Vive La France !!!

De Bandung Conferentie (April 1955) maakte een officieel einde aan een periode van honderden jaren kolonisatie door het Westen, een politiek die naar het aantal slachtoffers gemeten vele malen erger was dan de Shoah. Geschiedenis wordt echter geschreven door de heersende macht en in het Westen staan we dan ook niet graag stil bij zwarte pagina’s in de eigen geschiedenis. Een slaven monument komt er maar met moeite op een afgelegen pleintje ergens in een verloren Amsterdamse buurt, een kort en simpel ‘het spijt ons’ komt er al helemaal niet aan te pas als het over de zogeheten politionele acties gaat.

Veel liever spreken we schande over de gebrekkige morele verwerking van gruweldaden door Japan, of spreken we over de Abu-Graib martelingen door Amerikaanse soldaten. Maar hoe zit het eigenlijk met het eigen verleden en het zelf-bewustzijn, zit dat wel goed? Hoe kan het dat Nederland direct bij bijna elke recente productie van massa-vernietigingswapens betrokken is, of het nu over de verspreiding van kernwapens via Pakistan gaat of over levering van chemische wapens aan Irak. Hoe kan het toch dat er altijd weer een Nederlander een prominente rol speelt? Toeval of misschien een gebrek aan historisch en ethisch bewustzijn van de Nederlander? Waarom waren de Nazis zo efficient in de vernietiging van Joden in Nederland? Was de slavenhandel of Apartheid mogelijk geweest zonder de Nederlanders? Was de Dertig-Jarige oorlog ooit uitgebroken zonder de heimelijke steun van de Oranjes aan de Electoraat van Heidelberg? Waarom was Nederland haantje de voorste in de Iraakse oorlog? En waarom is er nergens in Europa zo’n openlijke vijandigheid tegen de aanwezigheid van buitenlanders als in Nederland? Wat is er mis met het Nederlandse ethische bewustzijn?