Moderne cultuurbarbaren

Een jaar of drie geleden stond ik tegen de achterwand van Tivoli geplakt. Met gehoorbescherming in probeerde ik te genieten van Strapping Young Lad. Het kwam echter niet door de gebrekkige kwaliteit van het snoeiharde werk van de band dat ik niet tot genieten kwam. Het kwam door de buitengewoon knappe prestatie van een tweetal mensen een meter of drie voor me die in staat waren met hun gesprek consequent boven het geluid van de band uit te komen. Het genieten is voor mij dan moeilijk. Recent was ik bij een concert van Joanna Newsom in Paradiso. De betoverende ijle klanken kregen het eerste uur alle ruimte. Maar toen begonnen een stel onverlaten een uitgebreide conversatie achter in de zaal over de biervoorziening. Ik heb de heren vriendelijk verzocht de conversatie te beëindigen of de zaal te verlaten. Ze mompelden iets over "waar bemoei je je mee, wij horen hier" maar verlieten toen toch de zaal. En vandaag lees ik in de krant de recensie over het concert van Joan as Policewoman. Dit concert is mede door het gekakel van het publiek in het water gevallen. Is hier sprake van een nieuwe trend? Hebben we hier van doen met de variant op het inmiddels wijdverbreide irritante kuchen en hoesten bij klassieke concerten?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.