Hans Wiegel als moderne Jephta

Volgens Les Clochards is Hans Wiegel een moderne Jephta. Een wat? VVD-erelid Hans Wiegel is van mening dat zijn partij een strategische fout heeft gemaakt bij het lenteakkoord. U kunt er elders alles over lezen, die kwestie ga ik hier niet bespreken. Wel een andere opmerking uit het AD artikel gisteren. We moeten de PVV ook zeker niet uitsluiten als regeringspartner. Dan lever je jezelf over aan links. Waarom zouden we dat doen? Waarom zou de VVD in zee willen gaan met een politieke partij man die bewezen heeft uitsluitend geinteresseerd te zijn in standpunten die hem kiezerswinst opleveren, die zich niet aan zijn beloften houdt, die liegt en die de rechtsstaat wil afbreken? Ik zou het niet weten, maar Wiegel wel: anders lever je je uit aan links. The horror! Het liberalisme was ooit een groot goed, maar de secularisatie die ermee gepaard ging, heeft een boel mensen toch afgesloten van een aantal wijze lessen. Het antwoord op de vraag van Wiegel is al een paar duizend jaar oud. Wiegel oppert wat Jephta deed. Jephta is de grootste religieuze sukkel uit de bijbel. Hij is commandant van het leger der Israelieten en vecht een oorlog uit met de koning van Ammon. Hij vertrouwt het niet en om zeker te zijn van de overwinning doet hij zijn God een belofte:

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 22-11-2022

Quote du jour | Over hun eigen schaduw stappen

Pragmatisch machtsdenken bezorgd velen in Nederland al snel een vieze nasmaak. Toch is het actief betrekken van Assad en zijn bondgenoten in de strijd tegen IS de minst slechte optie die het Westen heeft. De verschillende partijen die actief zijn tegen IS opereren momenteel als los zand en werken elkaar in bepaalde gevallen zelfs tegen. Alleen door intensiever samen te werken ontstaat er mogelijk ruimte voor een doorbraak. Dat betekent wel dat alle partijen over hun eigen schaduw moeten stappen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bouwfondsaffaire wordt inktvlek

De toch al onverkwikkelijke vastgoedfraude rond het Bouwfonds en het Philips Pensioenfonds kreeg vandaag een nieuw hoofdstuk met de onthulling door de Volkskrant dat het Bouwfonds en de ABN-Amro een stiekeme deal sloten en zo de overheid een poot uitdraaiden, met ook nog eens de hulp van accountant Price Waterhouse Coopers (PWC). Bouwfonds-commissaris Hans Wiegel liet zich paaien met een lucratief contract voor de wijnhandel van zijn vrouw.

Dit gaat Nederland punten kosten op de index van Transparency International. Grootschalige fraude, een bank die bedrog pleegt, accountants die het niet zien en een politicus die zich laat afkopen – en dat allemaal in één affaire. Goed, die politicus was een eenling, de toch altijd wat dubieuze Hans Wiegel, maar verder zijn het instituties die hier in het beklaagdenbankje staan.

Dat ABN-Amro onder Rijkman Groenink niet deugde, was al bekend, maar het Volkskrant artikel wijst ook op een rare rol van ING. Die bank had een hoger bod gedaan op Bouwfonds dan ABN-Amro, maar toen PWC beweerde dat er geen andere bieder was dan ABN-Amro, sloeg ING geen alarm bij de overheden die eigenaar waren van het Bouwfonds en belang hadden bij een goede prijs. Het wijst erop dat de banken elkaar onderling, ook als ze onethisch gedrag bij elkaar waarnemen, de hand boven het hoofd houden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een rare regent in Noord-Holland

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk van Sante Brun verscheen eerder op zijn eigen blog.

Tot mijn verbazing is Harry Borghouts, de commissaris van de koningin in Noord-Holland, lid van GroenLinks. Hij is ook voorzitter van het ABP, als ik me niet vergis. Twee fulltime banen in de regentensfeer voor iemand die prominent lid is van een partij die de opvolger is van de CPN en de PSP.

Ik ben er niet zo een die vindt dat als je links bent je in een sloppenwijk moet wonen en een jute zak moet dragen en geleende klompen. Maar neem me nou even niet kwalijk zeg, er zijn toch grenzen? Wil ik, met andere woorden, als kiezer en parttime financierder van GroenLinks, wel samen met zo?n figuur in het openbaar gesignaleerd worden? Of begrijp ik alles verkeerd en kan dit in Haarlem allemaal wel?

Wat echt helemaal niet kan, en waar ontslag op staande voet op moet staan, met verplichting tot terugbetaling, dat is dat hij, al of niet bewust, gesanctioneerd moet hebben dat die dikke VVD?er met die gillende stropdas, die ik bij NOVA grootmoedig het boetekleed zag aantrekken, 78 miljoen euro moeizaam bijeen gesprokkeld belastinggeld naar een dubieuze bank in Buiten-Mongolië, o wacht, nee, IJsland overmaakte. In de voor normale mensen onbegrijpelijke VVD-overtuiging dat het onfeilbare kapitalisme ervoor zou zorgen dat het binnen de kortste keren zou verdubbelen, waarna er in Noord-Holland mooie projecten mee gefinancierd zouden kunnen worden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wiegel en Bolkestein scharen zich achter SP

spwiegel
VVD-coryfee Hans Wiegel kan bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen beter het knopje van de SP indrukken op de stemmachine. Althans, als het onderwijs hem aan het hart gaat. De verbeten opvatting over onderwijs van de voormalige SP-lijsttrekker Marijnissen galmt nog eens na in een artikel in Vrij Nederland afgelopen week: ‘Wij moeten het woord onderwijsvernieuwingen niet gebruiken. Want dat zijn eerder onderwijsvernielingen.’ Hé, zoiets zei Wiegel vorig jaar ook in een column in de Pers.

De commissie-Dijsselbloem (onder aanvoering van PvdA-er Jeroen Dijsselbloem) was ook genadeloos in haar oordeel over de ontwikkelingen in het onderwijs van de afgelopen jaren. Dat niet elke respondent van het onderzoek zich gelukkig voelde met de resultaten, blijkt uit dit interview met wetenschapper Robert-Jan Simons. Hij voelt zich zelfs ‘misbruikt’. In maart van dit jaar sprak ik samen met college Ianthe Sahadat met hem en andere ‘onderwijsvernieuwers’ (en een tegenstander) voor een artikel in Volkskrant Banen. Ik weet dat onderwijsvernieuwing een heet hangijzer is. De opvattingen verschuiven steeds meer naar een gesloten circuit: de docent heeft het voor het zeggen, er moet een canon van kennis komen, overal moeten minimumeisen worden gesteld, strengere normen bij de examens… Een meer liberale opvatting, zoals Ewald Engelen van de Waterlandstichting propageert, lijkt niet populair.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.