De Grote Verwenning | Grillz

Het hele najaar draait in De Balie en op Sargasso de filmserie De Grote Verwenning – op zoek naar antwoorden op de vraag wat welvaart met ons doet. Met elke maand een film-met-voorgesprek in De Balie Cinema en elke week korte films met bijschrift op Sargasso. Deze week: Grillz (2009). Aan het begin van de zeventiende eeuw lieten de nog maar net schatrijke Hollanders zich bescheiden portretteren. Zwart laken, zwarte hoeden, slechts de witte kanten kragen suggereerden dat dit geen arme sloebers waren, maar juist rijken die de weelde konden dragen. Die houding: leven in overvloed, maar het net niet tonen, heeft drie eeuwen overleefd. Een rijke stinkerd stinkerd zijn is niet erg, als je maar ‚altijd gewoon bent gebleven’. De documentaire Grillz, van Boris Everts & Sander Kerkhof, gaat over gouden tanden - grills zijn sieraden voor op je gebit. Ze gaan op zoek naar de roots van het fenomeen, de hiphopscenes van Houston en Texas. En ze zoeken natuurlijk ook de Nederlandse variant op.

Door: Foto: Harjit Singh Gill (cc)

Closing Time | C-mon & Kypski

, door

Ooit begonnen met hiphop, tegenwoordig maakt C-mon & Kypski uit Utrecht vooral muziek die niet meer duidelijk in een hokje te stoppen is. En zo hoort het ook. Kern van de band blijft altijd samples en draaitafels – Kypski zelf is zesvoudig Nederlands scratch-kampioen – , maar daaromheen wordt er ook veel gemusciceerd op “echte” instrumenten.

Op Cravings of a Solemn Soul zijn ze wat meer ingetogen dan gewoonlijk.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Yo….! We’re climate scientists!

, door

Jaja, we weten het zo onderhand wel. Klimaatwetenschappers zijn oplichters. Het zijn zakkenvullers die parasiteren op onze belastingcenten. Ze doen alles om hun lucratieve baantjes te behouden. Ze proberen hun eigen gelijk door te drammen. Ze proberen uit alle macht belastingcenten los te peuteren. Ze proberen ons angst aan te praten. Ze vervalsen data. Ze proberen critici de mond te snoeren. Het zijn allemaal subsidiesponzen die uw belastingcenten opzuigen. Het zijn de nepwetenschappers in de academische wereld. Ze liegen en bedriegen. Het zijn datafraudeurs. Het zijn levensgevaarlijke lobbyisten met een eigen politieke agenda. Als je hun hun zin geeft, dan hebben we voor we het door hebben een Green New World Order. En had ik al gezegd dat ze achter uw belastingcenten aan zitten?

Gááááp. Niets slaapverwekkender dan elke keer dergelijke flauwekul te moeten teruglezen op diverse fora, weblogs en nieuwssites. Hebben we alle absurde vooroordelen en clichés alvast weer gehad voor vandaag? Mooi! En nu weer over tot de orde van de dag. En dat is serieuze wetenschap bedrijven. Terug naar de gigabytes aan data uit diverse bronnen die uitgeplozen moet worden. Op de plek waar diverse wetenschappen als geologie, biologie, meteorologie, diverse vormen van paleo[vul-maar-in]logie, oceanografie en aanverwante zaken samenkomen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

By the time I get to Arizona

, door

Eergisteren (17 januari) was het Martin Luther King jr. day in de VS. MLK-day is een officiële nationale feestdag ergens halverwege de jaren tachtig ingevoerd door Ronald Reagan. Niet alle staten waren destijds echter blij met de viering van deze dag en met name in Arizona leidde dat tot een ophef die in het kader van de recente gebeurtenis wellicht interessant is. Gewelddadige retoriek is van alle tijden.

In 1986 werd de Republikein Evan Mechan gouverneur van Arizona. Hij was een fervent tegenstander van MLK-dag en had zelfs campagne gevoerd met het plan om de vrije dag  – die een jaar eerder door zijn Democratische voorganger was ingevoerd – terug te draaien. “You folks don’t need another holiday. What you folks need are jobs” was zijn stoïcijnse antwoord op de woede van mensenrechtenorganisaties. Hij was waarschijnlijk minder goed voorbereid op de reactie van Chuck D.

By the time I get to Arizona is een protestnummer zoals we dat van Public Enemy  gewend zijn. Een keiharde aanklacht tegen politiek racisme, opgekropte woede gerapt over een goed gesampelde beat. De begeleidende clip doet er nog een stapje bovenop. Gewapend met een wapenarsenaal waar Sarah Palin ongetwijfeld haar vingers bij af zou likken trekken Chuck D en zijn militie daarin op naar Arizona. Om de dag van vrede, mensenrechten en broederliefde ook in Arizona veilig te stellen richten ze een bloedbad aan waarbij de gouverneur en nog een paar politici om het leven komen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foute Frijdag | R.A.E.D. not cool

, door


Foutemiddag deze vrijdagmiddag… hier uw gemarginaliseerde margeblogger Drs Boobelino de Soto! Sargasso ouders opgepast: gaat uw avontuurlijke dochter (18+) binnenkort op een werkvakantie Down Under? Waarschuw haar dan voor bovenstaand f.o.u.t. heerschap. Uiteraard niet om zijn vermoedelijk Arabische genen maar wel om zijn tranentrekkende subcultuur. R.A.E.D. is naar eigen zegge een Melbourne underground rapper die bezig is met: “REVOLUTIONIZING CHRISTIAN ORTHODOX HIP HOP RAP ALL WHILE RE-INVIGORATING THE HIP-HOP SPIRIT IN AUSTRALIA” (Wiki). Dat mag dan veelbelovend klinken het resultaat is verbijsterend. Neem bijvoorbeeld even de tijd voor de clip “NO WAY” of probeer “YOU GOTTA LOVE THIS CITY” helemaal uit te kijken. Zo’n figuur wilt u met de Kerst toch niet aan tafel hebben? Nee dan liever eentje met dezelfde foute moves maar met een beter geluid: WHOAHHHH! GUY DANCING AT THE CLUB!!!. Nog een fijne Foute Frijdag!

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Old School Hip Hop

, door

Laat ik maar eerlijk zijn: hiphop heeft mij nooit zo aangesproken, maar als muzikale geschiedenisles is deze mixtape met hiphop uit de jaren tachtig wel een aardige introductie.

Wie op Youtube zoekt naar een goede documentaire over de geschiedenis van hip-hop, kan genoeg vinden, maar dan vooral materiaal dat zich ofwel concentreert hoe blanke artiesten hiphop acceptabel voor de mainstream gemaakt hebben, ofwel hoe hiphop verweven is met de opkomst van crack- en bendecultuur in de jaren tachtig en negentig, danwel op de sociale aspecten en culturele achtergronden achter rap en hiphop in hetzelfde tijdperk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende