Tot mijn stomme verbazing hoorde ik Ehsan Jami gisteren ineens babbelen over een Nederlanderschap met proeftijd. We weten natuurlijk al dat domrechts niets op heeft met de rechtsgelijkheid die in de Grondwet is verankerd; de domrechtse gedachte is gebaseerd op het idee dat sommige mensen nu eenmaal minderwaardig zijn. Het paspoort gereduceerd tot bewijsje van goed gedrag – u kent dat wel, zo’n A4′tje van de gemeente waarop staat vermeld dat niets gebleken is van enig strafbaar gedrag in de gemeentelijke basisadministratie. Maar zo zegt de regering het niet: ”Het Nederlanderschap is een bekroning op participatie en integratie in de maatschappij”, ronkte Donner in maart al. Volslagen nonsens natuurlijk, want mijn Nederlanderschap is mij bij geboorte cadeau gedaan en is vrijwel onmogelijk af te pakken. Hoe anders is het met hun Nederlanderschap, als het aan de regering ligt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Vanaf heden werkt Sargasso geregeld samen met de website Sociale Vraagstukken. Vandaag een bijdrage van Rik Peeters en Martijn van der Steen, werkzaam bij de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur.
Al decennialang probeert de overheid de sociale stijging van mensen te bevorderen. Participatie in de samenleving of in economische zin ten behoeve van het collectieve belang lijkt de laatste jaren de overhand te krijgen. Een ontwikkeling waarbij een aantal kanttekeningen gezet kunnen worden.
De sociologie kent een lange traditie van onderzoek naar het stijgen of dalen van burgers op de maatschappelijke ladder. Daarbij gaat het veelal om de ‘stratificatie’ ofwel de onderverdeling van een samenleving in hiërarchisch te onderscheiden sociale klassen, alsmede de mogelijkheden om in die hiërarchie van positie te veranderen. Wie Stendhal’s roman Het Rood en het Zwart (1830) leest, begrijpt hoe gefixeerd sociale klassen lange tijd waren -de klasse waaruit je vader afkomstig was, bepaalde veelal je positie in de samenleving. Inmiddels behoort deze traditionele maatschappelijke stratificatie tot de verleden tijd, maar dat lijkt niet op te gaan voor het vraagstuk van de sociale mobiliteit.
Talent
In moderne tijden is grosso modo niet afkomst, maar talent het mechanisme waarlangs mensen hun plaats op de maatschappelijke ladder vinden of deze krijgen toegewezen. Dit proces werd door de grote Duitse socioloog Max Weber (1864 –1920) omschreven als de maatschappelijke vraag naar bepaalde kennis, kwaliteiten en capaciteiten. De combinatie van persoonlijke kwaliteiten, de hulpbronnen die hij of zij kan aanwenden, en de sociaal gedetermineerde voorkeur voor bepaalde types kwaliteiten, eigenschappen, soorten kennis of capaciteiten, is in dit perspectief bepalend voor de levenskansen van een individu.
Vraag: “In de omgang met immigranten tekent zich toch ouderwetse superioriteit af?”
Antwoord: “Het doet denken aan de adel die de burgers wilde beschaven, zoals de burgers later weer de arbeiders. En toch: zelfs iemand als Wilders doet moeite om niet van racisme beschuldigd te worden. De polarisatie van nu is een reactie op de totale ontkenning van integratieproblemen – het etnisch taboe. De oorlog wordt daar vaak als verklaring bij genoemd, als zouden we uit schuldgevoel over de jodenmoord niet aan intergratiebeleid durven. In tal van manierenboeken ontdekte ik een andere verklaring: het taboe op standsverschillen. Door het gelijkheidsideaal is het moeilijk om de ongelijkheid bij de naam te noemen zónder tegelijk te suggereren dat je over ‘inferieure’ mensen spreekt.”
Aldus Cas Wouters in een interview in de Groene Amsterdammer (helaas, niet vrij online) naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek “Informalisering: Manieren en emoties sinds 1890“.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.