Closing Time | Theophilus London
Theophilus London komt uit Trinidad en woont in New York. Zijn muziek is een mellow mix van hiphop en elektronica, naar eigen zeggen beïnvloed door onder andere Michael Jackson, Prince, Kraftwerk en The Smiths.
Het hele najaar draait in De Balie en op Sargasso de filmserie De Grote Verwenning – op zoek naar antwoorden op de vraag wat welvaart met ons doet. Met elke maand een film-met-voorgesprek in De Balie Cinema en elke week korte films met bijschrift op Sargasso. Deze week: Grillz (2009). Aan het begin van de zeventiende eeuw lieten de nog maar net schatrijke Hollanders zich bescheiden portretteren. Zwart laken, zwarte hoeden, slechts de witte kanten kragen suggereerden dat dit geen arme sloebers waren, maar juist rijken die de weelde konden dragen. Die houding: leven in overvloed, maar het net niet tonen, heeft drie eeuwen overleefd. Een rijke stinkerd stinkerd zijn is niet erg, als je maar ‚altijd gewoon bent gebleven’. De documentaire Grillz, van Boris Everts & Sander Kerkhof, gaat over gouden tanden - grills zijn sieraden voor op je gebit. Ze gaan op zoek naar de roots van het fenomeen, de hiphopscenes van Houston en Texas. En ze zoeken natuurlijk ook de Nederlandse variant op.
Theophilus London komt uit Trinidad en woont in New York. Zijn muziek is een mellow mix van hiphop en elektronica, naar eigen zeggen beïnvloed door onder andere Michael Jackson, Prince, Kraftwerk en The Smiths.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Jaja, we weten het zo onderhand wel. Klimaatwetenschappers zijn oplichters. Het zijn zakkenvullers die parasiteren op onze belastingcenten. Ze doen alles om hun lucratieve baantjes te behouden. Ze proberen hun eigen gelijk door te drammen. Ze proberen uit alle macht belastingcenten los te peuteren. Ze proberen ons angst aan te praten. Ze vervalsen data. Ze proberen critici de mond te snoeren. Het zijn allemaal subsidiesponzen die uw belastingcenten opzuigen. Het zijn de nepwetenschappers in de academische wereld. Ze liegen en bedriegen. Het zijn datafraudeurs. Het zijn levensgevaarlijke lobbyisten met een eigen politieke agenda. Als je hun hun zin geeft, dan hebben we voor we het door hebben een Green New World Order. En had ik al gezegd dat ze achter uw belastingcenten aan zitten?
Gááááp. Niets slaapverwekkender dan elke keer dergelijke flauwekul te moeten teruglezen op diverse fora, weblogs en nieuwssites. Hebben we alle absurde vooroordelen en clichés alvast weer gehad voor vandaag? Mooi! En nu weer over tot de orde van de dag. En dat is serieuze wetenschap bedrijven. Terug naar de gigabytes aan data uit diverse bronnen die uitgeplozen moet worden. Op de plek waar diverse wetenschappen als geologie, biologie, meteorologie, diverse vormen van paleo[vul-maar-in]logie, oceanografie en aanverwante zaken samenkomen.
Eergisteren (17 januari) was het Martin Luther King jr. day in de VS. MLK-day is een officiële nationale feestdag ergens halverwege de jaren tachtig ingevoerd door Ronald Reagan. Niet alle staten waren destijds echter blij met de viering van deze dag en met name in Arizona leidde dat tot een ophef die in het kader van de recente gebeurtenis wellicht interessant is. Gewelddadige retoriek is van alle tijden.
In 1986 werd de Republikein Evan Mechan gouverneur van Arizona. Hij was een fervent tegenstander van MLK-dag en had zelfs campagne gevoerd met het plan om de vrije dag – die een jaar eerder door zijn Democratische voorganger was ingevoerd – terug te draaien. “You folks don’t need another holiday. What you folks need are jobs” was zijn stoïcijnse antwoord op de woede van mensenrechtenorganisaties. Hij was waarschijnlijk minder goed voorbereid op de reactie van Chuck D.
By the time I get to Arizona is een protestnummer zoals we dat van Public Enemy gewend zijn. Een keiharde aanklacht tegen politiek racisme, opgekropte woede gerapt over een goed gesampelde beat. De begeleidende clip doet er nog een stapje bovenop. Gewapend met een wapenarsenaal waar Sarah Palin ongetwijfeld haar vingers bij af zou likken trekken Chuck D en zijn militie daarin op naar Arizona. Om de dag van vrede, mensenrechten en broederliefde ook in Arizona veilig te stellen richten ze een bloedbad aan waarbij de gouverneur en nog een paar politici om het leven komen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Laat ik maar eerlijk zijn: hiphop heeft mij nooit zo aangesproken, maar als muzikale geschiedenisles is deze mixtape met hiphop uit de jaren tachtig wel een aardige introductie.
Wie op Youtube zoekt naar een goede documentaire over de geschiedenis van hip-hop, kan genoeg vinden, maar dan vooral materiaal dat zich ofwel concentreert hoe blanke artiesten hiphop acceptabel voor de mainstream gemaakt hebben, ofwel hoe hiphop verweven is met de opkomst van crack- en bendecultuur in de jaren tachtig en negentig, danwel op de sociale aspecten en culturele achtergronden achter rap en hiphop in hetzelfde tijdperk.
Foutemiddag deze vrijdagmiddag… hier uw gemarginaliseerde margeblogger Drs Boobelino de Soto! Sargasso ouders opgepast: gaat uw avontuurlijke dochter (18+) binnenkort op een werkvakantie Down Under? Waarschuw haar dan voor bovenstaand f.o.u.t. heerschap. Uiteraard niet om zijn vermoedelijk Arabische genen maar wel om zijn tranentrekkende subcultuur. R.A.E.D. is naar eigen zegge een Melbourne underground rapper die bezig is met: “REVOLUTIONIZING CHRISTIAN ORTHODOX HIP HOP RAP ALL WHILE RE-INVIGORATING THE HIP-HOP SPIRIT IN AUSTRALIA” (Wiki). Dat mag dan veelbelovend klinken het resultaat is verbijsterend. Neem bijvoorbeeld even de tijd voor de clip “NO WAY” of probeer “YOU GOTTA LOVE THIS CITY” helemaal uit te kijken. Zo’n figuur wilt u met de Kerst toch niet aan tafel hebben? Nee dan liever eentje met dezelfde foute moves maar met een beter geluid: WHOAHHHH! GUY DANCING AT THE CLUB!!!. Nog een fijne Foute Frijdag!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het duurt bij Shabazz Palaces even voor je door hebt met (experimentele) hiphop te maken te hebben. Recensenten zijn lyrisch over het werk van de twee mannen uit Seattle, al is het niet per se toegankelijk.
Sexy lächeln for da ladies met (vlnr) Pepa, Salt en dj Spinderella.
GRAPPIG – De nachtmerrie van Geert Wilders: Arische musical traditie mixt met Afro-amerikaanse straat riten tot één knettergekke multiculti potpourri. Beauty and the BEAT!
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.