slachtoffer worden van hersenspinsels die een bedreiging zijn voor islam en moslims en de rest van de mensheid. Om het maar niet te hebben over de preventie.