Zondagnacht loodsten Obama en de Democraten het zorgplan met succes door het Huis van Afgevaardigden in de VS. Hiermee is de legislatieve strijd rond het plan zo goed als beslecht, maar de gevolgen kunnen tot in lengte van dagen merkbaar zijn in de VS. Tijd dus om de balans op te maken na een jaar van moddergooien over en weer, cumulerend in het bespugen van een gekozen congreslid. Al snel nadat de kogel door de kerk was, kwam David Frum ten tonele. Frum is één van de speechschrijvers van George W. Bush en politiek journalist. Hij staat bekend als conservatief. Zijn analyse van het Republikeinse verlies voorspelt echter weinig goeds voor de Republikeinse partij. De titel van zijn analyse zegt al voldoende: Waterloo.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het hele healthcare-debat in de VS loopt nog steeds, ook al is een belangrijke horde genomen. In deze discussie is het wel aardig om een stukje historie van de Nixon-tapes te vernemen. Hier de dialoog over het onderwerp:
Ehrlichman: This is a–
President Nixon: I don’t [unclear].
Ehrlichman: –private enterprise one.
President Nixon: Well, that appeals to me.
Ehrlichman: Edgar Kaiser is running his Permanente deal for profit. And the reason that he can do it–I had Edgar Kaiser come in talk to me about this, and I went into it in some depth. All of the incentives are toward less medical care, because–
President Nixon: [Unclear.]
Ehrlichman: –the less care they give them, the more money they make.
President Nixon: Fine. [Unclear.]
Ehrlichman: [Unclear] and the incentives run the right way.
President Nixon: Not bad.
Ah, dat waren nog eens tijden
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wat luidop rechts sowieso al heeft, daar heeft de Amerikaanse versie al helemaal patent op: de Pathetiek. En wie is de Koningin van de Kakel? Juist: Sarah Palin. Omdat er een nieuw boek dient gepromoot, en ze klaargehouden wordt om … ja, om wat eigenlijk?, gaat ze op tournee en spreekt ze mensen toe.
Staaltje Sarathorica: “What may they feel about an elderly person who doesn’t have a whole lot of productive years left? In order to save government money, government health care has to be rationed… [so] than this elderly person that perhaps could be seen as costing taxpayers to pay for a non-productive life? Do you think our elderly will be first in line for limited health care?”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
