Hond Tiny snapt niet dat hij een hond is

Bij mij op het werk worden soms op het intranet columns gedeeld. Onderstaande vond ik dermate aardig dat ik ‘em graag met jullie deel, omdat hij volgens mij minstens zo interessant is voor ‘gewone’ inwoners van een gemeente, als voor ambtenaren. (Geplaatst maar niet geschreven door János - de auteur gaf aan dat de tekst gebruikt mag worden, maar hij er niet met zijn naam bij hoefde. Bij deze). In het NRC van 27 september stond een stukje over het DOA-Dierenasiel in Amsterdam. Ze helpen daar jaarlijks 2000 dakloze dieren. Hond Tiny is een zogenaamde socialisatiehond, hij is in het asiel om te leren dat mensen ook leuk kunnen zijn. Iemand van het asiel zegt “Tiny heeft zijn hele leven bij iemand in een handtas gezeten. Hij snapt niet dat hij een hond is.” Even los van dat sommige mensen dus denken dat honden voor in een handtas zijn; inwoners snappen niet altijd dat ze inwoners zijn. Huh? Voordat ik bij de gemeente werkte wist ik wel dat de parkeerplek voor mijn huis niet van mij was, maar ik gebruikte de plek wel als ware die van mij. Ik wist wel dat het parkje in de buurt niet van mij was, maar ja ik woonde daar dus dat parkje was toch ook VAN MIJ. Ik stond er niet echt bij stil dat iemand anders eigenaar is van die parkeerplaats of dat park. In dit geval “iets” anders, namelijk: de gemeente. Dus als inwoner ben je wel een belangrijke partij in de openbare ruimte, maar niet de eigenaar van die openbare ruimte. Zo vergaat dat heel veel inwoners. Ze realiseren zich niet dat een plek niet van hen is, dat er regels voor en beperkingen aan het gebruik ervan zijn. Of ze weten het wel degelijk maar denken: als ik nou toch eens….en dan zien we wel of het iemand opvalt …of waar het schip strandt. Als wijkregisseurs hebben we te maken met mensen die “hun” parkeerplek bevechten, die een park op hun manier gebruiken, die stickers plakken en tags zetten op muren – want die lantaarnpalen en muren zijn toch van niemand?…. Het doet allemaal toch niemand kwaad? We hebben ook te maken met mensen die gemeentegrond bij hun tuin trekken, die speeltoestellen en fietsrekken in openbare ruimte zetten, winkeluitstallingen op stoepen plaatsen, reclamebanners aan verkeersborden vastmaken etc etc. Akelig kan het worden als “wij van de gemeente” geconfronteerd worden met mensen die verhit hun vermeend bezit verdedigen. Natuurlijk is er een aantal inwoners dat hierin erg ver, te ver, gaat. Maar net als ik vroeger, weten de meeste mensen niet echt/echt niet dat ze niet de eigenaar van die plekken en voorzieningen zijn. Waarschijnlijk is het goed dat wij van de gemeente dat steeds vertellen. En het is interessant om te zien hoe we de brug slaan tussen “samen met de bewoners bouwen aan de stad” en “de gemeente is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en het beheer van de stad”. Eén van de uitdagingen van het nu en de nabije toekomst.

Door: Foto: "Parkeren is openbare ruimte" by autodelen.info is licensed under CC BY-SA 4.0
Waan van de dag

Invalide kunstenaar uit museum gezet

, door

NIEUWS - Wat de gemeente Den Helder vrijdag 13 april verzaakte, doet ze met deurwaarder en politie vandaag: Rob Scholte is zijn museum uitgezet. Hij en zijn gezin zijn nu dus behalve het museum, ook hun huisvesting kwijt. Op dit moment wordt het pand leeg gehaald. De gemeente wil beslag leggen op de aanwezige kunst als middel om een schuld en de kosten voor ontruiming te kunnen verhalen.

Scholte heeft een schuld bij de gemeente voor energielasten die hij niet betaalde, omdat hij nog in rechtszaken met de gemeente was verwikkeld. Op dit moment loopt er zelf nog een bodemprocedure over de status van eerdere afspraken tussen Rob Scholte en de gemeente. Volgens Scholte kan achteraf blijken dat deze ontruiming  onterecht is.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Lourens Rolograaf (cc)

Help! Onze minister is klusser!

, door

OPINIE - Het laten fuseren van provincies en gemeenten is een slecht idee. Waarom niet een verregaande publiekrechtelijke samenwerking?

‘Help, mijn man is klusser!’ is een RTL4-programma waarbij een radeloze huisgenoot aanklopt bij John Williams omdat het echt niet langer gaat. De verbouwing van een woonhuis is jaren geleden begonnen, maar het wil maar niet vlotten. Als John Williams wordt gevraagd om te helpen, moet men wel echt wanhopig zijn. Maar misschien moeten wij, de Nederlandse burgers, hem ook maar eens opbellen.

Wat is immers het geval: ‘onze’ minister Plasterk van Binnenlandse Zaken (BZK) heeft besloten tot de oprichting van de Superprovincie. De provincies Flevoland, Noord-Holland en Utrecht moeten opgaan in één landsdeel. Tegelijkertijd moeten gemeenten opschalen naar 100.000+ inwoners. Of preciezer: het moet niet, maar het wordt wel dringend aangeraden. Daarbij komen nog allerhande decentralisatieoperaties: de natuurbeschermingswetgeving gaat van het Rijk naar de provincies, de Awbz, de Wmo en Jeugdzorg naar de gemeenten. Dit alles in het kader van het BZK-mantra: wat decentraal kan, moet decentraal.

Of is het gewoon een doorzichtige bezuinigingsoperatie? Gemeenten en provincies krijgen er veel taken bij, maar wel met aanmerkelijk minder financiën dan het Rijk tot haar beschikking had.

Al met al worden er heel wat muren gesloopt en nieuwe deuren geplaatst in het Huis van Thorbecke. Dit ‘huis’ is vernoemd naar de liberaal Johan Rudolph Thorbecke: de architect van de Nederlandse grondwet van 1848. Daarbij hoort ook de term ‘decentrale eenheidsstaat’. Sindsdien zijn er heel wat slingerbewegingen waar te nemen tussen ‘decentraal’ en ‘eenheidsstaat’.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Sociale verbindingen op lokaal niveau

, door

ANALYSE - De rol van openbaar bestuur lijkt het bevorderen van sociale verbindingen op lokaal niveau te zijn. Maar krijgt het daar met de aankomende gedecentraliseerde taken nog wel de kans voor?

Gemeenten zien de decentralisaties dichterbij komen en proberen zich voor te bereiden. Dat gebeurde ook in mijn gemeente, op een vrije zaterdag, in een sfeervolle oploop van raadsleden, ambtenaren en college. De problematiek en de wijze waarop men die probeert in de vingers te krijgen, zijn van algemene aard.

De Wmo-methodiek (Wet maatschappelijke ondersteuning) wordt  gepresenteerd als een omwenteling in het denken. Maar is dat zo? We gaan beter naar de burgers luisteren. Maar deden we dat dan niet? We gaan problemen oplossen. Maar deden we dat dan niet? We gaan goedkoper werken en we krijgen meer tevredenheid. Maar lukte ons dat eerder niet?

Het is goed de bestaande praktijk kritisch tegen het licht te houden. Mensen hadden vroeger een recht op een voorziening en dat bracht bureaucratie en te hoge kosten met zich mee. Je kunt zoeken naar een oplossing voor een probleem en doorgaans gaat dat simpeler en goedkoper. En levert het tevreden burgers en familieleden op.

Alleen: de gemeente moet op gezaghebbende wijze de schaarse middelen verdelen, de rechten van de burger en zijn behandeling door de overheid worden getoetst aan het gelijkheidsbeginsel via de onafhankelijke rechtspraak. Toedeling van rechten moet dus gestandaardiseerd en transparant gebeuren. Maar wie transparantie vraagt, oogst formulieren.

Waan van de dag

Lokale democratie wordt bedreigd door regionale samenwerking

, door

De verschillende decentralisaties in het sociaal domein leiden tot meer regionale samenwerking. Onder andere in de jeugzorg worden nu verschillende ‘proeftuinen’ uitgeprobeerd om te kijken hoe de jeugdzorg vanaf 2015 regionaal aangepakt kan worden. Uit een enquête onder 1700 raadsleden blijkt dat 7 op de 10 raadsleden vinden dat deze vormen van regionale samenwerking de lokale democratie bedreigen.

Foto: mystic_mabel (cc)

Kolossaal decentraal

, door

OPINIE - Het kabinet wil vaart maken met een onderwerp waarvan iedereen dacht dat er geen haast mee gemaakt zou worden. De ministerraad van vrijdag 14 december gaf de aftrap voor de schaalvergroting van provincies en gemeenten.

In het regeerakkoord spraken VVD en PvdA af er de tijd voor te nemen. ‘Voor de lange termijn hebben wij het perspectief van vijf landsdelen (…) en gemeenten van tenminste honderdduizend inwoners voor ogen.’ Nu blijkt dat de eerste samenvoeging van provincies (Noord-Holland, Utrecht en Flevoland) in maart 2015 een feit moet zijn.

De bestuursparagraaf van het regeerakkoord schetst een kleinere overheid, die uit grotere provincies en gemeenten moet bestaan. Ook het aantal waterschappen moet kleiner en zullen uiteindelijk opgaan in landsdelen, het nieuwe woord voor provincies.
De provincies  zijn de enigen die zonder al te veel kanttekeningen voor deze ontwikkeling zijn. Gemeenten (pdf) en waterschappen zijn op een diplomatieke manier kritisch. Ze erkennen dat samenwerking voordelen kan hebben, maar zijn wantrouwend over de koers die het Rijk wil varen.

Burgers en media lijken ongeïnteresseerd. Terwijl deze plannen betekenen dat de burgers straks een kolos van een lokale overheid tegenover zich hebben staan. Bestuurlijke gebieden waar meer inwoners met minder volksvertegenwoordigers en bestuurders te maken krijgen. En niet omdat men er zelf voor kiest, maar omdat het Rijk het afdwingt.

Foto: bert kommerij (cc)

Meedoen mag, maar kan het ook?

, door

ANALYSE - De Wet maatschappelijke ondersteuning maakt het mogelijk dat cliënten mee praten over het gemeentelijke zorg- en welzijnsbeleid. In de praktijk blijkt dat zo eenvoudig nog niet, blijkt uit onderzoek van kennisinstituut en adviesbureau Movisie.

Met de invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in 2007 hebben de meeste gemeenten een Wmo-raad, adviesraad of participatieraad opgericht. Via deze organen, waarvan de positie in de wet is vastgelegd, kunnen cliënten participeren in de uitvoering van het beleid. De Wmo-raden mogen gevraagd en ongevraagd advies geven aan het college van B&W over het zorg- en welzijnsbeleid.

Wmo-raad heeft nog veel hobbels te overwinnen

Van de Wmo-raad wordt verwacht dat zij signalen uit de samenleving oppikt en een inschatting maakt of een probleem breder speelt. En dat zij als gelijkwaardige partner van de gemeenten voortdurend zoekt naar mogelijkheden om de uitvoering van de Wmo te verbeteren of te vernieuwen. Om deze rollen naar behoren te kunnen vervullen, dient de raad als adviseur het algemeen belang boven het specifieke belang van de verschillende doelgroepen te stellen. De omvorming van de Algemene wet bijzondere zorgkosten (Awbz) laat zien dat de Wmo-raden nog niet de rol kunnen spelen die hen is toebedeeld.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Waan van de dag

Wethouder pleegt zelfmoord na carnavalstongzoen

, door

NIEUWS - Oud-wethouder Jo Dejong (58) van Meerssen is maandagochtend dood thuis gevonden. Dejong trad af als wethouder nadat hij een vrouwelijke gemeenteambtenaar tegen haar wil een tongzoen had gegeven. Dat gebeurde tijdens een ambtenarencarnaval.

Op verzoek van de familie geeft de gemeente geen commentaar. Wel heeft de lokale Limburgse omroep een link naar een korte verklaring van de gemeente staan

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recht op onveiligheid

, door

Even kijken of ik dit goed begrijp. Dus uw wijk is de veiligste van de stad. Politie en gemeente doen dus uitstekend hun werk in uw wijk. Maar omdat het anders aanvoelt, moeten de politie en gemeente ook nog uw hand vasthouden?
Ik neem de vrijheid om uw wens ook nog even in de praktijk te plaatsen. U wilt dus dat politie en gemeente tijd en geld besteden aan uw gevoel, en dat geld en die tijd moeten ze dan maar weghalen uit de wijken waar het onveiliger is dan de uwe?

Beste Leidsche Rijners, dat lijkt me dus geen goed plan. En dan druk ik me heel genuanceerd uit.
Uw gevoel van onveiligheid is niet het probleem van de overheid. Tenzij natuurlijk het hele land 100% veilig is, dan kunnen ze uit verveling u bijstaan. Maar tot die tijd moeten ze van mijn zuurverdiende belastingcentjes gewoon boeven vangen. En of u dan wat beter uw best wilt doen om te kijken naar feiten i.p.v. gevoelens. Misschien wat minder media uw huis in laten komen?
Zoiets heet eigen verantwoordelijkheid. Beetje ouderwetsch begrip, maar heel goed bruikbaar. Zeker in tijden dat het geld niet tegen de plinten opklotst.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Fascinerende alledaagse politiek

, door

Het politieke handwerk van alledag is leerzaam, emotioneel , veeleisend en fascinerend. Het is iets totaal anders dan je uit boeken leert, iets waar getuigende fundamentalisten geen plezier aan zullen beleven. Ik schreef hier eerder over de beslissingen rond het KPMG kantoor in Amstelveen, onder de kop “Pervers Bestuur”. Wie politiek wil begrijpen, moet er aan doen. De SP begrijpt dat en het doet de partij goed. Spekman van de PvdA wil ombudsteams: dat is het zelfde inzicht.

“All politics is local”, zegt een cliché in de politicologie. Dus ik stortte mij, in de lokale politiek van mijn woonplaats O. Opwindend is dat niet, klein en dorps. Sociaal is het wel.  Maar toen het plan L. aan de orde kwam werd het spannender. Plan L. gaat over de ontwikkeling van een zeer groot landschapspark van ruim 1500 ha. De gemeente kreeg te maken met 200 bedrijven en grondeigenaren; met hun gronden en bedrijven moest iets. En met alle betrokken overheden; meer dan men zich kan voorstellen.

Overleg met betrokkenen

De sfeer was wrevelig: “ik kan het niet iedereen naar de zin maken”, zei de wethouder wat al te gemakkelijk. De ondernemers in het gebied vonden dat “bestuurdersarrogantie”. Toen in een commissievergadering een inspreker klaagde over verlies aan levensgeluk, vond ik dat ik er eens in moest duiken. Ik ging op bezoek bij een actiegroep, die zich de Ploegschaar noemde. De voorzitter was een landbouwer, de secretaris een varkens- en schapenboer. Wat zij toonden van hun bedrijven was bijzonder imponerend: landbouwmachines groter dan ik ze ooit gezien heb, inspirerende internationale contacten, innovatieve productietechniek en milieubescherming.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende