Slechts weinigen zullen vermoeden dat 's werelds ergste narcostaat niet in Latijns-Amerika ligt, maar in Afrika. Sterker nog, de meeste mensen zullen niet eens het bestaan van Guinee-Bissau vermoeden, een trieste voormalige Portugese kolonie die ergens onderaan de welvaartslijst van de Verenigde Naties bungelt. Vorige week waren er verkiezingen, die afgelopen weekend gevolgd werden door een poging tot staatsgreep. De namen van de politici, partijen en generaals doen er eigenlijk niet toe. Sinds een kortstondige burgeroorlog tien jaar geleden is het een komen en gaan van staatsgrepen, mislukte verkiezingen en wat dies meer zij. Het is de ideale biotoop voor drugsbendes, die van het vrijwel politieloze land een belangrijke doorvoerhaven voor drugs gemaakt hebben. De internationale gemeenschap krijgt dat langzaam door. In oktober sprak de Veiligheidsraad nog zijn zorgen uit over de toestand in het land (uitgebreide pdf). De bevindingen van de Verenigde Naties suggereren dat in elk geval het leger actief meedoet aan de drugshandel. Het land is bezig van een simpele tussenstop een ware drugsmarktplaats te worden. De huidige president, die de coup van het weekend lijkt te hebben doorstaan, probeert er wat tegen te doen, onder andere door meer investeringen aan te trekken. Het gevolg is dat de bendes nu naar het zuiden trekken, naar Guinee, een ander straatarm en corrupt land. Daarvan zijn er aan de Afrikaanse kust nog meer dan genoeg.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
